คิมาน1.ลอร์ดลิเทล

       ปราสาท7แห่งที่คิมาน-ศิยาเม(K i m a n-S i y a me &S i a m ) ไปนอนหลับมา

      ชีวิตคิมานอาจจะบัดซบและเฮงซวยในสายตาของนักท่าทีและนักปรากฏการณ์มองดูอย่างพินิจ แต่ตัวคิมานเองมันสนุกมากปานภาพวาดที่น้ำหนักสีกำหนดได้หรือเดินบนสวรรค์ที่ไม่ต้องใช้และมีบันใ

ดเลื่อนนำไปมันลื่นไหลเป็นธรรมชาติ

      พ่อลิเติล(Lit l e )เป็นคนขับรถไฟสายมหัศจรรย์ชื่อว่าว่าสาย"ไคลด์แอนด์รุกส์"

มันเป็นหัวรถจักรพ่อบอกแต่มันวิ่งเร็วมาก พ่อเป็นคนหัวอนุรักษ์นิยมเชิงแข็งเกร่งและเด็ดขาด แต่นั้นหมายความว่าท่านคือหัวรุนแรงรักชาติและป้องสิทธิ์อย่างแข็งขันและน่ากลัว ท่านไม่รับสินบนอะไรเลยนอกจากกินแต่อุดมคติและมโนธรรมของตนเองเท่านั้น

          แม้แต่ ผู้มีอิทธิพลแม่มดผีสิงหรือใครเอาผู้หญิงสวยพราวกามอรรถรสแจ่มใสเลอทรวงสักเพียงใดมาเพื่อที่จะหลอกล่อท่านท่านเพื่อแลกซื้อกับอุดมการณ์ทางการเมืองและส่วนตัวอันเกรียวไกรของท่านเฉพาะตัวท่านลอร์ดลิเทล(Lord Litel )ก็จะปฏิเสธไปสิ้นไปทันที ไร้ความปราณีต่ออธรรมและสิ่งมัวๆและมัวหมองแห่งจริธรรมของกามตัณหาในตัวมนุษย์

        ท่านจึง ถูกขนานนามว่าพ่อพระแห่งแฟรงเกนสไตน์ อันทรนงและน่ากลัวที่น่ากลัวกว่าปีศาจแห่งภูเขามหึมาแห่งเบตา(County of  Beta)เอาทีเดียว

ท่านคือเหล็กกล้าที่ยังไม่มีโรงเหล็กใดที่เมืองเหล็กแห่งเบตาได้มาประมูลไปหลอมทำมีดหรือขวาน ตามปกติทำเพื่อเป็นสินค้าส่งออกและอาวุธของเทพเจ้า

แห่งสวรรค์ชั้นไตรทสและชาวเหมือง

ดำถ่านหินชื่อว่าย่านดำเกิงที่นิยมใช้เหล็กที่นี่เป็นชีวิตจิตใจเพราะถือว่าเหล็กที่นี่ศักดิ์สิทธิ์และทนและไม่เป็นสนิมและอมตะทุกชิ้น ที่ผลิตออกมา

      รถไฟสายไคลด์และรุก(Clyde &Rooks) ที่พ่อลิเติลขับ มันเป็นรถขนถ่านหิน

เมื่อพ่อมดเทพเจ้าทะเลาะกัน เพราะค่าแรงงานตกลงกันไม่ได้ และเกิดสงครามรักหักสวาทอุบัติขึ้น มีการนัดหยุดงานเพื่อต่อรองเพิ่มเงินค่าแรงเพื่อ

ให้ได้มาซึ่งความพอใจและความชนะ การนัดหยุดงานที่เรียกว่าสวรรค์ชั้นสไตรค์(Strikes  & peace)และสันติภาพจึงจะเกิดขึ้น

       ทุกๆปราสาท(chateaux )ที่คิมานไปพำนักได้พบกับเจ้าหญิงงามสะพรั่งและเลอศักดิ์ และได้ลิ้มลองความรักอันละมุนอันไม่น่าอิจฉามาแล้ว

ด้วยการจุมพิตเพียงที่ด้วยเพียงแค่จิตน้อมประทับบนอีกฝั่งของใจ โดยปราศจากการจับต้องกายเนื้อต่อกันและกัน เพราะต่างเคารพในความรัก แต่ถ้าเพื่อเพื่อจะไกลเถิดไปมุมลับต่อการเสพรสแห่งกามได้นั้นต้องแต่งงานเสร็จก่อนเป็นฉันท์

        เพียงราตรีผิวเผินที่มิคานได้คบกันกับหญิงเลอศักดิ์อันหอมหวนมาและไปพรอมนาด(promenades )กับคิมาน ที่เชื่อว่ามนุษย์ทุกคนเห็นเข้าแล้วจะไม่กล้าอิจฉา เพราะตาคนสามัญอาจะมองไม่เห็น และประสาททุกๆแห่งที่คิมานไปเยือนและพำนักมา มันแข็งเกร่งและทนทาน มันใหญ่โตและ

คลาสสิค และพร้อมสรรพ์

มีนกและแมว หมาอัลเซเชียลและหงส์ประจำปราสาททุกๆหลัง ยากจะพรรณาเพราะมันสวยและวิจิตรพิสดารกว่าภาพวาดจากสรวงสวรรค์ทีเดียว "มิคานขออนุญาตชม"

      บนถนนคืนราตรีทวัสอันแสนสนุกมากและบันเทิงสุด

คิมานตอนนั้นยังเด็กได้พบกับ

ลิติลผู้น่ารักและอ่อนโยน

แล้วแต่นั่นมาก็รักคิมานเป็นลูกดังดวงใจกันมาเพราะเติลมีรักแรกทั้งลูกและเมีแรกื่ชื่อว่าเคาน์เตสและลอดร์ลิมาได้ตายไปเสียก่อน จนลิเติลได้พบรักใหม่กับเจ้าหญิงกรีเด้หรือกีดาร์แห่งราชวงศ์ปรูเซฟ์(pru sef)หรือราชวงศ์ปราฟด้า(Prafda )ที่ล้มไปแล้ว

          ท่านลิเติลกับเจ้าหญิงปรูเซรักกันมากและแต่งานกัน แต่ไม่มีบุตรด้วยกันเหตุนี้ท่านจึงรับคิเมน(Jk i m a n or ki m e n เป็นบุตรบุญธรรม ๆนี้ซึ่งคิมานเป็นเจ้าชายผู้เร่ร่อนกำพร้าพ่อและแม่และพบกันกับลิ้ติลยนงานที่ถนนอันเป็นทางสู่สวรรค์ของชาวเบตาในคืนงานรังสรรค์สโมสรของทวยเทพและเทพธิดาสรรค์ชั้นฟ้าในเทศกาล

อันแสนสนุกแห่งปี

            เพราะเหตุบังเอิญที่สวรรค์ให้มาทำให้"ลิเติลและคิมานจึงรักกันมากโดยปราศจากเงื่อนไข และเปี่ยมล้นด้วยคุณธรรมสืบๆมา" จนเป็นวรรณคดีในหมู่ชนชาวเบตายิ่งนัก

            ตามประวัตินั้นพ่อบิเทลเป็นเจ้าชายแต่ใช้ยศเพียงท่านลอร์ดเพื่อเสรีภาพในการออกสังคม

และการใช้ชีวิตสามัญ แต่ชอบให้คิมานเรียกว่าพ่อลิเทล หลายคนคิดว่า ลิเทลเป็นพระนักบวชในนิกาย

บางอย่าง แต่เปล่าท่านชื่อจริงว่าลอร์ดลิเทล

       และหลังจากที่ลิเทลได้มี

การปรับลาตนเองจากฐานันดรศักดิ์เดิมคือจากเจ้าชายแห่งราชวงศ์โนเวพีลด้วยเหตุผลตนเองอยากใกล้โลกคนสามัญและชอบใช้ชีวิตติดดิน เว้นความจำเป็นเกิดขึ้นจริงๆลอร์ดลิเทลจึงจะแสดงตัว

ว่าตนเองเป็นเจ้าชายมาก่อน และเป็นท่านลอร์ด

        ส่วนคิมานก็เช่นกันตังจริงเป็นลอร์ดและเคยเป็นเจ้าชายมาก่อนในราชวงศ์เตนาทิน แต่ที่ทั้งสองมารักชอบกันนับถือกันมาก

เหมือนพ่อกับลูกจริงๆ เพราะเชื่อว่ามีอุดมการณ์คล้ายคลึงกันนั่นเอง ส  ำหรับเมียของลิเทลคือกีดาร์ ก็อดีตเป็นเจ้าหญิงได้ลาฐานันดรศักดิ์แห่งราชวงศ์ปราฟด้า มาเป็นคนธรรมดาสามัญทั้งสองไม่มีบุตร

       เพราะกีด้า(Gidar) โดนวางยาพิษโดยกบฎขณะเธอถูกคุมขังและถูกทำหมันมนคุกปราฟด้าเหตุเกิดในช่วงที่เกิดสงครามกลางเมืองที่ปราฟด้า และราชวงศ์ปราฟด้าแพ้ และเธอลี้ภัยไปยีงประเทศที่สามและพบรักกับ

ลิเทลต่อมาหลังลิเทลตายลง เจ้าหญิงกีดาร์ยังไม่พบหลักฐานการตายและขาดการติดต่อกับคิมาน

อย่างไรก็ตามคิมานไม่เคยได้พูดคุยกัยกีดาร์เลย

ช่วงความสัมพันธ์ฉันลูกกับลิเทลและคิมาน

        ต่อมาทราบจากเพื่อนของลิเทลที่เป็นคอลัมนิสต์ในหนังสือพิมพ์แห่งชาติชื่อโรเบนนีด(Robe n n e e d) บอกว่า

เธอได้หายตัวไปจากบ้านและไม่มีร่องรอยการกลับมา

บ้านโนเวอีกและต่อมามีทนายผู้มีอำนจจเต็มประกาศขายเรือนรักที่เป็นมรดกของลิเทลตามพินัยกรรมไปเธอได้เงินมหาศาล

      และข่าวว่าเธอตัดขาดกับสังคมแต่นั้น

จนบัดนี้ไม่มีใครรู้ว่าเธออยู่หนใด

แต่คิมานเชื่อว่าเธอยังมีชีวิตอยู่

 พอดีเป็นช่วงสงครามจารชนของโลก2ค่าย

(Two Espionage World War fair the 5th ) กำลังคุกรุ่นต่างฝ่ายจึงต้องปลีกตัวออกไปจน

ทุกชีวิตกลายเป็นคนตัดญาติกันไปหมดตั้งแต่สงครามได้เกิดขึ้นแต่นั้น

มา

       

ตอนที่9 ตอน"เสียใจเว่อร์"(4820)

     ตอนที่9 ตอน"เสียใจเว่อร์"

(4820)

"เมคะนอสารถาพเรื่องสตรีเพศ"

         เพศผู้หญิงทำให้ผมเสียใจเว่อร์ในอดีต

         ผมไม่ชอบผู้หญิงเพศวายๆเอกซ์ๆน่ะหลังประสบการณ์ตัวนี้

        เพราะจุดนี้เองที่มันเคยทำให้ผมเป็นไข้และผมเคยมีสภาพเหมือนคนติดคุก

       ผมเมคะนอเคยอกหัก2ครั้ง

ในชีวิต

      "  เนฟฟังจบแล้วเฉยพร้อมแสดงอาการตกกระใจนิดๆให้เขาเห็น"

เมคะนอกล่าวต่อ

"ผมจึงตัดสินใจทำตามสิ่งที่ผมสัญญากับตนเองและเคยพูดมาเมื่อตะกี้ และด้วยรนี้ละ่กระมังผมจึงอยากออมาจากเมืองโหราอินเพื่อพเนจรมาขอลี้ภัยที่นี้ด้วยอันเป็นสาเหตุบวกของผม

"ทันทีที่เขากล่าวจบเนฟอมยิ้ม

     เขาจะพักการกล่าวต่อเพื่ออยากให้เนฟคุยบ้าง

แต่เนฟก็ไม่คุยอะไร?

เนฟรู้จักแต่ยิ้มรับอย่างเดียว

เนฟเมื่อคิดอยู่ต่อมาพบว่าเมคะนอเป็น"ผู้ชายคนนี้มแปลก"

      แต่ไม่สำหรับพระจ้าพระองค์ท่านมิใช่คนเมืองจิ "เมคะนอเชื่อ"

     เมคะนอเชื่อว่าพระเจ้าคง

ไม่อาย้ดตัดตอนสื่อสารอะไรเราที่เป็นมนุษย์เพราะเหตุผลอันดีงามของพระองค์ และกระนั้นการกระทำของพระองค์ที่ไม่มีใครเห็นได้เลยคือ"ลับมีแต่ลมจะเห็นได้ก็แต่แรงโน้มถ่วงของความลับ""

และการกระทำของพระองค์จะมีอุบัติการณ์ปรากฏออกมา

    นอกจากท่านเทพอสูรตนหนึ่งซึ่งมีหน้าที่ทำลายมนุษย์

     ที่หลายคนเชื่อว่าท่านชั่วร้ายและอาจจะทำด้วยมิติแห่งความพลั้งเผลอ

จากลูกน้องทีาเป็ยเสมือนหนึ่งเป็น"ยมพบาล"ตามวรรณคดีที่ครีเอท(create) ขึ้นมาน่าเชื่อถือและเป็นที่เป็นทุจริตชน

    

   ก็ ถ้าภาษาเราไม่ดีพอมันอาจจะทำให้เข้าใจผิดกันได้

เคยพูดมาแล้วเนฟจะใช้เข็มมีด้ายเย็บปากเอาไว้

ด้วยภาษาที่ตนเองพูดไม่เป็น

พูดไปสองไพเบี้ยและเสียเวลาที่หายไปเพื่อข้อมูลวิจัย ไม่พูดเสียเป็นตำลึงทอง และไมรทำให่ซูกิเหนื่อยอีกด้วย ที่สำคัญซูจิก็เป็นล่ามพูดเป็นภาษาเจอร์ซี่  (jer c y= ภาษาปรวนๆ)ค็อกนี่(c o c k n e y=ภาษาต่ำๆมิใช่ทางการ) อีกด้วยเพราะ

เมคะนอเป็นต่างด้าว

        แต่เนฟฟังสื่อและอาการรู้ ด้วยสัญชาตญาณชน  อฃะภาษาใบ้และอากัปกิริยาอาการและการกินกระท่อมการดูดกัญชานั่นเขาที่เมืองจินี้เขาทำงัยกัน !

