ลิเทล10(7927)=35309(5-10)sectors
รวมบทที่67890/10เข้าด้วยกัน
ลิเทล9(6899)
"ปราสาทคูเซอร์และค่ำคืนแห่งความหลัง"
ลิเทล8(6573)"สายลับแห่งมโนธรรม""
ลิเทล7(6250)ทบทวนกันใหม่"
ลิเทล6(6671)
"ลอร์ดนิรนามแห่งมิคาน"
"ทันใดนั้น""
เธอนั่งก้มกองยองแล้วค่อยๆพูดด้วยเสียงอันแผ่วเบา ดั่งคนรักกระซิบความลับที่ปกปิดเฉพาะให้ใครคนหนึ่งที่ตนเองชอบมาก ที่มี เจตนาให้ "ใครคนนั้น"ได้ยินที่หู
และเธอค่อย ๆ พูดออกมาด้วยเสียงสั่นเครือและ
จับมือสองข้างของลอร์ดมิคานไว้
ตอนนั้น"มิคาน"อยู่ในท่ายืนและสวมชุดเตรียมนอนหลับ
หน้าของเธอตอนนี้อยู่ตรงหน้าอวัยวะเพศที่เรียกว่า"ควย ศัพท์แสลง=cock= a g ust u s -orgy =pinius)ของลอร์ดมิคานพอดี
มิคานคิดอยู่ในใจว่า"เธอคงจะไม่มีมุขตลกอะไรเกินไปกว่าจับมือแน่นอนนะ่ เพราะมิคานมนใจไม่ชอบอะไรที่ไปไกลกว่านี้นอกจากเมียบนเตียงนอน" แต่เปล่าหรอกมิคานคิดมากไปเอง เธอมิได้มีเจตนาคิดอะไรลึกถึงขนาดนั้น
และแล้วก็จริง ที่เธอไม่คิดทำอะไร? จริงๆแล้วลอร์ดมิคานกลั้วกลัวแทบตาย คือกลัวว่าเหตุประหลาดทางเพศจะเกิดขึ้น มิใช่เหตุฆาตกรรมลับๆอะไรที่กลัว แต่ถ้าเกิดมีจริงมิคานจะวิ่งเข้าห้องน้ำที่อยู่ใกล้ๆแล้วปิดประตูเอาไว้ ใครจะไปรู้เพราะเกิดอาการผีผเช้าหล่อนขึ้นมาแบบวรรณกรรมในหนังเรื่องเอดโซซิส(exorcist)
แต่เดชะบุญไม่เกิด"มโนธรรมนั้นมีจริง""มิคานคิดพึมพำอยู่ในใจ สรุปเป็นที่โชคดีไปที่ไม่มีอะไรเกิดนอกจากที่บอก และท้ายที่สุดได้ผลสรุปว่า
"ลอร์ดน้อยๆชื่อว่ามิคานคิดมากไปเอง"
ก็คิดว่าถ้าเกิดมันคงมห้พวกทาสได้พาไปทำเป็น
การบ้านแบบอาหารทางความคิดเป็นซีรีส์(series) หนังทำให้พวกเขาที่เกิดมาม่มีมี
เทวสิทธิ์(theological s n ook) อันเป็นสิทธิในเทวนิยมธรรมชาติที่เกิดมามีขึ้นทันที เหมือนที่จะทำให้พวกเขาพวกทาสและกรรมกร ป๊ทำงารแลกกันกับเงินเพื่อยังชีพ ขณะที่เราเกิดมามีทันที ไม่ต้องไปทำงานอะไรเพื่อแลกมา
"ใช่" ทางด้านจิตวิทยาที่พอประเมินได้ และพวกเขาจะได้ลืม แผนการต่อต้านนายจ้างและนายทุน และตามมาด้วยอีปปิโสด(episode) ใหม่ชนิดหนึ่ง คือการเดินขบวนเรียกร้องค่าเเรงงาน และต้านเศรษฐกิจที่แปรปรวนมนฐานของภาวะเงินเฟ้อและฝืด ที่มันจัญไรต่อสังคมพวกเขาสุดๆ
