"คนถางป่า"ภาค3ตอนที่77 ผมเพิ่งรู้
นับจากผมได้เกิดจากแม่มาเป็นมนุษย์หลายวันแล้วที่เรียกว่าตกฟากเป็นคน
คือมีฟากทำจากไม้ไผ่เป็นซี่ๆวางบนพื้นระนาบสูงเหนือพื้นดินพอให้น้ำไหลลงสูพื้นดินได้สะดวก
และเป็นพื้นที่มีรูเป็นไม้สับ
อากาสถ่ายเทปลอดโปร่งส่วนห้องมีม่านกั้นมิดชิดที่ทำคลอดห้ามผู้ชายเข้ามา
มิใช่ห้องคลอดห้องแอร์
เหมือนสมัยนี้
คนแก่เฉพาะผู้หญิงเท่านั้น
มีหมอตำแยหัวหน้าเป็นอนามัยตำบลทำคลอดผมเกิดเป็นคนเรียบร้อยหลังจากนั้นแม่ผมก็อยู่ไฟต่อไปอีกสองสามวันเพื่อให้มดลูกของแม่เข้าอู่
ผม
เป็นคนขึ้นมาเพราะร้องไห้เป็นและหายใจแสดงว่ารอดอยู่มีชีวิต
ถ้าเป็นลูกไก่ก็ร้องเจี๊ยบแรกเจี๊ยบสองถ้าแมว หรือเสือไม่กัดกินเสียก่อน
มัน
จะรอดและโตเป็นไก่ใช้ได้เพื่อแกงหรือไข่หรือเลี้ยงสวยงามทรามขายสืบต่อไป
แมวชอบกินลูกไก่ยิ่งกว่ากินหนู
อร่อยกว่าหนูแต่หาโอกาสกินยากเจ้าของรู้เข้าจับได้จะทำโทษถึงฆ่าให้ตายไปตามกัน
ของผมแมวเหมียวไม่กินลูกไก่
ผมเพิ่มรู้สิ่งนี้
คือเนตเขามีบริการแบบเต็มส่วนแยกส่วนเพื่อใช้มัน มีให้ยืม ให้ทดลองให้เล่น แล้วเก็บเงินหลัง
บวกค่าจิปาถะเข้าไป
พอกดเปิดด้วยรหัสมันก็มาพอ
กดปิดด้วยรหัสมันก็ไป
เงื่อนไขอะไรบ้างผมไม่รู้
แต่ชัวร์มันยุติธรรมเพราะเขา
มีการควบคุมเขาคงไม่เบี้ยว
ถ้าเขาเบี้ยวก็คงหนีไม่รอด
ผมจึงยอมเสียเงินแม้จัดหามาแสนยากเพื่อที่จะใช้มัน
ถ้าเราไม่เบี้ยวเขา
จ่ายหรือหนีครั้งต่อไป
เราก็มีสิทธิเติมเต็มได้ตลอดชีวิต
และตลอดกาล
หนีไม่รอด เพราะระบบคุมคล้ายดีเอ็นเอชีวิตเนตประวัติเราเสียหมดคือหาเกิดดูเนตของเราเองไม่ได้อีก
จะปลอมชีวิตใหม่ เปลี่ยนบัตรประชาชนเปลี่ยนชื่อเปลี่ยนนามสกุล
เปลี่ยนวันเดือนปีเกิดเปลี่ยนปร
ะ
เทศหรือหนีเข้าป่าแบบนักศึกษา
ที่เป็นคอมมิวนิสต์แต่ก่อนนี้ก็ำม่รอดและอาจสากลด้วย
และเนตมือถือมันเป็นปัจจัยที่5
ที่ขาดไม่ได้ สำกรับคนทุกคนในวันนี้ถ้ายังหายใจและ
ถ้ายังเป็นมนุษย์ตอนนี้
ผมเชื่อว่าแม้สงครามยูเครนจะสงบลงสงครามชีวิตเนตคงต้องมีต่อไป ในที่นี้เนตผมหมายถึงโทรศัพท์ด้วย
ผมพยายามไม่ใช้มัน เพราะแพง
สำหรับผมและเสียสมาธิแต่ผมแก่โดยใข้น้อยลง