      แต่บางส่วนบางส่วนเนฟได้อัดเทปมาให้ซูจิอ่านฟังสำนวนแปลให้อีกครั้งแล้วเนฟจึงมาเรียบเรียงรายงานปรับเป็นข้อมูลเชิงคุณภาพ

          

         ที่นี่เป็นหมูบ้านกัญชาและกระท่อม เนฟขอให้มันแต่ชื่อหมู่บ้านนี้คือ"คะธาและมายตาย" 2หมู่บ้านชื่อติดกันเพราะมันอยู่ติดกันเพียงคลองเป็นเส้นแบ่งเท่านั้นมีบ้านนับได้

บ้านส่วนหนึ่งเป็นกระจุกส่วนหนึ่งแยกห่างกัน เดิมมีคนรักกันมีหนึ่งคู่

รักกันมากคือวันสมรสพอเสร็จพิธีก็ลงไปลอยคอดื่มน้ำปึ้งพระจันที่คลอง"เกชาน"หน้าบ้านนั่นเอง

แก้ผ้าเปลือยทั้งคู่เป็นประเพณี

ในหมู่บ้านนี้ถ้าลงอาบน้ำในคลองนี้ต้องแก้ผ้าหมด  เพราะถือว่าเป็นการชำระมลทินเป็นความเชื่อน้อยๆว่าคลองเกชานนี้เป็นคลองศักดิ์สิทธิ์ดุจดั่งแม่น้ำคงคาของอินเดียทีเดียว

       แต่วันนั้นทั้งคู่ได้เสียชีวิตและเธอคือ"คะธา"และ"มายตาย"นั่นเอง

เพราะถูกงูเห่าน้ำกัดปกติที่คลองนี้

ไม่มีงูเห่าน้ำ จะมีเพียงปลาปู่และปลาตะเพียนสีทองที่คนหม๊บ้านนี้ไม่กินเพร่ะถถือว่าเป็นปลาศักดิ์สิทธิ์ ที่เป็นเทพเจ้าคอยรักษาคลองนี้มาเป็นเวลาหลายร้อยปีนับได้7ชั่วคนได้ "ซูจิเป็นคนเล่าและยืนยัน"

 บังเอิญวันที่คะธาและมายตายนนั้นตายลงเพราะพิษงูเห่าน้ำกัดตาย

เป็นงูที่ มีคนไม่รู้จักนำมาปล่อยไว้

ในช่วงน้ำหบากเพราะคิดว่าเป็นลูกปลาบู่

        ที่รู้ว่าทั่งคู่รักถูกงูเห่ากัดตาย

เพราะทั้งคะธาและมายตายและงูกอดรัดกันแน่นอยู่ ตาคลินีมาหาเม็ดทรายไปปักธูปเพื่ทำพลีกรรมบางอย่างได้เดิมาที่ท่าน้ำ"เกชาน" นั่นตอนบเช้าหลังงานแต่งงานเสร็จเมื่อวานของคะธาและมายตาบพอดี

พบศพที่ริมคลองททั้งงูและคะําและมายตายตายศพททั้งสองนอนทับงูอยู่

ต่อมาทางหมู่บ้านจึงคั่งชื่อหมู่บ้านนี้

ว่าหมู่บ้านคะธาและมายตาย

นั่นเองทางสภาเมืองจิรับรองเรื่องนี้

จากอดีตหมู่บ้านนี้ไม่มีชื่อมีแต่ต้นกระท่อมตามริมคลอง และกัญชาตามป่สละเมาะแดดรำไรเรียกได้ว่าเป็นทุ่วเลยทีเดียวส่วนตามไกลเขา

"นับนาน" ใกล้คลองเกชานมีทุ่งฝิ่น

ที่นี่จึงเป็นสวนสมุนไพรตัวสำคัญของเมืองจิในอดีต แต่ต่อมาเมื่อบางเมืองประกาศวมุนไพรชนิดนี้เป็นยาเสพติดให้โทษประเ

ภทหนึ่ง ทุงกัญชาป่ากระท่อม ทุ่งฝิ่น

จึงค่อยๆหมดไปแต่กบับกระจายมาอยู่ตามถนนและตามบ้านใรเมืองจิทั่วไปและคนเมืองคะธาและมายตายถือว่ากัญขากระท่อมฝิ่นนี้เป็นยาของเทพเจ้าพระองค์ที่ประทานให้มนุษย์

เพราะทรงเห็นว่ามนุษย์ที่คะธาและมายตายนั้นลำบากและเป็นคนมีมโนธรรมกว่าสัตว์เดรัจฉาน

       ประวัติโดยย่อของหมู่บ้านทั้งสองนี้มีดังนี้แล

แต่เมคะนอ มาทำชีวิตลี้ภัยแบบ

ลูนาติกไซเลม(lunatic asylem)ที่บ้านคะธานี้มิใช่เพราะเหตุาถรรพณ์ใดๆหรือมีสมุนไะรต้องห้ามในเใทองโหราอินขึ้นอยู่ก็หาไ

ม่

เเต่เขามาอยู่ที่นี้ได้โดยบังเอิญด้วยเงินซื้อสัญชาติของเขาและตอนที่

เมคะนอมาอยู่ที่นี้ทุ่งยาเสพติดทุกอย่างมันไม่มีสภาพเป็นทุ่งไปแล้ว

แต่เป็นสภาพวัขพืชขึ้นทั่วไปหมด

ตามถนนหนทางและหมู่บ้านและในเมือง แทนวัขพืชชนิดอื่นเช่ยหญ้าแพรกหญ้าเกรยและหญ้าปากควาย

เพราะมันจะโดนเหยียบแล้วเหยียบอีกเพื่อคนเข้ามาเด็ดใบกระท่อมมากินและมาเด็ดดอกกัญชาแห้งไปสูบอยู่ตลอดเวลานั่นเอง

      คนที่นี่ถือว่ากัญชากระท่อมและฝิ่นเป็นอาหารชนิดหนึ่ง และกฎหมายเมืองจิกำหนดให้เสรี ยกเว้นยาบ้ายาม้าที่สกัดจากสารเคมีผสมสูตรถ้าตำรวจพบที่ใครมีโทษหนักมาก

      คือจะเนรเทศไปอยู่เกาะร้างที่มีงู

มีพิษชุมและตายที่นนั่นทุกคน โทษนี้เทียบเท่าโทษประหารชีวิตนั่นเอง

ทางเมืองจิจะประกาศเป็นเสรีทุกอย่าง แต่เคยคือไม่ผ่านสภาเลยสักครั้ง มีการต่อสู้กันมานมนานแล้ว ขณะที่เนฟเดินทางมาถึงเมืองจินี้กฎหมายทุกอย่างยังเหมือนเดิมเว้นกัญชากระท่อมฝิ่นและกาแฟชาที่เสรีสุดขีด

เคยพบว่าคนเสนอสถาให้ยาบ่ายาม้าเป็นสิ่งเสพติดเสรีด้วยแต่ถูกจับเรฝนรเทผสปล่ิยเดาะเพราะพบมีสิางผิดๆเหล่สนี้ไว้ใรครอยครองขณะไแหาเสียงเสนอกฎหมายนี้

ที่สภาและตายที่เกาะร้างดังกล่าว

        อนึ่งเกาะร้างนี้เป็นเกาะเล็กๆ

ที่ทางเมืองจิกำกนดให้นักโทษเด็ดขาดและหนักขั้นประหารชีวิตเท่า

นั้นอยู่ได้คนละหนึ่งเกาะเท่านั้น และตามแต่ละเกาะมีทะเลรอบเกา

ะมีปลาฉลามเสือชุกชุมและไม่มีเรือเดินน้อยใหญ่แล่นผ่านเพราะมีหินโสโครกจำนวนมาก มีประภาคารปรากฏอยู่

ตอนที8 "ตอนมาหลบซ่อน"ภาค3(5703)ตอนที่8ภาค3

Attention :เหตุผลมิใช่"สีเทา"ที่นำมาผนวกลงที่นี่เพราะการนำเรื่องขึ้นแท่นมีปัญหาเทคนิคแต่ที่บล็อกไม่

มีปัญหาเพื่อประโยชน์ผู้ติดตาม

งานนี้มีประมาณ1320ท่านได้พบทางเลือก "ขอขอบคุณและขอประทานอภัยในความไม่สะดวกด้วยในทุกรณีที่เป็นจริง"

ตอนที8 "ตอนมาหลบซ่อน"ภาค3(5703)ตอนที่8ภาค3

และกัญชาเป็นได้เป็นกระโถนท้องพระโรงให้คนพวกที่คิดมากและสับสนได้มาที่"เมืองจิ"มาหลบซ่อน

แต่ไม่เปิดเผยความจริงว่าสาเหตุหลักๆคืออะไร แต่เมืองจิก็ปฏิเสธว่าไม่ต้อนรับคนมาหาสูบกัญชาที่เมืองจิ

และมาหลบซ่อน แต่เป็นที่แอบตายแอบสงบเห็นจะได้ "และเมืองจิไม่รับนักท่องเที่ยว เพราะกำลังตำรวจไม่เพียงพอและกลัวลัทธิสีเทาและลัทธิฟอกเงิน

    

         แต่ในโลกความจริงกฎสากล"ลักของ" การละเมิด นั้นมันผิดจับหมดมันมีมาแล้วตั้งแค่ยุคสมัยฮัมมูรามี

อาหรับเข้าเมืองๆจินี้

นี่ด้วยเพราะเนฟติดวีซ่าที่ประทับในหนังสือเดินทางเข้ามาพักอยู่เมืองจินี่นานเกินกำหนด

"ซูกิอมยยิ้มตอบรับ"

เนฟสนใจที่จะฟัง"เมคะนอพูดพร่ำเพ้อไปพลางดูดกัญชาไปพลางกินใบกระท่อมไปพลาง

และเมคะนอเขาสารภาพว่า

     เขาไม่ต้องกินข้าวตามเวลาทั้งวันๆนี้เพราะ2สิ่งนี้

"เมคะนอ"เล่าต่อว่า

"เขาไม่ชอบผู้หญิง เพราะเขาเคยหลงรักผู้หญิงคนหนึ่งแล้งเขาอกหัก หตุผลเพราะตนเองเป็นเด็กบ้านนอก พ่อของเธอไม่ชอบ "จบ"

ที่ชอบกันตอนไปตีผึ้งที่คุ้งนางแมว

เอามุ้งไปให้เธอนั่งในแล้วมองดู

ส่วนตนเองใบหรี่มวนเดียว

ได้น้ำผึ้ง5ขวดขายได้ซื้อกะโปรงให้เธอ1ตัวหลังจากนั้นเราก็รักกัน

และแก้ผ้าอาบน้ำด้วยกันที่คุ้งนางแมวนั้นแต่ไม่มีหรือทำอะไรหรือแตะต้องตัวกัน

"เธออมยิ้ม"

แต่แฟนชื่อว่า"สิรา"ฟญิงคนนี้และเธอคนนี้ที่เใตะนอจ้องจดจำ หล่อนเป็นชาวเมืองหลวงของเมืองโหราอิน แต่นั่นมาเมคะนอเขาไม่เคยนึกรักผู้หญิงคนไหนอีกเลย

       และเมคะนอทราบว่าแฟนคนนั้นต่อมาตาย เธอตายขณะไปเล่นปีนเขาสูงผา"กองวาหรือหน้าผาคองวา"นั่นเองกับแฟนใหม่ของเธอ

   "   เมคะนอ"มิได้ไปงานศพเธอแต่ปักดอกธูป2ดอกอาลัยเธอที่บ้านเช่าในเมืองโหราอินนั่นเอง

ทันทีที่ประโยคนี้จบลง

เนฟมองตา"เมคะนอ"และเฉยๆ

เพราะตนเองไม่ใช่กระเทยที่จะชอบผู้ชายที่ใจยังว่าง

          และเนฟไม่สนว่าลูกค้า(ปกติจะถือว่าข้อมูลเป้าหมายคือขะเรียกวาาลูกค้าเป็นโปรสเปกตัส=prospectus ของงาน)เพื่อการวิจัยของเขาจะยืนยันว่าเกลียดเพศหญิง นับจากที่เมคะนออกหักครั้งแรกกับแฟนที่ชื่อดิวเธอคนนั้น

    เมคะนอ  เขาเล่าต่อไปอีกว่าใบกระท่อมนี้เขาเคยถูกตำรวขจับปรับมันที่สถานี"เบลาดอฟ"ขณะเขารอขึ้นรถไฟที่ชานชาลาเปลี่ยวๆชิ่อว่า"เมคาตอฟ"ชื่อทางการ เหตุเกิดที่ ณ.สถานีรถไฟ เมคาตอฟในเช้าตรู่วันหนึ่ง

        เพราะที่เมืองโหราอินพืชกระท่อมและกัญชาเป็นสิ่งผิดกฎหมายมีโทษหนัก แต่วันนั้นเขาถูกปรับครอบครองใบกระท่อมที่ห้อมส่ถุงพลาสติกไว้กันแห้งและพกพา

       และเพราะเคี้ยวกินใบกระท่อมสดๆแทนมื้อข้าวเช้าที่สถานีรถไฟ ส่วน ค่าปรับนับตามจำนวนใบที่ครอบครองใบละ100โหรอิน

(สกุลเงินเมืองโหราอิน)

       หลายคนตำกินแบบผงแบบแห้งสำหรับกินมัน ที่ตำเป็นผงเพราะสะดวกพกพาใส่ขวดนำพาไปไหนได้

แบบคนแก่พกขวดยาลม

      แต่แบบผงมิใช่เป็นวัฒนธรรมการกินกระท่อมๆแบบผงๆ

       การกินกระท่อมของชาวโหราอินคือเคี้ยวใบสดแบบวัวเคี้ยวเอื้อง คือเขารูดกินแต่ใบและหวนตามด้วยน้ำดื่มที่เมืองโหราอินเนฟพบว่าสิ่งที่เม

คะนอเล่าแปลกมาก เขาไมพูดเรื่องว่าแก้เบาหวาน แต่แก้หิวแก้เหนื่อยมากกว่า

      ที่โหราอินพอเปลี่ยนรัฐบาลทีก็เปลี่บนกฎหมายยาเสพติดที จนชาวบ้านงงแต่เป็นอย่างนั้น และคนที่โหราอินก็ไม่ต่อต้าน

       ถ้าหากว่าประชาชนในเมืองนี้ผิดหวังในการปกครอง เพราะเอาเวลาไปทำมาหากินกันส่วนใหญ่

แต่ว่าใรความเงียบเขาสาปแช่งแทน

เพราะเดขาถือว่าคำสาปเป็รแรงเช่นเดียวกับ"หลุมดำและแรงความโน้มถ่วง

       

       บางกรณีมีการลอบสังหา

รนักกกาเมืองตัวการทีาคบชู้กับเทียหัวคะแนน การลอบดักสังหารตัวนัก

การเมืองนี้มีอยู่ แต่น้อยมากเพราะที่โหราอินตำรวจที่นั่น"ไวเท่ามือถือเป็น"  ในสมัยรัฐบาลที่มีกฎกมายตัวนี้เข้มงวด ทางเมืองโหราอินจะกวาดล้างทำลายเผาหรือตัดทิ้งต้นกระท่อมทิ้งให้หมดทุกบ้านที่ปลูกตามบ้านที่มีปลูกทั่วประเทศ

ดีผยาจับำด้เปสดียเป็นพีนๆำร่เลยทีเดียว

       คนถูกจับติดคุกกันมากแต่พอเปลี่ยนรัฐบาลทีกฎหมายยาเสพติด

ก็ถูกเปลี่ยนทุกครั้งคนที่ติดคุกก็ถูกปล่อยออกจากคุก เขาเลือกตั้งทุก10ปี

อาคนหนึ่งของ"เมคะนอ" อดีตคนเลี้ยงควายฝูงประสบความสำเร็จและต่อมาเป็นนักการเมืองและได้เป็นผู้ช่วยเลขารัฐมนตรีกระทรวงใบยาสูบ

      

    เนฟพบว่า   หลังเขาหืดเข้าปอด

เขาจะแสดงอาการได้ผ่อนคลาย เหมือนเดินอยู่บนสวรรค์

พอเขาหืดเข้าปอดเสร็จเขาก็ไอและจามมันนิดๆ นั่นแสดงว่ากฃไกชีวิต

สุขภาพของเขาบางครั้งมันไม่ตอบรับควันกัญชามันนั่นเอง

     

     ทีนี้เมคะนอ จะทาบทามให้เนฟ

เล่นกัญชาชนิดดูดลมในกระปุกน้

ำที่มุไฟจุดเลนแล้วใช้หืดขึ้นสมอง

เซียนกัญชาที่มีเวลาว่างชอบงิธีนี้เพราะได้อารมณ์ดี

คุณท่านจะลองดูบ้างมั้ย!