ที่นับว่ามีอันเป็นกระแสนิยมในตอนนี้ และลอร์ดมิคานเชื่อว่า "สิ่งนี้อาจจะลามปาม ไปสู่การล้มล้างระบบเทวสิทธิ์เช่นระบบกษัตริย์นิยม การนิยมเจ้าทั้งมวลของโลกได้"
การคิดไปวิเคราะห์ไป แล้วลอร์ดมิคานก็เก็บไว้ในใจเงียบและปดปิดเสียไม่ไปตีแผ่เพื่อหลีกเลี่ยง
ความอื้อฉาวแลละอาจจะนำมาสู่การหมิ่นประมาทชนิดหนึ่งได้ที่ ทนายมืออาชีพอาจจะพาไปขยายความขายพวกสื่อพาดหัวข่าวทำธุรกิจ
ชนิดนึงขึ้นมาได้อย่างไม่มีเจตนา
"ลอร์ดมิคานคิดมากไป แต่มันไม่เสียหายอะไร
ในเมื่อคิดแล้วก็ลบทิ้งแต่มัน ทำให้มันเป็นอาหารทางความคิด(the food of thoughts )ที่เชื่อว่ามันคงมี"มโนธรรม"ซ่อนเร้น อยู่ในตัวมันเองอีกด้วย
" ลอร์ดมิคานคิด"
จากภายใต้นอกสามศอกเหมือนเราๆ ได้ร่างเขียนคิดขึ้น จนทุกคนถูกใจที่ลอร์ดมิคทนสมญานามให้ใหม่ว่าเป็นลัทธิเทวนิยมใหม่(n e -theology plot)ขึ้นมาภายใต้หัวข้อเทวสิทธิ์อันเป็นเทวสิทธิ์ใหม่ ที่ชื่อว่าสิทธิแห่งรัฐธรรมนูญ ดั่งที่ทุกฉบับอันเป็นบทของมนุษยชาติที่รู้จักเสรีภาพและสิทธิในการป้องกันตนเอวเอาไว้ ที่ได้มีเจตจำนงร่วมในการตราขึ้น จนเป็นแฟชั่น(fashions show) ในยุคนี้แล้ว
"นี่" เป็นการก้าวย่างสู่ยุคขุนนางใหม่ ยุคกษัตริย์ใหม่ในหมู่ชนอย่างใหม่ อย่างไปได้อีกช้อต(shot) นึงเป็นแน่ อย่างเป็นที่ถูกอกถูกใจกันแม้ท้องของทุกคนชีวิต จะยังคงโอดหิวข้าวทุกมื้อต่อไปเหมือนเดิมก็ตามทีเถิด
ลอร์ด มิคานโดยส่วนตัวนั้น อ่อนโลกและไม่เป็นคนซาดิสต์(sadistic-bugler) ทั้งในเชิงบวกและเชิงลบ นับจากวัยที่มิคาน มีเค้านมที่ตั้งพานขึ้นแล้วมา จวบจนและแล้ว แม้ตนเองจะถูกเพาะเลี้ยงมาจากระบบเด็กในพานทองก็ตาม
และแม้การเป็นเด็กในพานทองก็ไม่ใช่สิ่งจำเป็นที่จะต้องเป็นซาดิสซ์(sadist)เสมอไปเมื่อโตขึ้น และต่อมา:-
แต่แล้วเธอก็พูดพึมพำไปว่า:-
"ถ้าเธอยอมรัยฉันเป็ยเพพื่อนของฉัน ๆ
จะยกและตั้งให้ให้เธอเป็นลอร์ดชนิดไม่ทรงกรมผู้ที่ไม่อาภัพอีกต่อไป
"เธอว่างัยจะเอามั้ย" หล่อนถามด้วยเสียงผู้ดีโบราณนิดๆ
"เคาเตสสโลเนียถามมิคาน"