หรือไม่ใช้เลยในบางครั้งเมื่อจนลง นอกจากของกินที่ต้องใช้กินทุกวันเพราะแม้ไม่กินก็ต้อง
กินเพราะคนทุกคนต้องหิว
นอนไม่หลับผมพบแล้ว
ง่ายนิดเดียวไม่ต้องใช้ยา
ไม่ต้องใช้ระบบ
คือทำให้สมองมันเหนื่อย
แล้วจะหลับไปเอง
นั่นคือผมหากิจกรรมทำให้สมองเหนื่อยเช่นผมเขียนหนังสือ
แก้ไขงานที่เขียนๆไปและทวนก่อนส่งผ่านระบบเนตขึ้นแท่น
พอเหนื่อยหน่อยผมและสมอง
มันม่อยหลับไปเลย ไม่ต้องบังคับผลักไสอะไรตนเองทั้งนั้น
เจ้ามารร้ายตัวกวนสมาธินี้เมื่อผมใช้วิธีนี้มารร้ายปีศาจมันหนีหายไปเกลี้ยง
สรุปเมื่อมีหนี้เขาแล้วให้จ่าย
ผมทำการผ่าตัดชีวิตจากชีวิตที่เคยใช้มีดหมอผ่าตัดคนอื่นมาบัดนี้ผม
พลีร่างและชีวิตผมเอง
ให้คนอื่นผ่าตัดผม
โดยเฉพาะคนเถื่อนค่าวีมาผ่าตัดผมแน่นอน
มันก็ไม่สนุกแต่มันก็เป็นความจริง
ผมพบว่าชีวิตมิใช่คือการต่อสู้แ
ต่ชีวิตเป็นการลองผิดลองถูกจนกว่าความสำเร็จจะมาถึง
ผมพอใจนะเท่าที่ผมเกิดมาเป็นคน
ผมเริ่มใช้มือถือเป็นห้องสมุดของผมแทนการสะสมหนังสือเหมือนแต่เก่าก่อนปมเป็นช่างสะสมหนังสือเก่าจากแถวตลาดสนามหลวงจนมาที่ตลาดนัดกลางสวนจตุจั
กร กรุงเทพฯ
ผมจึงมุ่งมั่นใช้และจ่ายค่าโทรและเนต
ชีวิตผมไปกับแม้แผนพัฒนายังจะตามไม่ค่อยทัน
เพราะผมมันซนชีวิต
ขออดข้าวมื้อเพื่อเสียเงินใช้มือถือและค่าเนตอันสนุกสนาน เนตมันก็อิ่มได้เหมือนกันพบว่าอิ่มและอร่อยอะไรมันอยู่ที่ใจเราด้วย
ผมอยู่ในอังกฤษ
ผมไม่ผมยังไม่ได้เล่ยเนตและมือถือเพราะตอนนั้นยังไม่แฟชั่นที่อังกฤษ
เราก็ยังไม่เล่นอะไรนอกจาก
Fish and ship กินนอนเที่ยว
แบบคนอังกฤษทั่วไป
ตอนนั้นในอังกฤษเขากำลังจะโอนกิจการหลายอย่างที่มีกำไรสูงและมีความจำเป็นมากกับชีวิตคนที่
นั่น
เป็นขของรัฐคือการNationslization
การโอนเป็นของรัฐนี้มิใช่
อังกฤษเป็นประเทศสังคมนิยมใช้กฎหมายจารีตไม่มีรัฐธรรมนูญ
เป็นลายลักษณ์อักษร
ว่าเขาเริ่มกดดันนายทุนเจ้าดูดเลือดและไม่ดูดลือด ผมเข้าใจคือมันก็
เหมือนเสียภาษีกำไรเพิ่มนั้นเท่านั้นเองแต่เสียมาก
ที่
ผมรู้มา
แน่นอนอันนี้
ไม่น่ากลัวเหมือนถูกยึดแบบคอมมิวนิสต์จีนยึดหมดใน
สมัยหนึ่งคือโอนเป็นของรัฐแบบเบ็ดเสร็จเลยทีเดียวด้วยปืนและอำนาจรัฐและกฎหมาย