เขาชวนเนฟผู้เดียงสา

เนฟพลันตอบรับทันทีว่า"ผมแพ้มันครับคุณ" แต่ชอบดูมันสนุกดี

"เนฟกล่าวต่อ"

        ผมชอบควันเพราะควันมันเหมือนตอนเข้าโบสถ์

ที่มรโบสถ์มีควันกัญชาแทนกลิ่นธูปที่เขาใช้ทำพลีเทพเจ้าครับที่เมืองเบล็นด์ของผม"เนฟกล่าวในที่สุด""

      เมคะนอพูดต่อว่า"เขาไม่ชอบผู้

หญิง"" มิใช่หมายถึงผู้หญิงที่ปกติไม่ชอบกินใบกระท่อมแต่ดูดกัญชามีประปราย

สสสสสสวส

        ชนิดฝนพรำโจรจะออกหากินยังกะอึ่งปากขวดตื่นขึ้นมาในเวลาฝนตกห่าใหญ่ บนทุ่งนาที่ร้อนจัดมาแรมเดือนและขาดฝนมาหลายเดือน" ร้องระงม" จากความคิดนี้ควสมโง่ของอึ่งเท่ากับความฉลาดของโจร

ความบริสุทธิ์ของอึ่งอาชีพดินไม่เดือดร้อนใครแต่ถูกทารุณกรรมโดนจับกินเพราะความโง่ของตน ที่ดัน

ร้องให้คนมีรสนิยมกินอึ่งและครับฉมวกแทงกบหรืออึ่งไวขงจะรู้ดี เหมือนโจรใจบาปที่มองตัวเองไม่เป็นท้ายสุดคุกและตารางคือแดนสุดท้ายคือสิ่งเชิงลบนี้มาเป็นอมตธรรมของตนเองนั้นเเล

      เช่นการขโมยของเพื่อนมนุษย์มันบั่นทอนจิตใจเพื่อนให้อีกฝ่ายที่โง่และอ่อนแอและอ่อนแอ และคน ที้ปกครองง่าย และยอมทำตามอิทธิพลมืดตลอดก็ยังโดยโจรฉกดดั่งงูพิษกัดคนไม่เว้นจะเป็นคนดีคนชั่วนั่น โจรทำงี้มันไม่ดีเลย"เมคะนอคิด"" แต่เนฟนั่งฟังความในใจของเขา

      และอย่างที่สำคัญ สุดยอดมากเอาตัวรอดด้วยการทำโตรกรรมที่นจับไม่ได้ชนิดมีดแทงบาด

     แต่พบไมมีบาดแผลว่าใครเป็นคนทำ

   

          ประเด็นนี้ต่อมาพวกที่สมญาตนเองว่าเป็นพวกชนอนาคีย์ปลอมๆนี้เเม้"เมคะนอ"พบว่า"สิ่งนี้"เป็นเหตุร้ายที่ทำให้เกิดสงครามทางมหาชนจลาจลขึ้นอันเป็นชนวนก่อเหตุปั่นป่วนต่อรัฐ ถ้ารัฐใดอ่อนแอก็จะล้ม ถ้ามีจลาจลเกิดขึ้น

           เพราะต่างฝ่ายต่างเข้าใจผิด

ว่ามีการใช้อำนาจสีเทาต่อกันจนกลา

ย เป็นดลายเป็นการเดินขบวนและเกิดกบฎรัฐประหารอันรุนแรงของบางรัฐ

      จากชนวนเหตุที่เกิดเชิงสีเทาแบบนี้ในจุดปฐมฐานมาก่อน

      ที่เมืองจินี่จึงมีกฎหมายขี้นมาว่า

การลักขโมยมิใช่การเอาของคนอื่นซึ่งหน้าและจับได้เท่านั้น

        แต่การลักขโมยอาจจะเกิดจากองค์ประกอบอื่นๆที่เป็นการขโมยแบบ"สีเทา" หรือฟอกเงิน" คือมีเจตนาทำ

        แต่ผลคนที่ถูกลักขโมยก็ถูกขโมยของไปหมดอย่างน่าเกลียด

ที่มีฟิเวอร์(fever)คนดีถูกทำที่มีองค์ประกอบในปริบทแบบชิลๆ

คือปริทรรศน์ของวิธีที่การที่คนถูกขโมยสิ่งของ ทั้งที่จับได้แต่คลายไม่ออกและก็ถูกโจษจันว่าเป็นขโมย

       

         และทั้งจริงไม่จริงใกล้เความจริงเช่นกัน จนบางครั้งตำรวจนำไปทำจับเท็จกับเครื่องๆยังเหนียมอายจะจับเท็จก็ยังไม่อยากจะพูดด้วยเลย กัลคนขี้ขโมยททั้งหลายที่แสดงบทเป็นผู้ชำนาญการขโมยในโลกเชิงลบ

แล้วยังมีขโมยชนิด"อนาคิชต์"=(อนาธิปัต์ เป็นปรัชญา อย่าตีความตามตัวอักษรเกินไปแล้วจะเข้าใจดีว่าพวกเขาคืออะไร)เนฟเคยเรียนปรัชญาปรูดอนท่านผู้นี้ ตอนเรียนหน่วยกิตทางรัฐศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยเบลนดิสกี

ก็มีพวกมั่วนิ่มโมเมใช้ ปรัชญาอนาธิปัตย์เพืนอประโยชน์ส่วนตนที่เขายืมแม่บทปรัชญาอนาคิชต์มาใช้บังหน้าลักสิ่งของไป"เนฟเข้าใจอย่างนั้น"

       ซึ่งเป็นขโมยแบบการเมือง คือคนมีปรัชญาขโมยแบบนี้"เขาถือว่าทรัพบ์สิน เป็นของทุกคน"และลัทธิ อนาธิปไตยตามแนวคิดลัทธิแนวคิดนี้ของ"pr u d o n g" -Pierre-Joseph Proudhon- (1840)  =Ana r c h i s t  นักปรัชญาการเมืองชาวฝรั่งเศส

"จนนิสัยขี้ลักมั่วนิ่ม"ไม่รู้ว่าขโมยจริงหรือขโมยการเมือง ชีวิตสับสน

และกัญชาเป็นได้เป็นกระโถนท้องพระโรงให้คนพวกที่คิดมากและสับสนได้มาที่"เมืองจิ"มาหลบซ่อน

แต่ไม่เปิดเผยความจริงว่าสาเหตุหลักๆคืออะไร แต่เมืองจิก็ปฏิเสธว่าไม่ต้อนรับคนมาหาสูบกัญชาที่เมืองจิ

และมาหลบซ่อน แต่เป็นที่แอบตายแอบสงบเห็นจะได้ "และเมืองจิไม่รับนักท่องเที่ยว เพราะกำลังตำรวจไม่เพียงพอและกลัวลัทธิสีเทาและลัทธิฟอกเงิน

     แต่ในโลกความจริงกฎสากล"ลักของ" การละเมิด นั้นมันผิดจับหมดมันมีมาแล้วตั้งแค่ยุคสมัยฮัมมูรามี

อดีตกษัตริย์โบราณ"อาหรับ"

ตอนที่5"เมคะนอไม่กล้าชอบผู้หญิง"

 ตอนที่5" เมคะนอไม่กล้าชอบผู้หญิง"ภาค3เรื่องเบลนดิสกี(6000)

      แต่ตาของเนฟจ้องอย่างพิศวงวงสสัยว่า เมคะนออเขาดูดกัญชา

อย่างไรกินใบกระท่อมอย่างไร?

    เขาดูเหมือนจะมีกระปุกน้ำ

มีฟองนิดๆมมันเป็นน้ำตำและต้มกระท่อมมีสีคล้ายน้ำใบบัวบก

    มีในขวดแม่โขงพร้อมดื่ม

    มันคงถูกต้มจนดือดกลั่นออกมาเป็นน้ำหรือไม่ต้องตำโขลกกับน้ำ

เนฟไม่สนใจถามจุดนี้

อยากรู้เพียงพฤติกรรมคนเสพส้อง

ไม่ต้องการรู้วิธีทำตามหัวข้อวิจัยที่ขอมา

       เนฟพอมองเห็นเขาทำงัยก็พอใจแล้ว เพื่อจะได้รู้ว่าเขาสูบกัญชาเสพใบกระท่อมนั้นที่แท้จริงเขาทำอย่างไร?

           เนฟหันมาพูดกัลซูกิว่าวันนี้

"ต้องไปธนาคารเคมีระหว่างประเทศเพื่อไปแลกเช็คเงินทุนที่ได้รับมาจากทุนวิจัยที่นายทุนเสนอให้ผ่านมาทางมหาวิทยาลัยเบลนดิสกี"

       วันอาทิตย์ ธนาคารเปิดทำการมี่เมืองจินี้

และพอดีได้งวดจ่ายค่าล่ามให้ซูกิ

และค่าปรับที่ตรวจคน

     ตอนที่5" เมคะนอไม่กล้าชอบผู้หญิง"ภาค3เรื่องเบลนดิสกี(8978)

      แต่ตาของเนฟจ้องอย่างพิศวงวงสงสัยว่า เมคะนออเขาดูดกัญชา

อย่างไรกินใบกระท่อมอย่างไร?

    เขาดูเหมือนจะมีกระปุกน้ำ

มีฟองนิดๆมมันเป็นน้ำตำและต้มกระท่อมมีสีคล้ายน้ำใบบัวบก

    มีในขวดแม่โขงพร้อมดื่ม

    มันคงถูกต้มจนดือดกลั่นออกมาเป็นน้ำหรือไม่ต้องตำโขลกกับน้ำ

เนฟไม่สนใจถามจุดนี้

อยากรู้เพียงพฤติกรรมคนเสพส้อง

ไม่ต้องการรู้วิธีทำตามหัวข้อวิจัยที่ขอมา

       เนฟพอมองเห็นเขาทำงัยก็พอใจแล้ว เพื่อจะได้รู้ว่าเขาสูบกัญชาเสพใบกระท่อมนั้นที่แท้จริงเขาทำอย่างไร?

 เนฟหันมาพูดกัลซูกิว่าวันนี้

ต้องไปธนาคารเคมีระหว่างประเทศเพื่อไปแลกเช็คเงินทุนที่ได้รับมาจากทุนวิจัยที่นายทุนเสนอให้ปานมาทางมหาวิทยาลัยเบลนดิสกี วันอาทิตย์

ธนาคารเปิดทำการมี่เมืองจินี้

และพอดีได้งวดจ่ายค่าล่ามให้ซูกิ

และค่าปรับที่ตรวจคนเข้าเมืองๆจินี้

นี่ด้วยเพราะเนฟติดวีซ่าที่ประทับในหนังสือเดินทางเข้ามาพักอยู่เมืองจินี่นานเกินกำหนด

"ซูกิอมยยิ้มตอบรับ"

เนฟสนใจที่จะฟัง"เมคะนอพู

ดที่ทางดูเหมือนคนจะ"เมากัญช

า"พร่ำเพ้อไปพลางดูดกัญชาไปพลางกินใบกระท่อมไปพลาง 

และเมคะนอเขาสารภาพว่า

     เขาไม่ต้องกินข้าวตามเวลาทั้งวันๆนี้เพราะ2สิ่งนี้

"เมคะนอ"เล่าต่อว่า 

"เขาไม่ชอบผู้หญิง เพราะเขาเคยหลงรักผู้หญิงคนหนึ่งแล้งเขาอกหัก

เพราะตนเองเป็นเด็กบ้านนอก

แต่แฟนคนนี้เป็นชาวเมืองหลวงเมืองโหราอิน แต่นั่นมาเขาไม่เคยนึกรักผู้หญิงคนไหนอีกเลย 

       และเมคะนอทราบว่าแฟนคนนั้นต่อมาตาย เธอตายขณะไปเล่นปีนเขาสูงผา"คองวา"นั่นเองกับแฟนใหม่ของเธอ

      เมคะนอมิได้ไปงานศพเธอแต่ปักดอกธูป2ดอกอาลัยเธอที่บ้านเช่าในเมืองโหราอินนั่นเอง

ทันทีที่ประโยคนี้จบลง

เนฟมองตา"เมคะนอ"และเฉยๆ

เพราะตนเองไม่ใช่กระเทย

และไม่สนว่าลูกค้า(ปกติจะถือว่าข้อมูลเป้าหมายคือลูกค้าของงาน)เพื่อการวิจัยของเขาจะยืนยันว่าเกลียดเพศหญิง นับจากที่เมคะนออกหักครั้งแรกกับแฟนที่ชื่อดิวเธอคนนั้น

      เขาเล่าต่อไปอีกว่าใบกระท่อมนี้เขาเคยถูกตำรวขจับปรับมันที่

สถานี"เบลาดอฟ"ขณะเขารอขึ้น

รถไฟ ในเช้าตรู่วันหนึ่ง

เพราะที่เมืองโหราอินพืชกระท่อมและกัญชาเป็นสิ่งผิดกฎหมายมีโทษหนัก แต่วันนั้นเขาถูกปรับครอบครองใบดระท่อมและเพราะเคี้ยวกินใบกระท่อมสดที่สถานีรถไฟ ค่าปรับนับตามจำนวนใบที่ครอบครอง

       หลายคนตำกินแบบผงแบบแห้งสำหรับกินมัน ที่ตำเป็นผงเพราะสะดวกพกพา

      แต่มิใช่เป็นวัฒนธรรมการกินกระท่อมๆแบบผงๆ

       การกินกระท่อมของชาวโหราอินคือเคี้ยวใบสดแบบวัวเคี้ยวเอื้อง คือเขารูดกินแต่ใบและหวนตามด้วยน้ำดื่มที่เมืองโหราอินแปลกมาก

พอเปลี่ยนรัฐบาลทีก็เปลี่บนกฎกมายยาเสพติดที จนชาวบ้านงงแต่เป็นอย่างนั้น และคนที่โหราอินไม่ต่อต้าน

หากผิดหวังในการปกครอง แต่เขาสาปแช่งแทน บางกนณีมีการลอบสังหารตัวการแต่น้อยมากเพราะที่โหราอินตำรวจไวเท่ามือถือเป็น

ในสมัยรัฐบาลที่มีกฎกมายตัวนี้เข็มงวด

    ทางเมืองโหราอินจะกวาดล้างทำลายเผาหรือตัดทิ้งต้นกระท่อม

มทิ้งหมดที่ปลูกตามบ้านที่มีปลูกทั่ว

ประเทศ

ดีผยาจับำด้เปสดียเป็นพีนๆำร่เลยทีเดียว

      คนถูกจับติดคุกกันมากแต่พอเปลี่ยนรัฐบาลทีกฎหมายยาเสพติด

ก็ถูกเปลี่ยนทุกครั้ง คนที่ติดคุกก็ถูกปล่อยออกจากคุก เขาเลือกตั้งกันทุก10ปีที่เมืองโหรนาอิน

"เนฟขัดจังหวะนิดนึง"

     แล้วเมือง"เหราอิค"ล่ะ"เนฟถาม"

อ๋อ!