และฉันจะตตั้งให้เธอเป็นเจ้าชายในดวงใจฉัน โดยที่เราไม่ต้องมีอะไรต่อกันในทางชู้สาว แต่ขออย่างเดียวเราเป็นเพื่อนรักกันเท่านั้นพอ"
ว่างัยถ้าคุณไม่ถือ "หล่อนกล่าวในที่สุด"
"ลอร์ดมิคานคิดอยู่ในใจแล้วว่า ตนเองก็มีเชื้อลอร์ดอยู่ แล้ว แต่งดใข้ด้วยเหตุผลอันอุกฤษฎ์บางอย่าง แล้วจู่ๆเธอหญิงผู้สูงศักดินาและมีอำนาจ มาเสนอตั้งและยกใป้ตนเอง ขึ้นให้โอกาสเป็นลอรร์ดนิรนามจขึ้นมาอีก แต่มิคานคิดแล้วก็เลิกคิด แต่ฟังเธอพูดดีกว่า เพราะเธอ้ป็นผู้หญิงและอ่อนโยน"
มีอะไรก็ว่าๆไปสนุกดี ลองดูซิว่า
:-ว่าจะเป็นอย่างไวต่อไป ลอร์ดมิคาน
พยายามจะอธิบายตนเองด้วยตนเอง และรับฟัง
ฟังเธอพูดอย่างเดียว เพราะนี่ก็ดึกมากแล้ว
มันเป็นเวลาที่ไม่มีใครจะอยากทำเสียงให้เกิดขึ้นในช่วงดึกๆ เช่นนี้ นอกจาก เกิดการกบฎ การปฏิวัติ และเกิดสงคราม หรือโจรสลัดมาปล้น เพราะส่วนหลังนี้ไม่มีใครห้ามได้ "ก็เท่านั้น""
เธอพูดจบแล้วขู่แล้วกระโจมเข้าหอมแก้มดังจุ๊บๆ ที่หน้าผากมิคานหนึ่งทีทันที ด้วยสายตาเกรี้ยวกราดดังแม่มด
และจูบย้ำเขาให้1ทีและอีกทีด้วยรอยลิปปลายปากของหล่อนอย่างแผ่วเบา ประกบแน่นเข้าไปอีกครั้ง มีเสียงดัง"ฝอดๆ"
ทุกอย่างมันเป็นไปอย่างแผ่วเบา ในท่ามกลางรัติกาลเช่นนี้ บรนจงหอมลงไปที่แก้มข้างขวาของมิคานอีกด้าน เหมือนการหอมแก้มแมวจูบจมูกแมวตัวโปรดยังงั้น มิคานหน้าแดงก่ำ
เพราะตนเอวไม่เคยโดนใครทำแบบนี้มาก่อนนอกจากแม่นมของมิคานเอง พร้อมความตกกระใจไปหมดเลย
และมิคานเอามือตัวเองมาลูบแก้มรอยจากจูบของหล่อนและอึ้งคิดไปพลาง
และลอร์ดมิคานพลางคิดอบู่ในใจว่า
"ลอร์ดลิเทลมิได้พาเรามางานราตรีสโมสรคืนนี้เพื่อสิ่งนี้แน่นอน!" แต่นี่เป็นเหตุบังเอิญแน่ๆ และจริงแท้
และบัดเดี๋ยวนั้นต่อมา
แล้วเธอก็รีบผละออกจากตัวมิคานเดินลงบันไดไปจากหน้าห้องนอนที่รับแขกแห่งปราสาทที่คืนนี้คือห้องรับรองของมิคานนั่นเอง
ตอนนั้นเชื่อว่า "ลอร์ดลิเทล"ยังไม่ตื่น และไม่ได้ยินแอบดูงี่ยหูฟังแม้ห้องของลิเทลจะอยู่ไม่ติดกันพลางคิดอย่างไม่ทัรตั้งสติว่า "อาจจะมีฆาตกรรมพิสดารอะไรในคืนนี้"