และอังกฤษตอนนั้นเขาเริ่มมีองค์กรขอวรัฐเองในระดับรัฐสภากำหนดคณกรรมการขึ้นมาและอิสระชื่อ
Think thank
ที่ผมชอบคือเขามีคณะจขึ้นคอยคิดและคอยตรอจสอบ
งานนโยบายอันเป็นรัฐกิจ
เช่นคอยกำกับนายกและนายกก็ต้องคัดกรองและตัดสินใจ
ปฏิบัติตามเหมือนเป็นนายของนายก
ผมเข้าไปอังกฤษยุค
รัฐบาลเขาออกกฎหมายห้ามมีควัน
พวยพุ่งบนหลัวคาคือปล่องสู่บนหลังคาบ้านที่ปกตินิยมและพบว่ามากเกินเกิดอันตรายชื่อว่าChimney Act ทันที
ที่ผมพบเรื่องนี้ผมทำจดหมายถึงบรรณาธิการวารสังคมศาสตร์ป
ริทรรศน์ทันทีแม้ไม่ว่างเพราช่วงขัดเกลาภาษาอังกฤษให้เป็นเแบบเมืองแม่สื่อกัน
เพื่อนผมเรียนรัฐศาสตร์ที่มหาลัยธรรมศาสตร์
ทำงานที่วารสารนั้นนั่นฉบับพิเศษ
ปรากฎว่าบกสังคมศาสตน์ปริทรรศน์ผท่านลงจดหมาบฉบับนี้ให้ผม
ในฐานะจดหมายถึงบรรณาธิการลงในคอลัมน์นี้
ผมได้อ่านเจอเพราะ
เพราะผมเป็นสมาชิกสามัคคีสมาคมในอังกฤษในพระบรมราชูปถัมภ์
ทางไทยหลังผมอ่านจดหมายถึงบรรณาธิการที่ท่านพิมพ์เผยแพร่
ผมจึงรู้สึกว่าทางไทยเราสนใจเรื่องความปลอดภัยจากควันจากเผาไหม้
เช่นกัน
ที่อังกฤษควันจากบ้านเกิดจากกบ้านที่ใช้ฟืนเผาผิงไฟช่วงหน้าหนาว
และเผาถ่านขาร์โคลในอังกฤษ
เขาบอกว่าควันนี้มันทำให้อากาศ
เป็นพิษและทำให้ตึกรามบ้านช่องเมื่อมากเข้าจะมีปัญหาตามมาอีกด้วยเหมือนท่าทีของไทยตอนนั้นเรื่องขึ้นกพิราบในกรุงเทพ
คาดว่าจะสร้างปัญหาเช่นกัน
อย่างนั้น
ตอนนั้นผมหนาวผมอยู่ที่นั่น
ผมจึงใช้ไฟฟืนหลอกชนิดกระแสไฟฟ้าเตาผิงแทนและเครื่องทำความร้อนในเมืองหนาวชื่อ Heater ชนิดไม่มีกลิ่นไม่มีควัน
โดยถ้าเราเช่าบ้านเขาๆจะมีมิเตอร์ให้หยอดเหรียญเงินอังกฤษซื้อแรงไฟฟ้าใช้ตลอดเว
ลาได้
แต่ถ้าหมดเหรียญเมื่อไหร่เราก็กลับมาหนาวตามเคย
ผมพบว่าในวัยเอสของผมตอนนี้
คือปัจจุบันนี้ พ.ศ.2565
พบว่า
ถนนในไทยแม้ในชนบทน้อยใหญ่มีตรอกมีซอกมีซอยเต็มไปหมด
ยั่วเยี้ย จนห
ลงทางหาดูป้ายชื่อย่กมีแต่ปากถามไปเรื่อยถ้าเราจะใช้ทางดังกล่าว
มันมี
มากมาย
สนุกมากถ้าไม่หลง
จากอดีตสมัยผมวัยวาย(วัยเด็กหนุ่มแน่น)ไปชนบทไปไหนเจอแต่ป่าทางเกวียนทางเดินจำเป็นมนุษ
ย์ ทาว้ดินจำเป็นทางควายฝูงผ่า
น
ไม่มีรถมอร์และจักรยานใช้เดินด้วยเท้า
ปัจจุบันมันมีทุกชนิดทางชนิดปูนซืเมนต์ชนิดลาดยางมอร์ตอยด์