มันเป็นพี่เมืองน้องกัน มีแระวัติศาสตร์อันยาวนานก่อนสมัยถังของจีนเสียอีก "ถ้าจะขุด""

     "ไช่" แต่ว่ามันไม่ถูีกกันมี

สงครามตลอดเวลา มันเหมือนหมากับแมวฟัดกัน "ผมไม่อยากจะพูดถึงเมืองนี้

       เพราะน้องชายผมคนหนึ่งตายที่นั่นตอนคนที่นั่นเขาเดินขบวน การ"เดินขบวนเป็นประเพณีที่นั่น"

         น้องผมโดนลูกหลงคือโดนกระสุนฝ่ายปฏิวัติปราบปรามตาย. เพราะน้องมีนิสัย"ไทมุง"นั่นเอง"เมคะนอพูดที่สุด"

         อาคนหนึ่งของ"เมคะนอ" อดีตคนเลี้ยงควายฝูงที่ประสบความสำเร็จและต่อมาเป็นนักการเมืองและได้เป็นผู้ช่วยเลขารัฐมนตรีในกระทรวงใบยาสูบ และลูกพี่ลูกน้องของท่านผู้นี้เคยค้ากัญชาเถื่อนจนรวยเลยสละเงินทำบบุญแบบเล่นการเมือง 

ต่อมาชนะเลือกตั้งแต่ทว่าถูกหัวบฎลอบสังหารตายคาที่ด้วยปืนลูกดรด"เหตุผลสาเหตุการตายขิงท่านไม่ชัด" ว่าทำไมเป็นอย่างงั้น

    ถ้าเขารอดเขาจะได้เป็นถึงรองนายกแห่งเมือง"เหราอิค"=(Heraik)ทีเดียว

      เนฟพบว่า   หลังเขาหืดควันกัญชาเข้าปอด เขาจะแสดงอาการได้ผ่อนคลาย แทนการมวนดูด คือเอาแต่ควันและรสกลิ่นกัญชามันส์ๆนั่นเอง เขาพูดออกมาด้วยเสียงกึ่งหัวเราะว่า"มันเป็นยาครับท่าน"

     ทีนี้"เมคะนอ" จะทาบทามให้เนฟ

เล่นกัญชาบ้าง เพืาอให้การสนทนามีราชาติ ชนิดดูดเอาแต่ลมและควันกัญชาในกระปุก "กัญชาหลอดฟันแก้ว""

     ทำทีเล่นควันไฟจุดเล่นแล้ว สูบควันใช้ปอดหืดขึ้นสมอง

เซียนกัญชาที่มีเวลาว่างชอบวิธีนี้เพราะได้อารมณ์ดี โดยเฉพาะหลังเก็บองุ่นในไร่องุ่นของเมืองจิ

คุณท่านจะลองดูบ้างมั้ย!   "if you like to try s ir""เมคะนอเสนอ""

เขาชวนเนฟผู้เดียงสา ตาสีฟ้าผมสีทองปากแดดแจ้ดเหมือนตูดกัง

"อ๋อ!ไม่ๆครับ"

เนฟพลันตอบรับทันทีว่า"ผมแพ้มันครับคุณ" แต่ชอบดูมันสนุกดี

แต่"เนฟกล่าวต่อ"

ผมชอบควันมันเพราะควันมันเหมือนตอนหอมกลิ่นธูปกัญชาตอนเข้าโบสถ์

       ที่มีในโบสถ์จะที่จะมีควันกัญชาแทนกลิ่นธูปที่เขาใช้ทำพลีกรรมเทพเจ้าครับ!ที่เมืองเบล็นด์ของผม"เนฟกล่าวในที่สุด""

  

      เมคะนอพูดต่อว่า"ตัวเขาเองไม่ชอบผู้หญิง"" มิใช่สันดานแต่มีปมครับและเมคะนอเพ้อต่อไปว่า

อันนี้รวมถึงหมายถึงผู้หญิงที่ปกติไม่ชอบกินใบกระท่อมแต่ผู้หญิงชอบดูดกัญชานะจะมีประปราย

    คือมีเรื่องหนึ่ง  เพศผู้หญิงทำให้ผมเสียใจเว่อร์ในอดีต

      ผมไม่ชอบผู้หญิงเพศทั้งแบบเอกซ์และแบบวายๆน่ะ!

        เพราะกลิ้ยผู้หญิงมันเคยทำให้ผมเป็นไข้และผมเคยมีสภาพเหมือนคนติดคุกเมื่อติดและหลงรักผู้หญิง

       ผม"เมคะนอ" ผู้พบาดพลั้งผมเคยอกหัก2ครั้งครับในชีวิต

       ผมจึงตัดสินใจทำตามสิ่งที่ผมสัญญากับตนเองและเคยพูดมาบ้างเมื่อตะกี้

     "ทันทีที่ฉากสนทนาฉากนี้เขากล่าวจบเนฟอมยิ้ม เพราะเนฟเคยมี

ปมความรักที่ซ้อนเร้นอยู่ในใจเช่นกัน

 

    " เมคะนอ"เขาจะพักการกล่าวต่อเพื่ออยากให้เนฟคุยบ้าง

แต่เนฟก็ไม่รู้จะคุยอะไร นอกจากปริบทที่สันติบาลสัญญาเมือวจิทำสัญญามาว่าห้ามเวอร์คุย" (ที่เมืองจิเขามีอะไรที่ไนอย่างไร กะใครคอนเทนจ์อะไรดรามาอะไร แม้เข้ากินกาแฟที่ร้านโรงเตี้ยมกาแฟเขาต้อง

เซ็นชื่อสัญญาก่อนจึงจะกินกสแฟที่ร้านได้ สรุปไม่ว่าอะไร 

เขาจะทำเป็นหนังสือสัญญาหมด)

       เนฟรู้จักดีแต่อมยิ้มรับอย่างเดียว

เนฟเมื่อคิดอยู่ต่อมาพบว่าเมคะนอคนนี้ว่า"ผู้ชายคนนี้แปลก"เท่าที่เข้ามาที่จิเพื่อการวิจัย

     จากจุดสนทนาจุดนี้

ทำให้เนฟคิดว่าอยากจะเปลี่ยนหัว

ข้อวิจัยจากเรื่องกัญ

ชาเป็น"เรื่องแนวสังคมวิกฤต"

เพราะเนฟสนใจอ่าน"เเอมิล-เดอไคม์(Emile Derkeim)นักปรัชญาสังคมชาวฝรั่งเศ สตอนเรียนในมหาวิทยาลัยระดับปริญญาชั้นสูงที่มหาวิทยาลัยเบล็นดิสกี

และเนฟพบว่าตนเอง

คิดว่าปรัชญาที่เป็นแม่แบบของศาสตร์ทั้งปวงตามแผนคลาสสิคกรีซเก่า

      แต่มาพบว่าสีงคมต่างหากเป็นแบบแผนใหม่แทนที่ระบบคลาสสิค

ที่ตนเองเห็นจะเป็น

      ก็!สังคมมนุษย์เกิดจากคนสองคนคุยกันสรรพสิ่งจึงเกิดม นี่คือการเริ่มต้นของปัญญา

"การตบมือแบบมือข้างเดียวตบไม่ดังถ้าตบสองข้างตบดังฉันใด"

ฉันนั้นแนวคิดของเนฟจึงได้กระนั้น

      แต่ต้องยื่นเรื่องขอเปลี่ยนหัวข้อที่ต้องใช้เวลาเป็นปีกว่าจะผ่านการอนุมัติหรือไม่อนุมัตินี้ได้ในภาวะเศรษฐกิจสังคมและการเมืองเฉกเช่นปัจจุบันนี้เมื่อจะทำอะไรสักอย่าง

ตอนที่31คำสัตย์จริงนั้นแลที่อมตะเนฟพบ คัดย่อเรื่องเบล็นด์จากเด็กดี.คอมโดยมารต์ตรินิอิ.

(ตอนนี้สับสน)9528

ตอนที่31คำสัตย์จริงนั้นแลที่อมตะเนฟพบ

เนฟเชื่อว่า:=

     แม้ในดงโจรก็มีสัจจะๆมันทำให้เกิดองค์กรที่แข็งแกร่ง เช่น ผัวเมียรักกันต้องมีสัจจะต่อกันมิฉะนั้นความรักจะเกิดขึ้นไม้ได้เลย "เนฟเชื่อ"แม้ตนเองไม่ชอบพวกโจร

     และแล้วเนฟจึงเชื่ออีกต่อไปว่าสัจจะนั้นแลอมตะและสรรพสิ่งที่เป็นสัจนิยมก็คือสัจจะด้วย

    ที่มาของเรื่องราวตอนนี้

ที่ไม่กล้าจะจบลง

     หากมันไม่มีสัจะต่อตนเอง

ในช่วงที่เนฟคิดมากไป เพื่อให้ความรักของเอวเมียรักและตนเอง

ได้ราบรื่นเพราะเนฟตั้งสัจจะที่ศาลพระภูมิที่บ้านเบลนดิสกีและศาลเพียงตาที่ข้างถนน"มิเก"ว่า"

    หลังมีเธอเป็นเมียแล้วจะทำสัจจะหลายอย่างขอสววนว่ามีอะไรบ้างเพราะอายที่จะพูดออกมา

ขอเก็บเป็นความลับ"

     ที่ที่ตนได้ตั้งปณิาณเอาไว้ให้เป็นจริง แต่ไม่ได้บอกให้กับเอวรู้เรื่องนี้เลย

     สัจจนิยมอมตะจึงเกิดขึ้นมนหลายมิติต่อมาที่เนฟจะชงมันต่อๆไปเพื่อให้ตนเองได้ชิลชิลกับชั่วงเวลาที่หงอยเหงาและเดียวดาย

     แต่บางครั้งอารมณ์มันไหลมันโลดทะนงไปเหมือนแรงที่มอวไม่เห็นเช่นดั่งแรงโน้มถ่วงจากหลุมดำทีเดียวของนักวิทย์ทีเดียว

    มิติของสัจจะริยมที่เนฟประสบมานั่นมีรายการดังต่อไปนี้

     

       เนฟพบคำว่า"ยามชิงหมิงฝนพรำ....ที่ข้างฝาไม้สักเรือนบ้านเมืองจิ เอ่ยถึงกวียุคถังเขียนไว้แต่ถูกแปลเป็นภาษาจิ

เพียง1บทนี้ทำให้เนฟนำมาทำเป็นกระทู้ตั้งในการคิดตีวามให้ยาวเพื่อคว้านหาสัจธรรมของกวีบทนี้ตามตัวอักษร

      เนฟถือว่ากวีบทนี้มีความศักดิ์สิทธิ์

มันเกินไปที้จะคิดแบบนี้

แต่มันเป็นเราของความเป็นเรา

เนฟจึงอนุสนธิว่าจะร่ายอธิบายความในใจของตนเอง โดยไม่กลัวคำวิจารณ์

ใดๆหรือแม้เอวเมียรักอาจท้วงติง

จึงแก้กระทู้นี้ต่อไปเพื่อค้นหาคุณค่าทางสัจธรรมนิยมใหม่ความว่า

       ณ โอกาสบัดนี้ เนฟจะได้กล่าวความตามกระทู้สัจธรรมลำนำกวีภาษิตที่ลิขิตไว้ ณ เบื้องต้นว่า"ยามชิงหมิงฝนพรำ พอเป็นนิเขปบทนี้ เพื่อการมองมโนธรรมจากคุณค่าต่อใจของเนฟขณะเดินทางรอนแรมหนีเมียมาเมืองจินี้ต่อไป

      แต่เนฟจบด้วยบทสรุปว่า

จะคิดอีกถ้ามันคิดได้ว่ามีอะไรมากกว่า"ฝนพรำ" ในโลกนี้ฝนพรำมันคือความสงบมันเป็นคุณค่าของ.    