และมันอาจจะเกิดขึ้นในคืนนี้กับมิคานหรือไม่เท่านั่น เพราะตนเองเพิ่งจะมาเจอมนุษย์กิาน้ำค้างเป็นรายแรกในขีวิต ที่เทือกเขาโอเฟ ติดถนนทางไปสวรรค์ที่เป็นจุดกำเนิดแรกที่บังเอิญเกิดขึ้น โดยที่ลอร์ดลิเทลไม่ได้คาดคิดมาก่อน
ถ้าการแอบดูคนอื่น นั้นเพราะปกติการแอบดูมันมิใช่วิสัยของลอร์ดที่จะทำ
แต่ว่าอาจจะเกรงกลัวว่า"ทำอะไรกันที่ไหนอย่างไร""เป็นเชิงมีเหตุฆาตกรรมพิสดารอะไร ถ้ามีการกระทำจริง ตนเองจะได้หาทางออกที่ดีต่อไป
ลอร์ดลิเทลก็ตั้งใจจะดูอะไร ก็จะเปิดเผยตนเองแบบไม่ต้อง"แอบ"นี้คือวิสัยของคนมีศักดินาเป็นท่านลอร์ด
ส่วนลอร์ดลิเทลคาดว่าวันพรุ่งคงจะต้องนอนตื่นสายเพราะอดนอนจนหนังตาปิด ให้ตื่นแต่วันตามปกติวิสัย
และเพราะลอร์ดลิเทลไม่ชอบและ"ไม่ชอบทำอะไรที่ฝืนตนเอง"และจวบกับที่เหนื่อยมากกับค่ำคืนของราตรีสโมสรที่ผ่านไป
การชมธรรมชาติในยามเช้าตลอดถึงภูเขาเขียวที่ริมปราสาทคูเซอร์
ธรรมชาติของผีเสื้อและนกป่าจำนวนมากและหงส์ฟ้าคู่ตัวชอนเล่นน้ำกอดกันกลางสระหย่อมในปราสาท คูเซอร์ ลอร์ดลิเทลก็ไม่สนใจ
สิ่วเหล่านี้"นกยามเช้าที่มิคานสุดชอบ"แต่ลอร์ลิเทลกลับชอบบรรยากาศ การอาสาช่วยพวกทาสและสมทบช่วยกันทำความสะอาดปราสาทคูเซอร์ หลังเสร็จงานราตรีสโมสรวิทวัสเสร็จ เสียมากกว่า
และไม่ชอบจะไปขอเอาแรงจากลอร์ดมิคานมาช่วยอีกด้วย เพราะอยากให้เกิดขี้นเองแบบสมัครใจ นั่นคือธาตุแท้ของลอร์ดลิเทล จากจุเด่นนี้ของลิเทล จึงเกิดปมเชิงบวกของเรื่องหนึ่งนี้ได้เกิดขึ้นในสมัยต่อๆมา จนยาวต่อมาเป็นประวัติศาสตร์ของลิเทลที่ได้จารึกไว้ว่า "หลังจากที่ลอร์ดลิเทลตายลง จึงเกิดลัทธิลิเทล(litellism)ขึ้นมาให้เพื่อเป็นเกียรติแด่ท่าน พร้อมอนุสาวรีย์ไว้ที่หน้าเมืองและหน้ามหาวิทยาลัย และหน้าปราสาทคูเซอร์" ในยุคสมัยต่อมา
ลัทธิลิเทลคือ การมีชีวิตอันบริสุทธิ์ไม่หวังสิ่งตอบแทนใดใดเมื่อทำกับใครใครมา และการกระทำนั้นต้องไม่ขัดเจคนารมณ์ หรือฝืนใจใครอื่
นมาช่วยทำทั้งสิ้น เป็นหลักการทำงานและเป็นธรรมาภิบาลของ"ลัทธิลิเทล"นี้สืบต่อๆมา
และในการที่ลอร์ดลิเทลจะไปถ้ำมองหรือสงสัยอะไรและจะไปแอบบดูใครมี"ซัมซิ่งรอง" (something wrong) กันนั่น"มันผิด"