ที่เขาเรียกว่าทางดำและทางดินแดง
มีรถมอร์วิ่งผ่านตลอด
เห็น
คนเดินแทบจะไม่มี
มันพัฒนาไปเร็วมาก
เพียง40ปีผ่านไป
ส่วนในอังกฤษไม่มีอะไร
เปลี่ยนแปลงทางน้อยตรอกเล็กทางใหญ่จะมีกี่เส้นก็มีมาแต่ไหนแต่ไร
ตรอกซอกซอยมีน้อยมากพอนับได้
เมื่อเทียบกับชนบทไทยทั่วไป
แต่ไครได้เดินเล่นในวันหยุดจะสนุกและเขานิยมเดินเล่นมากกว่าขี่รถมอร์เท่าที่ผมประสบ
แผนพัฒนาเงินกู้สากลเงินยืมชนิดเว่อรให้ชนิดเว่อร์บริจาคสากลๆได้ผลดีมากรวมทั้งเวาอร์ชั่นอื่นๆ
แนวคิดการการล่าเมืองขึ้น
ผมว่าคงเป็นแผนพัฒนาและมีเรทออฟรีเทิรน์ Rate of returnsและให้ผลตัวนี้มากคือผู่เสียและผู้ได้จะได้เรียกร้องสิทธิฐานถูกล่าให้สิทธิฐานโดนล่ามันก็เหมือนปฏิมากรรม
สงครามมชนิดหนึ่ง
เหมือนกลุ่มทุนฉวยประโยชน์คนด้อยปัญญาแล้วนำประโยชน์นั้นมาทำประโยชน์เมื่อได้ผลประโยชน์จากการนี้แล้ว
แล้วแบ่งส่วนให้
ตามแต่เหมาะสม
ตามแต่อนาคตสถานพึงมี หรือประวัติศาสตร์ไม่สามารถละทิ้ง
ความทรงจำทุกอย่างลงไปเสียๆได้
ฉะนั้น
ลัทธิจักรสรรดินิยมจึงเป็นแค่ประวัติศาสตร์มนห้องเรียนที่ทุกคนยกให้ไปเป็นเรื่องไม่น่าถูกนำมาคิด
ถ้ามองในมุมมองของผมนี้
หรือถ้ามองในอีกมุมมองหนึ่งมันเป็นสงคราม และธรรมชาติของสงครามคือการสู้รบ
ก็ดีไปแบบผมเห็นว่าโลกเราน่าจะเจริญขึ้นจนถึงวันที่เราจะได้อยู่กันค้ำฟ้าชนิดปลากินดาวหาวเป็นเดือน
ไปหาโลกใหม่บนโลกพระอังคาร
ไปจับจองแผ่นดินใหม่ในโลกอื่น
มันมิใช่ความเพ้อฝัน แต่เขากำลังทำความเป็นจริงให้ปรากฎและเป็นไปได้
จากกระแสข่าวถ้าเราทันสื่อ
ใช่ต่อไป
เขาคงไปมีโฉนดที่ดินกันแล้วในโลกพระอังคารและโลกอื่นเหมือนที่เราไม่เคยได้ยินว่าใครทำให้น้ำทะเลจืดดื่มได้
และใครไปสร้างปราสาทใต้ทะเล
ก็ในเมื่อสิ่งเหล่านี้เกิดได้แล้ว
การไปมีโฉนดที่ดินในโลกอื่นคงไม่นานเกินรอสำหรับมนุษยชาติ
ตอนผมวัยวายพบว่าเขาเพียงเดินทางไปเหยียบโลกพระจันทร์แล้ว
ต่อมาในวัยเอสของผม
พบว่าเขามีดาวเทียมมากมายและใช้มันและการเดินทางไปโลกพระจันทร์นั้นเหมือนการตีตั๋วรถไฟจากหัวลำโพงกรุงเทพฯไปเชียงใหม่แล้วตอนนี้พ.ศ.2565
ผมฝันอยากไปเที่ยวดวงจันทร์บ้างถ้าผมไม่ตายเสียก่อน