     ธรรมชาติที่ทำให้ใจคนมีความคิด

อยากพักอยากนอนอยากกิน เหล้าอยากสูบกัญชา อยากเสพกาม

ทำอะไหลายๆอย่างที่เนฟเคยนึกแต่ไม่ออกตอนที่ฝนยังไม่พรำที่"ชิงหมิง"

     

         บัดนี้เมื่อฝนพรำแล้ว เนฟคิดได้คิดและคิดออก และตีความลำนำกวีบทนี้เพื่อความหมายอีนเจิดจ้าและแท้จริงที่กวีบทนี้ซ่อนเร้นหรือที่จะสื่ออย่างแท้จริง นอกจากตามตัวอักขระและตัวอักษรที่สื่อความหมายตามที่อ้างไว้ ณ เบื้องต้น

     " ใจคนเริ่มรวนเร พอคนพบฝนพรำ" เมืองกวีถังท่านนี้ร่าย 

      ขณะฝนพรำใจคนเริ่มรวนเรคิดไขว่คว้าเพื่อหาที่พักหรือ"เพิงพัก"เพื่อหลบฝนหนัก

      จิตคิดว่า โรงเหล้าที่ขายแบบร้านขายเหล้าที่นิยามว่า"โรงเตี้ยม" คงเหมาะยิ่งจะจะแวะเข้าไปหาเพิงพักและดื่มเหล้าสักเป็กนึงเพื่อกันหนาว ที่จะตามมา และเพื่อย้อมใจตนเองให้หายและอบได้ไออุ่นจากใจและเหล้าที่กระดกเข้าลำคอไป เพื่อทดเทิดตนเองที่เพลียอย่างระเหี่ยมา

        ให้มันได้พักมัน เมื่อยามฝนพรำนี้ 

คำถามต่อไป:

        และไม่รู้ว่ามันอยู่หนใด "โรงเตี้ยมนั่น"

       ใจและตาเหลือบไปเห็น เด็กเลี้ยงวัว(เนฟนิยามว่าวัวและควายในจินตนาการนี้เป็นสิ่งเดียวกัน)

       "จึงถามเด็กผูเดียงสา ว่า

"ไปทางไหนโรงเตี้ยม"

' น้อง'

        เราไม่รู้จึงถาม

น้องคนเลี้ยววัวเห็นแล้วนึกสงสาร

คนถาม

    'เจ้าเด็กนั่น'

เขาพลันจึงตอบด้วยความบริสุทธิ์ใจไม่ได้หวังอามิสสินจ้างอะไร

เป็นค่าชี้ช่องทางไปที่โรงเตี่ยมใดๆ แด่ชายผู้นิรนามนั่นว่า

ว่า "มันไปทางโน้น"

      จากไม่รู้ว่าไปยังงัยในมืดมิดมนสมอง

      เพราะเด็กเลี้ยงวัวบอกเท่านั้น

สิ่งที่ตนจะเดินทางเข้าไปจิบเหล้า

ที่โรงเตี้ยมนั่น

      จึงสำเร็จตามมาถ้าไม่ได้เธอบอก "ฉันคงไมได้รู้สิ่งนี้"

      ที่เนฟคาดว่าตอนนี้ที่บ้าน"คิชาน"

ที่เมืองจิในบรรยากาศเดียวกัน

กับที่"ชิงหมิง"ฝนพรำ

มันเคยเป็นเมื่อเวลานับได้จนวันนี้

1,170 ปี ผ่านพ้นไป

      จนวันนี้มันพันกว่าปีมาแล้วน่ะ!

วันนี้ที่"คิชาน"ที่เนฟมาทำวิจัยที่"เมืองจิ"นี้

    เมืองชิงหมิงและเมืองซินหวามันอยู่ในเมืองจีนเมืองในจินตยคติของจินตกวียุคราชวงศ์ถัง

    แต่เมือง"คิชาน"นี้มันเป็นหมู่บ้านลับๆล่อๆตั้งอยู่ในเมืองจิ เมืองในอุดมคติของเนฟ

     

      ตอนฝนพรำแบบนี้

เนฟไม่คิดหาเหล้าหรอกดอกน่ะ!    

   "  ความจริง"

      

      แต่เนฟอยากมองหากัญชามาสูบมาดูด หรือมองคนทำ

เพื่อทดสอบว่ารสชาติแหางการได่ดูดหรือการได้เห็นคนอื่นทำนั้น

    มันเป็นเช่นไรในช่วงฝนพรำที่คิชานแบบนี้

    หรือใบกระท่อมสดๆสักใบมาเคี้ยว

เพื่อให้จิตของตนเองมันจรรโลงไป

กับสายฝนพรำแล้ว จึงมีแรงขยับเดินได้และขยันเดินต่อไป

เพื่อกลับไปที่โรงพักฟื้นที่ตนเองเช่าไว้ตอนเข้ามาในหมู่บ้านลับ"คิชาน"แห่งนี้กับซูกิ

     เพื่อทำวิจัยฝิ่นกัญชากระท่อมพืชต้องห้ามของโลกยาเสพติดให้โทษในอดีต ที่เพิ่งจะผ่านเลยไป

     กัญชามีชนิดอัดแท่งชนิดอย่างผงอย่างน้ำชนิดอย่างอัดแท่งสำหรับมวนสูบเป็นสีทอง และชนิดอัดใส่ซองมวนแบบบุหรี่สูบ หลายคนนิยมมัน

แต่อีกหลายคนเลิกเพราะตำรวจจับ

     เนฟพบว่ากัญชาและกระท่อมทำให้เบาหวานที่ตนเองเป็นหายไป

     ส่วนฝิ่นนั้นเนฟยังไม่ทราบ เพราะยังไม่สะดวกถ้าจะหาความจริงก็ดูในเทกซ์ต่างประเทศเขียนเอาไว้มาก

ฝิ่นเยเป็นชนวนเหตุมีสงครามคือสงครามฝิ่นเช่นสงครามฝิ่นในจีนในอดีตแต่กัญชาและกระท่อมมีแต่สงครามระหว่างคนเสพกับตำรวจเท่าที่เนฟพบในเขตประเทศที่หวงห้ามเด็ดขาดโทษจากการประหารชีวิตถึงการริบกระท่อมและกัญชาและเผาทิ้งถอนทิ้งเป็นต้น

      แต่ในบางประเทศฟรีเสรีสุดขีด

จึงเกิดลัทธิการเมืองเรื่องกัญชาและกระท่อมและฝิ่นขึ้นมา เป็นระดับอิสซิว(Issue) ขึ้นไป มีพืชเสพติดเหล่งนี้เป็นมูลฐานจนมีหน่วยสากลดูแล

ป้องกันติดตามทำลายล้าง สอดแนมและจับกุมร่วมกันตามอนุสัญญาระหว่างประเทศ

     กระท่อมมีอย่างชนิดผงที่ตำ

และอย่างน้ำต้มกระท่อมและกระท่อมชนิดสดทั้งชนิดหางกั้งและที่ไม้กั้งและชนิดที่นักชีวะต้นไม้สายพันธุ์ประดิษฐพืชจีโนม(G M O  )ประดิษฐ์พบไหม่ๆอีกต่อๆมา

      ส่วนฝิ่นเนฟของดกล่าวถึง เพราะ

มีภัยกับข้อมูลและตำรวจ แม้ที่เมืองจินี่จะเสรีหมดตอนนี้

     แต่เนฟก็พบว่า

อนิจจา!

สามสิ่งที่กล่าวมา

"มันไม่มีที่โรงเตี้ยมที่-คิชาน-แห่งนี้""

แต่สิ่งที่กลับมีคือ

"เหล้า"เท่านั้น

     เท่านั้นที่มีและเตาผิงมือ

และไออุ่นไว้บริการคนที่ซมซานเร่หรือไม่เร่ร่อนเข้ามา และมันเปิดโต้รุ่ง

ชนิด24ชั่วโมงปีละ365วัน

มีกาแฟทำเองบริการที่"คาเฟคิชานและโรงเตี้ยม"

มีหมอนวดไว้เสิร์ฟและโสเภณีเร่ร่อนอาจมีแต่ปกปิดและไม่เปิดเผยเพราะโรคหยองในระบาดและรักษาหาย

ที่เมืองจินี้คนจึงไม่นิยมเที่ยวและใช้บริการ

       ถุงยางอนามัยที่เมืองจิหาซื้อยาก

เพราะเมืองจิเป็นเมืองปิด การส่งออกและสั่งสินค้าเข้าถูกควบคุม

โรงงานอุตสาหกรรมเมืองจิไม่ส่งเสริมนโยบายเมืองจิคือ"ทำเท่าที่มีเป็นเท่าที่ได้"

ทั้งนี้ท่านบอกว่ากันเป็นหนี้สินนานาชาติและถูกยึดเมืองเป็นเมืองขึ้น

   ใช่!   และเนื้อย่างรมควันรสโปรตีน

ย่างไฟจากถ่านรมควันสดกรุ่นๆ โขมงๆอ่อนๆ กรุ่นจมูกดีเมื่อโชยมาสัมผัสจมูก แถมยังหัวมันสำปะหลังปิ้งและกล้วยจี่ไว้บริการอยู่ที่หน้าร้านอีกด้วย รวมทั้งงหอยย่าง กุ้งมังกรย่าง ปลาซาบะย่างอีกด้วย ปลาเมคคารอลอินทรีย์ทองย่างและมีลูกเกาลัคคั่วและแคชชิวนัท(มะม่วงหิมพานต์ผลสีแเดง)เมล็ดแห้งคั่วสด และลูกเกาลัก ตลอดถึงกาแฟขี้ชะมด และอื่นๆอีกมากมายล้วนเอกโซติก(exotic) และแปลกแต่ไปรเวท(private  )

        เคยมีนายทุนสากลจะมาลงทุนสร้างสนามบินและการนำทัวร์มาเที่ยวและทำโรงแรมห้าดาว

ให้เมืองจินี้

และเปิดเป็นตลาดระหว่างประเทศสากลให้ ชนิดไม่ต้องกู้ยืม

แต่เมืองจิไม่รับข้อเสนอนี้ เพราะกลัวจะมีมลทิลพิษชนิดใหม่เกิดขึ้นและแก้ยาก

    

      ที่คิชานโรงเตี้ยมและคาเฟ

มีไว้เสนอให้บริการกับคนเร่ร่อนสัญจรมา

      เนฟไม่ด่วนปฏิเสธหรือด่วนรับ

ทันที่เห็นเห็นตามที่ซูกิพามาแม้ปากชองตนจะหิว

       แต่พลันควักเงินที่มีติดตัวมาจ่ายไปตามธรรมเนียมเมื่ออยากได้อะไร

ส่วนซูกิห้ามดื่มเหล้าขณะทำหน้าที่มัคคุเทศก์กับแขก

       เพราะที่"คิชาน"แห่งนี้เงินเท่านั้นเป็นเพื่อนและเงินเท่านั้นที่พูดได้อย่างสมศักศรีที่เป็นมนุษย์

       พูดคุยกันได้อะไรก็ได้ลงตัวหมดด้วยเงินทำกันอย่างสมภูมิธรรมที่นี่ที่"คิชาน""

      ที่คิชานคนที่ไม่มีเงินซื้อเหล้าและเนื้อแพะแกะกระต่าย เนื้อวัวและปลาทะเลและหอยย่างกิน คนที่คิชานเขาถือว่าคนๆนั้นเป็นสัตว์เดรัจฉานชนิดหนึ่ง "ซูกิยืนยัน"

      ก็สิ่งที่มิได้คาดคิดก็เกิดขึ้นและตามมา นั่น!มิใช่เหล้าวิสกีรสแรงหรอก!

     แต่ตอนนี้ ที่แก้เหงาและความหนาวได้และเป็นรสใหม่ของสังคมแห่งเมือง"คิชาน"คือ สิ่งที่เนฟตาโพลงทันทีเมื่อเห็น

    และนั่น! มันคือกัญชาและกระท่อมดูเหมือนว่ามีดอกฝิ่นมาด้วย

    และในจำนวนนั้นทั้งหมด เขานำมามิใช่เพื่อขายแต่เขาพาเข้ามาโรงเตี้ยมเพียงติดเข้ามาเพื่อพักแรมกินเหล้าแก้หนาวและกันลืมก่อนออกจากโรงเตี้ยมไป เท่านั้นหรอกจึงแบกทั้งหมดมาด้วย เพื่อพากลับบ้าน

ไปเลี้งแพะแกะและตนเอง

         

         และที่นี่คิชานไม่มีขโมยสำหรับใคร ไ ม่มีอาญากรรมใดๆเกิดขึ้นเพราะสาเหตุจากสามสิ่ง(กัญชากระท่อม ฝิ่น)นี้เพราะ มันที่นี่หาง่ายและเสรีเต็มพิกัด

    สำหรับ   เหล้า และกาแฟดำร้อนต่างหากที่เขาเขาเข้ามาที่โรงเตี้ยมนี้ตอนนี้ แฃะเหล้าและกาแฟดำนี้ยังมีอาญาข้ามชาติเสมอเพราะการลักลอบ นำกาแฟและเหล้าเถื่อนรสดีเข้ามาเมืองจินั่นเอง

      ตอนนี้แม้ว่ามันจะดึกมากแล้ว

      (คำว่าเมืองในนิยายนี้สื่ออะไรก็ได้ที่เป็นที่พักอาศัยของคนมิจำเป็นจะต้องเป็นเมืองตามพิกัดภูมิศาสตร์เสมอไปแต่อย่างใด)

      ทุกอย่างมันไม่ฟรีในโลกนี้โดยทั่วไป

      มันจึงต้องมีสิ่งแลกเปลี่ยนและสิ่งตอบแทน

       เนฟถือว่าทุกสิ่งนนโลกนี้ไม่ฟรีถ้ามันไม่มีสิ่งต่างตอบแทน

มันคือ"อคุณธรรม คือไม่มีคุณธรรม"

ครครอบครองมันมันคือของ

ของโจรได้มาจากการปล้นจากผู้บริสุทธิ์

        คุณธรรมชองกำไรคุณธรรมของการขาดทุน! เนฟฟบว่าไม่มีใครกล่าวไว้

      ต่อๆมา!

มันโผล่มากับคนหนวดเคราแเดง

     เขาแบกมันมาหลังเลิกงานนับจ้างเก็ยไวน์องุ่นสีแดงจากไร่ แต่พอดีฝนพรำ

      เขาจึงแวะเข้ามาโรงเตี้ยมนี้ด้วย

เนฟสำรวมไม่ถามและสนใจว่ามันคืออะไร

     ชายผู้นี้  เขาชื่อ"นิเช"ผู้มากับสามสิ่งและสายลม คือคำแปลจากชื่อ

ของเขาว่า"นิเช"

      ที่เนฟใฝ่ฝนหามาตอยเช้ามาในบ้านคิชานนี้

ใสแต่มองไม่เห็นอะไรที่นี่ในสิ่งตนต้องการจะเห็น

แต่ตอนนี้เห็นมันแล้ว

เนฟพอใจมาก

ว่าวันนี้การวิจัยของเราไปตามเป้า

คือได้เห็นสิ่งตรง"ปก"ว่าปกของพืขกัญชากระท่อมฝิ่นนั่นวัฎจักรของมันนั้นอย่างไร

แต่ที่เนฟทำสิ่งนี้มิใช่อยากเสพสามสิ่งนี้ไปในตัวเป็นสันดานก็หาไม่

อย่างบทปรัชญาที่ว่า

" ฝนมันตกหรอกถนนมันจึงเปียก"

เนฟเชื่อว่านี่คือ"นิโช"แห่งเมือง"คิชาน"เท่านั้นที่เป็นหรอก หลายคนคงทำอย่างนี้ คือพอเหนื่อยมาก็หาเหล้าย้อมใจเป็นทางออกให้ชีวิตและความเหนื่อยเพราะนี่คือชีวิตของเขา

เหมือนๆเราดุจเราเป็นเช่น

ร่อนเร่รอนแรมมา และถามหาจากเด็กเลี้ยงวัวว่าโรงเตี้ยมอยู่หนใด... จากกวียุคถังเขียนไว้ซึ่งเป็นข้อความธรรมดาของคนธรรมดาๆ

แต่ำเขียนมีค่ามากต่อจิตใบของคนรุ่นหลัง

นั่นเองแม้1,000 กว่าปีผ่านไป

และเนฟอ่านรำลึกถึวความในใจได้

พลันจบลงด้วยบทกวีว่า" ชี้ปลายทาง หมู่บ้านชิงฮวา "(กวีราขวังศ์ถังค.ศ(803-852)

           ในเรื่อง "เบลนดิสกี" เนพพูด

ความจริงสำหรับเนพคือสัจจะ

เนพรักเอวและขอมีเธอคนเดียวในโลกนี้เว้นเธอตายลง เนพคหาใหม่

ถ้าผีของเอวเนพถามใจเธอดูแล้วไม่ขัดข้อง ก็จะแต่งงานใหม่อีกคนหนึ่งถ้าพบว่า"เธอนั่นช่างลงตัว"

       เพราะการมีหญิงเทียเป็นศรีเรือนผู้ชายนั้นจำเป็น สำหรับเนพ เมียคือคู่คิดคู่ผวาคือมีชีวิตรอดอยู่มาด้วยกันและก็ต้องไปด้วยกัน

ความสุขของมนุษย์จึงจะเกิด

สำหรับกามารามณ์อาจมีวัน

เบื่อหน่ายขึ้นได้เมื่อถึงจุดหนึ่ง แต่ความรักมันไม่มีเบื่อและมันก็ไม่มีเก่า

        ความรักนั้นใหม่เสมอ นี่คือปรัช

ญาของเนพในเรื่มไม่มาที่เมืเมืองดิโบจิ ลมมาแทนหนาวสะท้านตื่นขึ้นมาตอนเช้าหายใจออกเป็นหมอกควัน

นั่นคืออานุภาพของความหนาว

แต่ในเขตหมู่บ้านที่เนพเล็ดลอดเข้าไปเป็นแจกไม่ได้รับเชิญของเ

ขา

          พบว่ายังมีฝนบ้างเพราะที่เนพเข้าไปเป็นเขตเงาฝน บรรยากาศนจึงมืดๆ ขวนนอนกอดหมอนยิ่งนัก

คำสัตย์จริงนั้นไม่ตาย

เนพรำพึงถึงคำเพราะๆคำนี้

และรักษามันเคารพมัน

    

         ในชีวิตนี้แม้เบื้องต้นจนวันไปนอนที่หลุมศพเนพจะรักษาคำพูด

เพราะมันเป็นสัญาญาประชาคมทางใจ "แม่และครูของเนพสอนมา

ว่าคำสัตย์นั้นเป็นคุณธรรม

แม้บางครั้งเหล้าอารมณ์และเหล้า

        

          และบุหรี่แบะเงินและสายลมมันจะทำให้สัจจะและคำสัตย์ละลายได้เหมือนความควบแน่นของน้ำแข็งที่ถูกความร้อนแผดเผา แต่เนพมิใช่น้ำแข็ง "น้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อน"

       แต่ใจเนพไม่เคยกร่อนแม้มีซาตานมาทำให้จิตใจของตนเองแปร

เปลี่ยนไป เพราะฉะนั้นเนพจึงดชื่อว่าคำสัตย์เป็นสิ่งที่ไม่ตาย และเป็นอมตะด้วยประการฉะนี้

นกเค้าแมวหลายตัวจับเกาะที่กิ่งไม้

หว้าในหม๊บ้านกัญชา

        มันเห็นเนพชำเลืองดูมัน ทันทีที่มันสบตากันแล้วมันก็รีบบินไป

      เพราะสำหรับมันชอบจะคุยและชำเลืองตาก็กับหนู

และลูกไก่เท่านั้น กับคนมันไม่ชอบคุยด้วย เพราะคนมีปืนใช้ปืนเป็น และส่วนใหญ่คนจะยิงปืนแม่น

        พบว่าเหยี่ยวนกเขามันจะส่งเสียงร้องเมื่อมันมาเที่ยวในตอนกลางวัน

ในป่าใหญ่ที่ทัหมู่บ้านหลังคาใบไหม้แห้งที่ดิโบจินี้แต่นกเค้าแมว

มันไม่ค่อยส่งเสียงร้องให้ใครได้ยินเหมือนเหยี่ยวนกเขา

        นก"พิทึดพิทือ " เสียงมันร้องเปล่งออกมาเหมือนชื่อมันๆจะมาตอนกลางคืน

      มันจะร้อง"พิ-ทึด-พิ-ทือ"

ฟังเสียงมันแล้วเราจะพองขน โดยเฉพาะในคืนมืดเดือนที่มีคำ่คืน

มีเดือนหงายและเมฆดำทมึนวนเวียนผ่าน เป็นระยะๆและตอนน้ำค้างตกเผาะยามรุ่งเช้ามืด

        มีนกฮูกตาโตนั้นกับนพิทึดพืทือ

ชื่อสองชื่อนี้นี้จะเป็นนกชนิดเดียวกันหรือไม่ เนพไม่คยถามใคร

แต่พิทึดตัวใหญ่สีมืดๆน้ำตาล

นกเค้าตัวเล็ก นกฮูกตัวใหญ่และตาโต ที่เนฟเห็นทุกชนิดจมูกเล็กงอนเข้าหาตัวหมด

        ใครแม้ตนเองจะสงสัย"

แต่มันเป็นนกในสกุลเดียว ที่เชื่อว่าหลายๆอย่างยังรอการแยกแยะที่ถูกที่สุดจากนักวิทย์ผู้พลังนะเออ!

           นิสัยของมันคล้าย ๆ กัน ขนาดต่างกัน เสียงร้องของมันแปลกแตกต่างกันไป

พอสังเกตได้

ทุกหมู่บ้านทที่เนพไปที่เมืองดิโบจินี้เนพจะค้างคืน ส่วนซูกิจะกลับไปนอนบ้านกับเมียของตนเอง ซูกิ

สารภาพว่า"เมียของตนเองทุกคนกลัวผี ถ้าขาดตน(ซูกิ)ไป"

ตอนที่17คนตายนิรนาม2

ตอนที่17คนตายนิรนาม2ตอนที่34 คนตายนิรนาม

อาจซ้ำ(7158)

         จากวิถีชีวิตบ้านลับที่เมืองดิโบจิ

เป็นมิติพิศวงที่เนพมาพบสิ่งนี้โดยบังเอิญอย่างไม่คาดคิด คิดว่ามันเป็นเพียงนิยายที่เขาแตางให้สนุกอ่านเท่านั้นและ แต่มิได้อยู่ในหัวข้อวิจัย

ไม่เข้าไปไกลและติดตามในร

ายละเอียด

        ที่นี่มือถือใช้ฟรี เนตใช้ฟรีคลื่นฟรีสัญญาณหรืออะไรฟรีหมด

เสรี ไม่มีปิดเข้าถึงไม่มีอะไรเลย

พวกมิจฉาชีพหมดภารกิจมาหลอกคนที่นี่เมืองจินี้ได้

      มันฟรีแต่ไม่มีคนใช้มันสักคน และจนทุกคนไม้รู้ว่ามือถือและเนตคืออะไร?และมีประโยชน์อย่างไรและทำอะไรได้บ้างเนฟงงไปหมด เขาปกครองบริหารทำกันอย่างงี้ได้งัย

     วันๆหนึ่งเขาพอใจกับธรรมชาติของลำธารห้วยละหานและนกกา

     ในที่มีสายน้ำใส่มีปลาว่ายน้ำเล่นอย่างพอใจ  "เนฟพลันเหลือบสายตาไปมอง"

     มองเห็นตัวปลาแหวกว่ายปทุมมาอยู่ไหวๆเหมือนเห็นแม่นางขาอ่อ

น สีขาวเนื้อผัดแป้งฝุ่นดูอุ่นตาและทำให้จิตนี้คิดได้ชุ่มฉ่ำละไม

เกมือนกวีนิพนธ์ของถังท่านหนึ่ง

เขียนว่าด้วยอารมณ์จินตกวีอันเลิศเลอว่าเป็นนัยะว่า:- 

เมื่อ"ชินหวา"ยามมีฝนตกพรำ 

ดั่งใจรวนเรที่เร่ร่อนไป...

จึ่งถามเด็กเลี้ยงควายว่า

โรงเตี้ยมแห่งเมืองนี้อยู่หนใด

พลันรู้แจ้งว่า

นั่นงัย มันไม่ไกลตรงโพ้น"(ถอดความเข้าใจาของเนฟ)

     แม้บัดนี้เนฟยังไม่เข้าใจเลยว่าท่านสื่อเพื่อให้เห็นความหมาบว่าอะไรคือเพราพลำพัง "ฝนตกปรอยๆคนมีจิตหงอยเหงาอยากกินเหล้า พบเด็กเลี้ยงควาย จึงบอกว่านั่นคือทางตรงไปโรงเตี้ยม"เพียงข้อความเท่านี้มันธรรมดา มันเป็นกวีนิพนธ์ของยุคราชสำนักถังได้อย่างไร" เนฟอ่านอยู่หลายวันหลายครั้งหลายหนก็พบความหมายตามตัวอักษร แต่เพราะ

อ่านหลายครั้ง"เนื่องนี้"จากการจีความว่าในลำนำกวีนิพนธ์บทนี้ ต้องมี

ปรัชญาวิเศษแบแฝงอยู่เบื้องหลังเป็นแน่ดั่งเห็นลูกตาลอ่อนหล่น เนฟเห็นแล้วอยากกินจาวตาลและน้ำในจาวตาลนั้น เห็นซูกิบอกว่า"มันหวานอร่อยลื่นคอหอมชื่นน่ากินและดมมันยิ่งนัก" เนฟจึงพลันเก็บมันมา แฃะพยายามจะเจาะกินจะเจาะก็แสนยาก ใช้มีดเฉาะก็กลัวมีดบาดมือเลือดออกหรือเฉาะสับโดนมือขาด

จะไหว้วานคนอื่นทำ ก็ไม่พอส่วนแบ่ง

ค่าแรงเฉาะลูกตาลให้ตามที่เราวาน

เพราะดนฟเชื่อว่าทุกอย่างในโลกนี้มีค่าแรง การใช้เขาฟรีเป็นบาป ฉะนั้น"

     ทันทีที่อุปนัยลำนำกวีนิพนธ์นี้ได้

แล้วเนฟจึง หาเศษนิพนธ์ที่เหลือ

ของถัวมาอ่านอีก แต่ยากนักจะหาเจอที่เบลนดิสกีเพราะคนที่เบลนดิสกกีและที่เมืองจิไม่ชอบคนจีน ทุกคนที่นั่นจึงไม่สะสมงานนิพนธ์ของจีน แต่เมื่อเนฟอ่านพบกวีบทนี้ขิง"ถัง" เนฟเแลี่ยนใจทันทีว่า"คนจีนนั่นต้องมีดีมีอะไรอีกต้องสนใจและแอบรักติดใจเขาขึ้นมาทันทีไม่คำนึงลัทธิธการเมืองชาติเผ่าพันธุกรรมที่ทุกคนที่นี่ปักใจว่า"จีนนั่นช่างน่าเกลียดน่ากลัว เหมือนคนที่เคยเหยียดผิว

ระหว่างผิวดำผิวขาวหรือระหว่างชาติอารยันของแนวคิดทางการเมืองของนาซีกับชาวยิวผู้ถูกหาว่าเป็นอนารยันชนนั่นสดุดหยุดอยู่ทันทีในใจของเนฟ ต่อความคิดว่าจีนน่าเกลียดน่สกลัวกลับกลายมาเป็นมิตรรักเพราะจินตกวีสองสามประโยคนี้ตอนฝนตกพรำที่"ชินหวา" เท่านั้น

เนฟจึงเปล่งอุทานว่า

โอ้หนอ!

    กวีนิพนธ์นี่หนอมันคือสะพา

นสันติภาพและมิตรภาพและมวลมนุษย์ชาติอย่างแท้จริง คือมันไม่มีแดนแห่งความล้าหลังอีกต่อไปให้

คนรุ่นใหม่เหล่านี้มา"ไฝ่คิดกันอีกเลย" ชาติวรรณะยศศักดิ์ฐานะและศริงคารเป็นของนอกกาย

ไฉนเล่าพวกเราตาบอดหมดมองว่า

มันคือ"รั้วเหล็กหนามคมกั้นมิให้เรารู้อะไรอีกที่ดีและดีกว่าและ'เอนจอย'(enjoys )กว่าไปได้"

จิตของเนฟตอนนี้ทเหมือนเบอร์ลินเลิกมีคำว่า"เบอร์ลินตะวันออกเบอร์ลินจงตะวันตกขึ้นมาพลันทันที"

"โธ่เอ๋ยสันติภาพเนฟคิดว่ามันหาได้ยากเย็น"

ที่จริงสันตติภาพหาพบได้เพียงทกวีนิพนธ์ประโยคเดียวแท้ๆสันติภาพมิได้หาได้จาก"อำนาจ-หรือความชิงชัง-หรือจากสงครามหรือด้วยร

ระเบิดไฮโดรเจนนิวเคลียร์ที่เขย่าขวัญเท่านั้น"

 ถ้าเช่นนั้น เนฟคิดว่าตนเอง

จงเขียนบทกวีเถอะ

แต่อนืจจาเนฟชอบกวีนิพนธ์มาก

ชอบกวีนิพนธ์ยิ่งกว่าชีวิตแม้ก่อนวินาทีสุดท้ายได้อ่านกวีนิพนธ์สักบทที่ดีมีความมันไพเราะกินใจจนสามารถทำให้

ขึ้นสวรรค์ในทันที ที่จิตของตนเองดับลง แต่ว่าเนฟเขียนกวีไม่เป็นและคิดกวีไม่เป็นเนฟชอบแต่เสียงเพลงเพราะเนฟเชื่อว่าเสียงเพลงมันสามารถกล่อมเกลาจิตใจตนเอง และมอมเมาสังคมที่เบลนดิสกีและเมืองจินี้ให้หลับสนิทลงได้

        ขอให้ตนเองได้พบและอ่านบทกวีเป็นนิจ!

      เนฟอยากเห็นกวีนิพนธ์ผ่านหูประสาทและได้ยินนกร้องเพลง

อยากเห็นผีเสื้อบินว่อนไปม

าอยู่ต่อหน้าต่อตา

ท่ามกลางหมู่มวลดอกไม้บุพชาติอันสง่างาม

      "ใช่!เนฟเริ่มคิดและเข้าใจสรรพสิ่งได้ดีขึ้น หลังการมาเที่ยวเยือนเมืองจินี้" จึงอุทานว่ส"โลกนี้จริงๆหนอหมดพรมแดน หมดผิวหมดเผ่าพันธุ์

หมดสงคราม หมดลัทธิการเมือง

ด้วยกวีนิพนธ์เพียงบทเดียว

       เนฟย้ำเตือนกับซูกิว่า:ตนเองเขียนกวีนิพนธ์ไม่เป็น และไม่หัดเพราะเนฟเชื่อว่า'กวีมันต้องมีพรสวรรค์

มันจึงทำได้'

     มันต้องเกิดเป็น"ไม้อ้อ"มันจึงจะเป็นปากกาชุบหมึกจารู้กลงบนพระราชลัญจกรประทับเขียนของ

แท่นประทับหมึกที่พระราขอาสน์ของกษัตริย์ฟาโหร์ของชาวไอยคุปต์แห่งอียิปต์ที่พระองค์ทรงทำได้

ขณะลงลายเซ็นต์พระคำสั่งเพื่อ

 ประกาศเป็นรัฐโองการประศาสนรัฐโชบายใดๆได้

    ในตู้กระจกของโรงงานอาบอบนวดเพื่อสุภาพ อันปดปิดมิดชิด

ชนิด เมื่อใครเกิดเห็นจะตาถลน และตอนใครติดมากกว่าได้เห็นอนามัยของมนุษย์ที่ไม่กลัดมันทำกันแบบถูกๆวัฒนธรรมหทัยประจำในทุกวันนี้

ได้อย่างวิเศษยากนักที่ใครจะปฏิเสธ

เพราะมนุษย์มีความเป็นคนขึ้เมื่อยเป็นธรรมชาติทั่งหญิงชายอย่างเนขนบธรรมมดาอันเอกอุนั่นเอง

     อาหารทุกอย่างมีผักผลไม้เพียบเกินความต้องการ "ที่นี่"เมืองลับแห่งจื

     ดอก"ทิตทู"กินอร่อยมากมันมีโปรตีนและคาโบไฮเดรตแต่เนพไม่รู้ว่า ดอก"ทิตทู"คืออะไรและไม่สนติดตามมัน เพราะจะทำให้รกสมอง

  

      ทุกคนดูมีความสุขที่นี่ ไม่มีหน้

าคนกินวิตามินที่นี่

       ถึงจะมีก็คือหน้าเนื้อแห่งธรรมชาติสร้างสรรค์มาอย่างงัยอย่างงั่น

      มาอีกมิติหนนึ่งก็คือคือ

คนตายนิรนามหมายถึงตายแต่

ชื่อแต่ตัวตนจริงยัง!

     คือเวลาตายเขาเอาคนปลอมมาทำผีแทน แต่มิใช่ที่บ้านลับในเมืองจินี้

    มันอีกแห่งหนึ่งชื่อว่า"แคทตาคาม""

ที่มีคนตายนิรนามมาหลบซ่อนถาวรอยู่ใกล้บบ้านลับ

อมตะที่ไม่ตายนี่เอง 

แต่คนในบ้านลับเขาไม่รู้เรื่องนี้เลยและเขาไม่สนใจมันว่ามันคืออะไร

      ที่นี่!นี่มีอีกหมู่บ้านหนึ่งชื่อ"เมโลเน"มีคนแอบซ่อนอบู่ที่นั่น !

เขามาจากโลกแห่งความจริงสู่โลกแห่งความมซ่อนเร้นและปกปิดมิดชิด

ซ่อนเร้นและเป็นสถานที่ที่ราวกะที่สมณะหัวโล้นธุดงค์มาปักกลดเพื่อบำเพ็ญฌานและแอบมีใจรักปลีกวิเวกตลอดกาล

     ในป่าใหญ่และที่ปิดตนเองโดยสิ้

นเชิง แต่ทั้งหมดนี่อยู่ที่เมืองดิโบจิ(เมืองนี้มีชื่อย่อว่าเมืองจิ)

       เขาที่นี่รับเก็บดูแลคนตายแต่ชื่อแต่ตัวจริงแบบแอบซ่อนอยู่ ส่วนใหญ่จะมีเงินมากแอบมาซ่อนไว้ก่อนที่ไม่มีใครจับได้ ด้วยกลวิธีแยบยลสุดขีด

"ซูกิยืนยัน"

       เนฟพึ่งจะรู้ความลับของสิ่งเหล่านี้ว่า"มีอยู่จริง"

      ตอนแรกตนเองคิดว่างเหล่านี้ ถ้าจะมีคงเป็นนิยายเท่านั้น จึงมีได้)

       เนฟจึงคิดต่อไปว่า"ถ้างั้นในโลกนี้ยังมีสรรพสิ่งมหัศจรรย์น่า"ทึ่ง"อีกมากที่ยังไม่ค้นพบ เช่นตามทะเลลึก

ถ้ามีและในใต้ทะเลโลกอื่นที่เราไปไม่ถึง คงต้องมีสิ่งเร้นลับซ่อนเร้นและแอบแฝงยู่เป็นสังกัป

      ฉะนั้นในการทำวิจัยนี้

คือเพราะฉะนั้นการมาวิจัยเรื่อง

กัญชากระท่อมและฝิ่นที่เมืองจิ

นี่มีเหตุผลตรงประเด็นแล้วในภาคสนามที่จะทำต่อไป "เนฟคิดว่า'ผู้ให้ทุนเราคงคุ้ม'

ถ้าไม่เสร็จดีจะได้มีคนนำไปย่ต่อยอดให้เป็นประโยชน์สักอย่างขึ้นมาเป็นรูปธรรมได้กับมนุษยชาติได้

เป็นแน่ เช่น เกิดภาวะอสงคราม

เกิดสันติภาพเกิดมโนธรรมสากล

และอรรถประโยชน์สากลได้เป็นต้น

       กล่าวคือมิใช่เพรสงไปพบเห็น

กวีพขน์ลำนำเช่นอย่างกวี"ถัง"เพียงว่า"ยามเมื่อชิงหมิงฝนพรำ......" แล้วเกิดประทับใจ ที่ทำให้เนฟชอบจนเกือบจะเลิกวิจัยงาน

หลังพบกวีนิพนธ์บทนี้เข้าโอยบังเอิญที่เมืองจิ "กวีมีค่าทางใจต่อเนฟมาก"

      ต่อไป

ที่นี่หมู่บ้านนี้ๆชื่อว่า"หมู่บ้านไม่มีชื่อ"เนพจึงให้ชื่อว่าบ้านใกล้

หมู่บ้านลับว่า"หมู่บ้านอมตา"เผื่อไว้อ้างอิง เพราะสรรพสิ่ง(สรรพสิ่งเนฟ

ชอบใช้คำๆนี้เพราะมันอาจเป็นเหมือนสรรพยามชนิดหนึ่ง แต่มิใช่

จะเป็นคำปรัชญานามเเสมอไปก็ได้จึงขอทำความเข้าใจให้ตรงกัน

)

             "มันต้องมีชื่อ" เหมือนคนเกิดมาต้องมีทั้งชื่อและนามสกุลทุกคนนี้

ที่บ้าน เบลนดิสกี 'หมา แมว กระรอกกระแต ผีเสื้อ นก ไก่ ที่มาพบเห็นกัน

ประจำ เนฟตั่งชื่อให้หมด แม้ปืนและมีดดาบ หนังสะติ๊ก ที่เนฟสะสมก็จะมีชื่อให้มันเสมอ)

      ที่หมู่บ้านใกล้หมู่บ้านลับ"อมตา"นี้

โลกภายนอกเขาหมดสิทธิเข้ามาเห็น

      "ถามว่าทำไมเนฟได้สิทธิเข้ามาเนฟเดาว่าเป็นเพราะว่า "เนฟเป็นเด็กว่านอนสอนง่าย-รักแม่ เชื่อฟังเพศแม่มาตลอด

จากการตรวจสอบสายตาและบุคลิกภาพและยาชุดทดสอบของตำรวจสันติบาลในเมืองจิที่สอบผ่

านอนุญาตให้เนฟเข้ามาเมืองนี้ได้นั่นเอง

    ที่บ้านลับ"อมตา" วันๆหนึ่งๆเขามีแค่ฟืนและหม้อข้าวหุงและสาวงามสายพันธุ์นางไม้คอยดูแลคนที่มาหลบซ่อนอยู่เนฟไม่ได

ถามซูกิว่า คนที่มาหลบซ่อนรนั้นเป็นคนดีหรือคนเลว ในวินาทีนั้นที่ไปเห็นด้วยกัน

      เนพไม่กล้าเข้าไปวิจัยนิกเรื่องที่ขออีก งัย เพราะเชื่อว่าอาจารบ์ผู้ควบคุมงานวิจัยของเนฟคงไม่ต้องการ เพราะไม่ตรงประเด็นในหัวข้อวิจัยที่เสนอไปและได้รับอนุมัติมา

      กล่าวคือเพราะมันอยู่นอกขอบเขตการทำงานตามจุดหมาย

ที่หนีเมียมาทำแบบนี่ที่เมืองจืโบติ

ๆ มีไวน์เหล้าที่หมู่บ้านลับมีให้กินเพียบฟรี

       แต่กินกันแต่ไม่เมามายเพราะเขาไม่มีเลือดเมา

       สำหรับกัญชามีเป็นกะตั้กๆ ทุกแห่ง มีขึ้นตามริมฟุดพาท เหมือนดอกหญ้าเพตจารีกา (p a t g a r i g a )และหญ้าเดฟฟาดิล(d i f f a d i l )

ที่มีในตะวันตก แต่ไม่มีใครสนใจมัน

     

      กัญชาที่นี่ นอกจากไว้บูชาเทพเจ้าและผสมในมื้ออาหาร

     เนฟลองกินกัญชาพบว่ามันทำให้กินอาหาจุและนอนหลับขึ้เซาเอาเลยทีเดียว มีกลิ่นตัวกัญชาถ้าเสพมากๆเข้า และยอดกระเต็นที่เป็นขั้น"ช่อดอกอ่อนกะหรี่เมล็ดอ่อนก่อนเป็นกระเต็น"นั้นมันตากแห้งแล้วนำมวนสูบดีหอมมัน"เนฟพบมันที่นี่"

    ส่วนกระท่อมพืชกินแล้วขยันทำงาน ทนแดด ทนฝน มันมีรสขมลิ้น

     ที่นี่ที่นี่มีแต่ภูเขาเนินเป็นทิวสูงต่ำไปหมดเมืองจิ

      คนที่นี่เขาไม่รู้จักกิน

บางครั้งกระท่อมเขานำมาเคี้ยวเล่นแก้หิวข้าว แบบคนเคี้ยวหมากฝรั่

งที่เบลนดิสกีทำแล้วเพลินลิ้นดีกระนั้น

     นอกจากนั้นก็จะมีก็นกชนิดหนึ่งชอบกิน ๆ เสร็จมันจะร้องเพลงแห่งความสุขเป็นภาษามนุษย์ได้

ควายมหิสามีเครายาวเขางอนเผือก

ที่นี่สัตว์ตัวนี้ ที่นี่มีตัวใหญ่อ้วนพีเพราะกินแต่พืชกระท่อมมันชอบมาก

เพราะไม่มีหญ้าอื่นให้กิน

     

         กัญชาและกระท่อมเป็นพืชเสพติดให้โทษผิดกฎหมายที่เบลนดิสกีแต่ผ่อนปรนเพื่อการบำบัด

 แต่ที่นี่ฟรีโลดไปเลยไร้พรมแดนไร้ขีดจำกัด แต้เงื่อนไขห้ามนำเคลื่อนย้ายออกนอกเมืองจิเด็ดขาด"จับได้ใครทำโทษหนัก ปล่อยเกาะงูพิษทันทีถ้าใครฝืนทำ" และห้ามส่งออกนอกเมืองจิเป็นสินค้าอีกด้วย

ตอนที่34 คนตายนิรนาม(งานร่าง)นิยายเรื่องยาว"เบล็นด์-เบลนดิสกี( The Blend-blendisKY)

ตอนที่34 คนตายนิรนาม

ข้อความซ้า5800

จากวิถีชีวิตบ้านลับที่เมืองดิโบจิ

เป็นมิติพิศวงที่เนพมาพบสิ่งนี้โดยบังเอิญอย่างไม่คาดคิด คิดว่ามันเป็นเพียงนิยายที่เขาแตางให้สนุกอ่านเท่านั้น

และ

แต่มิได้อยู่ในหัวข้อวิจัย

ไม่เข้าไปไกลและติดตามในรายละเอียด

ที่นี่มือถือใช้ฟรีเนตใช้ฟรีคลื่นฟรีสัญญาณหรือฟรีหมด

เสรี ไม่มีปิดเข้าถึงไม่มีอะไรเลย

พวกมิจฉาชีพหมดภารกิจมาหลอกคนที่นี่ได้

มันฟรีแต่ไม่มีคนใช้มันสักคน และจนทุกคนไม้รู้ว่ามือถือและเนตคืออะไร

วันๆหนึ่งเขาพอใจกับธรรมชาติของลำธารห้วยละหานและนกกา

สายน้ำใส่มีปลาว่ายน้ำเล่นอย่างพอใจ

อาหารทุกอย่างมีผักผลไม้เพียบเกินความต้องการ ดอกทิตทูกิยอร่อยมากมันมีโปรตีนและคาโบไฮเดรตแต่เนพไม่รู้ว่า ดอกทิตทูคืออะไรและไม่ติดตามมัน

ทุกคนดูมีความสุขที่นี่ไม่มีหน้

าคนกินวิตามิน ถึงจะมีก็คือหน้า

เนื้อแห่งธรรมชาติสร้างสรรค์อย่างงัยอย่างงั่น

มาอีกมิติหนนึ่งก็คือคือ

คนตายนิรนามหมายถึงตายแต่

ชื่อแต่ตัวยัง คือเวลาตายเขาเอาคนปลอมมาทำผีแทน แต่มิใช่ทีทบ้านลับนี้มันอีกแห่งที่มีคนตายนิรนามมาหลบซ่อนถาวรอยู่ใกล้บบ้านลับ

อมตายนี่เอง แต่คนในบ้านลับไม่ร๊เรื่องนี้เลยและเขาไม่สนใจมัน

ที่นี่นี่มีอีกหมู่บ้านหนึ่งมีคนแอบซ่อนเขามาจากโลกแห่งความจริงสู่โลกซ่อนเร้นและสมณะหัวโล้นธุเงค์มาปลีกวิเวกตลอดกาลในป่าใหญ่และปิดตนเอง แต่ทั้งหมดนี่อยู่ที่ดิโบจิ

เขาตายแต่ชื่อแต่ตัวจริงแบบซ่อนอยู่ที่นี่หมู่บ้านนี้ๆชื่อว่า"หมู่บ้านไม่มีชื่อ"เนพจึงให้ชื่อว่าบ้านใกล้

หมู่บ้านลับอมตาเพื่อไว้อ้าง

อิง เพราะสรรพสิ่งต้องมีชื่อ เหมื

อนคนเกิดมาต้องมีทั้งชื่อและนามสกุลทุกคนนี้นแล

ที่หมู่บ้านใกล้หมู่บ้านลับอมตานี้

โลกภายนอกเขาหมดสิทธิ

วันๆหนึ่งๆเขามีแค่ฟืนและหม้อข้าวหุงและสาวงามสายพันธุ์นางไม้คอยดูแล

เนพไม่กล้าเข้าไปวิจัยอีก งัยอาจารบ์ผู้ควลคุมงานนวิจัยของเนพคงไม่ต้องการเพราะไม่ตรงประเด็นในหัวข้อวิจัยที่เสนอไปและได้รับอนุมัติมา

กล่าวคือเพราะมันอยู่นอกขอบเขตการทำงานตามจุดหมาย

ที่หนีเมียมาทำแบบนี่ที่ดิโบจิ

ไวน์เหล้าที่หมมู่บ้านลับมีกินเพียบฟรีแต่กินแต่ไม่เมาเพราะเขามีเลือดเมา

สำหรับกัญขามีเป็นกะตั้กทุกแห่งขึ้นเหมือนดอกหญ้าเพตจารีกา

ที่ในตะวันตก

แต่ไม่มีใครสนใจมัน

นอกจากไว้บูขาเทพเจ้าและผสมในมื้ออาหาร

กระท่อมพืชกินแล้วขยันทำงาน

ที่นี่ที่นี่มีแต่เขาไม่รู้จักกินบางครั้

งเขานำมาเคี้ยวเล่นแก้หิวข้าวแบบคนเคี้ยวหมากฝรั่งแล้วเพลินลิ้นดีกระนั้น

นอกจากนั้นก็จะมีก็นกชนิดหนึ่งชอบกินๆเสร็จมันจะร้องเพลงแห่งความสุขเป็นภาษามนุษย์ได้

ควายมหิสาที่นี่สัตว์ตัวนี้ที่นี่มีตัวใหญ่อ้วนพีเพราะกินแต่พืชกกระท่อม

กัญชาและกระท่อมเป็นพืขเสพติ

ดให้โทษผิดกฎหมายที่เบลนดิสกี

เนพก็ไม่ติดตามคือว่าเพราะลำพังมาวิจัยสืบเสาะข้อมูลเชิงลึก

เอาส่วน

คุณค่าของพืชกัญชาในเบื้องต้

นเท่านั้น

เพราะลำพังมาติดตามกัญาชาหัวข้อนี้เนพก็เต็มอ่วมแล้ว

สรุปไม่มีอะไรที่นี่ ในเรื่องคุณภาพชีวิต

และที่นี่เนพขอยืนยันว่าไม่ใช่ถิ่นมนุษย์กินคนของโลก

วันๆคนที่บ้านลับเขาเติมเต็มๆเสพความสุขเท่าที่เลือกได้ เท่าที่เนพเห็นคืออากาศบริสุทธิ์เท่านั้นที่เป็นจุดเด่น ส่วนกัญชาคือหญ้าเหมือนหญ้าแพรกเหมือนหญ้าแะจจารีกาและดงแห่งดอกดัฟฟาดิล 

ที่นี่จึงเหมาะสำหรับคนมีปรัช

ญาและผู้พลัดหลงเข้ามาจะพึงไ

ด้มันโดยบังเอิญเท่านั้นและเขาก็ไม่ต้อนรับนักท่องเที่ยว

และรับคนติดกัญชาหรือจะสร้าง

รายได้กับกัญชาเขาไม่สนใจเรื่องเงินๆทองๆ

นอกรนั้นคนที่นี่ไม่มีความคิดใฝ่ฝันมันที่จะข้ามน้ำข้ามทะเลไปที่อื่น

ชนิดที่มีปรัขญาว่าเกิดที่นี่ตายที่นี่จบสำหรับชีวิตคนๆหนึ่ง

ที่นี่ไม่ใช้ลัทธิยูโทเปียที่นี่ไม่มีข้

อกติกาสังคมไม่ทีอำนาตนิยมและ

หลักภาราดรภาพ

แต่เป็นอีกแบบหนึ่ง

ที่เนพๆไม่รู้จะนิยามมันอย่างงัย

ที่บ้านลับอมตา

มีหุบเขามีหมอกดูเหมือนสวรรค์ในเทพนิยายและหนังโกหก

เนพชอบมากจนเกือบลืมหัวข้อวิจัยเมื่อมาพบหุบเขา"เนพอุทานค้านกาลเวลาที่ไม่ถามตนเองก่อนว่าทำไมถึงชอบ"

ก่อนพูดออกไปกับตนเอง

ของเช้าวันหนึ่งที่หุบเขาดอยเคธา

ที่หีบเขานี้ไม่มีแม้วมีกะเหรี่ยงจะมีก็แต่นางไม้และนกสมิหลาดงและนกคีรีบูน

แต่ก็จะพบรอยยิ้มทและรอยแห่งความความรัก

พบรอยคุณธรรมประจำตัวประจำใจทุกคนที่นี่

ไม่มีการทะเลาะเบาะแว้ง

แต่มิได้หมายความว่าที่บ้านอมตานี้จะเป็นบ้านแห่งสันติภาพ เพราะนิยามคำว่าสันติภาพมันยังกว้าง

ไกลเหลือเกินที่เนพจะใช้มันในตอนนี้

แต่สำหนรับที่ที่ตอนนี้นี่มีแต่สันติภาพนั่นคือสันติภาพแบบของเนพไปพลางก่อนนั่นเอง

เพราะคนอย่างเนพไม่เชื่อใครง่ายๆ

นอกจากเอว

หมู่บ้านลับแห่งนี้เนพจึงให้ชื่อมันคือหมู้ย้าน"คายา"

เนพคิดว่าใครน้อยคนได้มีโอกาส

มาที่หมู่บ้านคายานี้

และที่นี่มีผีเสื้อสมิงอยู่หนึ่งคู่

ผีเสื้อสมิงคืออะไร

มันคือผีเสื้อยักษ์มตาที่ปีก

ที่เราเห็นมันในจินตนิยาย

มันมีจริงเนพยืนยัน

ดอกไม้ที่ขื่อว่าคาวอน

เป็นดอกไม้ทีกลอ่นหอมคล้ายดอกราตรี

ที่เบลนดิสกี

มันหอมมากตอนดอกเควอนหอมมากมากในตอนเที่ยงวัน

แฃะหอมน้อยหน่อยตอนเชเยและเย็นและตอนค้ำคืน

แต่ในคืนเดือนหงายมันจะหอมเพียงนิดๆ เนพเคยเรียนชีววิทยาดอกไม้มากลับไม่สนใจว่าที่มันเป็นเช้นนี้เพราะเหตุอะไร

เวลาลมพายุโหดร้ายบัดโบกโชยมาทุกคนที่หมู่บ้านคาธานี้จะได้กลิ่นเควอน

แต่ว่า

มันมีแต่ที่นี่เท่านั้น

ส่วนตัวผีเสื้อสมิงนั้นมันตัวใหญ่ และกลิ่นดอกไมนี่คืออาหารของมัน

กลางคืนมันนอนพักผ่อนอยู่ในถ้ำแบบค้างคาวที่ที่หมู่บ้านไม่ทีค้างคาวถ้ำจึงสะอาดด้วยกลิ่นเว้นกลิ่นของดินแล

ะหินและกลอ่นของน้ำตกสายย่อยๆ

มันไม่กินอะไรมันกินกลิ่น

มันกินความมืดและความสงบ

ตาของมันเป็นสีเขียวสีดำมืดมรกต

คนเห็นแล้วจะกลัว เพราะนึกว่าผี

ซูกิเล่าให้เนพฟังฝ้ายเนพฟังเพลิน

จนเกือบโงกหลับ เยพๆม่ตื่นเต้นสักนิดเดียวและอยากจะรู้มันไปกว่าที่ซูกิเล่าและเนพไท่สนใจมัน

ที่จะมาทำวิจัย และเนพพบว่ามีกัญชาอยู่ประปรายที่นี่แม้อากาศเย็นกัญชาก็ขึ้น เพราะปกติกีญขามันชอบอากาศร้อนแสงสลัวฝนตก

มาบ้างหรือพายุต้นกัญชาชอบขึ้น

ส่วนอากาศเย็นเสียเรไรที่ดาษดื่นที่นี่เป็นข้อบ่งชี้ว่าเงียบสงัดเย็นกัญชาจะไม่ชอบ ใช่ที่นี่เป็นถ้ไที่ผีเสื้อสมิงมาพักอาศัยนอนแฃะทีดกาะใกลมันจะบินไปมาพักร้อนพักเย็นท่ามกลางอากาศบริสุทธิ์ของคลื่นลมทะเลสีคราม น้อยคนนักจะ

ได้ผ่านมานอกจากเรือบินบินผ่านบ้างนานๆครั้ง

เนพมีโอกาสได้เห็นมันเวบหนึ่งรู้สึกพองขน แต่ไม่สนใจอะไรเพราะที่มหาวิยลัยเบลนดิสกีมีปรัชญาสอนให้คนไม่ตื่นตระหนกเมื่อพบของ

แปลก

เพราะกลัวมันจะมาทำร้าย

แล้วเนพก็ถอยบกบัจออกไปห่าง

ๆ

เพราะไม่อยากจะรู้สิ่งแปลกๆเหล่านี้ มันรกสมองเปล่าๆสำหรับเนพ

สิ่งประหลาดเหล่านี้หลายอย่างเกิดขึ้นขณะเนพมาทำวิจัยเรื่องของกัญชา

สิ่งเหล่านี้เนพถือว่ามันคือความฝันและมันคือนิยายคือนิยายที่ๆม่มช่ตวามจริงอะไร

ตอนเนพมีชีวิตที่เบลนดิสกีเท่านั้น

ก็เพียงพอแล้วที่เกิดมาทีเรื่องรกสมองจนบางครั้งถือว่ามันสรรพสิ่งที่นี่รกเกินจนทำลายสมาธิของตนเอง

ที่หมู่บ้านคาธาและอมตานี้ไม่มี

ตำรวจทหารและกฎหมายอะไรนอกจากคสามพอใจของทุกคน

แต่ก็ไม่เคยมีเหตุเจ็บปวดอะไรเกิดขึ้นกับใครๆ

ความไม่มีวามไม่เหมือนกันของ

ที่นี่กับโลกภายยนอก สำหรับเนพ

มันเหมือนกันนั่นแหละแต่เจาไม่มีชื่อจะนิยามมันเท่านั่นเอง

เช่นกฎหมายมันต้องมีถ้าไม่มีสังคมก็คงตั้งอยู่ไม่ได้ คำสั่งแนะให้ลูกทำนั่นมันก็คือกฎหมายชนิดหนึ่งเอง

สำหรับเนพคิดอย่างนั้นเมื่อซูกิกเล่าว่าที่หมู่บ้านคาธาและหมู่บ้านอมตาไม่

มีกฎหมาย

แต่ทุกคนที่นี่เป็นตำรวจทหารและเป็นประชาชนในบุคคลคนเดียวกัน

ที่นี่รู้จักแต่ธรรมชาติดขาไม่รู้จักสสิ่งปรนเปรอความสุขในแง่ของเครื่องแสงเสียงสีเครือข่า

ยแห่งวิทยาศาสตร์ที่เจริญมากในเบลนดิสกีที่เนพเห็นมันไม่มีเสียงเพลงร้องประทับใจให้เนพเห็นก็ธรรมชาติสุดๆของที่นี่นั่นแหละ

คือเสียงเพลงที่สุดประทับใจของ

คนที่นี่ สำหรัยคนที่นี่ไม่รู้แม้คนที่นี่ไม่รู้ว่าคำว่าเพลงนั้นคืออะไร

สำหรับเนพ เพลงที่นี่เสียงนกเสียง

กาจั๊กจั่นตัวจิ้งหรีดเรไรเสียงงูร้องไห้นั่นปหละมันคือเพลงและมันมีคอร์มีคีย์ของมันยู่ใ

นตัว ยิ่งในคืนเดือนหงายน้ำค้างตก

แล้วจะพบสอ่งที่กล่าวมาแล้ว

ทั้งหมดได้ มันเป็นเพลงที่เกิดขึ้นในตัวมันเอง

เขาทุกคนมนคาธาและอมตาจะปิดหูปิดตาปิดจมูกปิดปาก

ไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้นจากโลก

ภายนอก เขาเห็นคนแปลหหน้าคือสัตว์ประหลาดชนิดหนึ่งเท่านั้นและจะไม่ไว้ใจมันโดยสัญชาตญาณ

ของพวกเขา

พวกเขาเหมือนจะเป็นมนุษย์ไบ้

แต่เขาไม่ใช่มนุษย์เผ่ากินคน

ถ้าเป็นจริงเนพคงไม่ได้กลับเบลนดิสกีแน่ๆ

เขารู้จักกินสเต็กเนื้อแม้นานๆครั้

ง แล้วเขาก็ปล่อยช่วงมังสวิรัตในช่วงที่ยาวนานกว่าจะมาถึงสมัยกินสเต็กเนื้อกัน

โดนทุกคนคำนึงถึงความอบอุ่นที่ได้จากไฟว่าเป็นเทพเจ้าแห่งชีวิต

พวกเขาจะรู้สึกตัวว่าอุ่นๆและร้อนเมื่อเข้าใกล้เตาผิงและฟืนๆควันๆเพราะตัวฟืนๆควันนั่นมันทำให้พวกเขามีสุขภาพที่แข็งแรงและอ่อนโยนอิ่มเอิบและมีแรงดุดันได้ในชีวิตจริงของที่นี่ เขาจึงชอบมัน และบูชามันว่าเป็นเทพเจ้าแห่งไฟจากเตาผิง

แต่เขาพร้อมที่จะร้องไห้เมื่อเสี

ยใจเขาไม่รู้จักปกปิดมันเขา

จะปล่อยน้ำตาย้อยลงมาเปื้อนแก้มเมื่อเขาร้องไห้ โดยไม่เอาผ้าเช็ดเป็นเหมือนมนุษย์ที่เบลนดิสกีคิดเป็น

ที่เขาทำเช่นนั้นเพราะรอยน้ำตาคือคราบแห่งความจริงที่อมตะมันควรจารึกไว้เหมือนปูนซิเมนต์ผสมน้ำแล้วแข็งตลอดไป