สำหรับลอร์ดลิเทล "เว้นการร้องไห้ การขอความช่วยเหลือเกิดขึ้น การเอะอะโวบวายเกินเหตุมีการบาดเจ็บ และการตายเกิดขึ้นซึ่งหน้าลอร์ดลิเทลจึงจะหันมามอง และที่สำคัญคือมีอาวุธปืนยาวมิใข่เพื่อแก้เผ็ดหรือการฆ่า แบบจะฆ่าเสือโคร่งดุกระโจนมาจะกินคน"
แต่ลอร์ดลิเทลมีปืนลูกซองคู่ชีวิตก็เพื่อไว้ป้องกันตนเองเท่านั้น นั่นคือธรรมชาติที่ลอร์ดลิเทล"เป็น"และ"มี"
และสืบต่อมาก็เชื่อกันว่าคุกทุกวันนี้ที่"เมืองโนวา" ก็มีไว้ทีเรียกว่า เป็นอย่างเปลือภาษีของรัฐและประชาชน ก็เพี่อมีไว้เพื่อที่จะจองจำคนที่ไม่มี
นิสัยเหมืแน"ลอร์ดลิเทล"เท่านั่นเอง
พวกชาวเมืองโนวาจึงคิดที่มีคุกตะรางนั้นไว้
ลอน์ดลิเทลไม่ชอบนอนตื่นสาย และ ที่ตื่นขึ้นมาแล้ว ก็จะไม่สนใจที่จะได้ยินเสียงนกพูดกัน เหมือนกับตอนนอนแล้วได้ตื่นมาแต่วันแต่ละวันแต่เชิญ"นกร้องตามใจชอบ"
ที่ลอร์ดลิเทลไม่ชอบฟังเสียงนกนอกจากงานจิตอาสาเพื่อพลเรือน(civic) ผาสุกใจ เท่านั้นเป็นบรรทัดฐานชีวิต เพราะมีสมาธิ"จิตอาสา"เป็นคุณสมบัติ ที่คุกกรุ่นอยู่ในใจของลิเทลตลอดเวลาอย่างบ้าคลั่งต่างหากเท่านั้น และลอร์ดลิเทลก็มุ่งคิดแต่จะเก็งกำไรจากความดีสากลชนิดซุมมุม-โบนุม(Summum bonum)ที่มีและมีมากกว่า นั่นคือความดีสูงสุดนี้ต่างหาก อย่างจริงแท้
แม้ใครจะหมั่นไส้ก็ไม่กลัวแต่ไม่มี'สีเทา""
ในทุกฉากบทไม่ว่า จะเป็นกับหญิงสาวหญิงแก่แม่หม้ายคนหนุ่มอกหักหรือคนพิการใด ๆ เอย่างเป็นบริบท และจาก"คุณ"อันนี้หลังท่านตายไปแล้วนักปฏิมากรๆด้ปั้นร๊ปท่านมีลอร์ดมิคานยืนเกาะขาท่าน(ตัวลอร์ดลิเทลสูงใหญ่อย่างไกิ้ง(Viking)และอายุมาก
แต่ตัวลอร์ดมิคานนักปฏิมากรที่เป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยทางปฏิมากรรมศาสตร์ เขาได้ดำริปั้นเป็นตัวเตี้ยให้สูงเพียงเอวท่านลิเทล) ตั้งเป็น อนุสาวรีย์อนุญาตไว้หลายต่อแห่งเป็นอนุสรณ์ สำหรับลอร์ดมิคานเพียงช่วยไปเป็นเพื่อนลอร์ดลิเทลผู้ชรา ในงานราตรีวิทวัสคืนนั้นที่เทือกเขาโอเฟ และได้พากันไปที่ปราสาทครูเซอร์ที่ซึ่งจัดงานตามประวัติศาสตร์
ก็ได้รับเกียรตินี้จากปฏิมากร(ชั้นเยี่ยมสอบระดับ"Bona-fide=ชั้นสูงสุดของรางวัลได้")
ซึ่งปฏิมากรหนุ่มนั้นจาก เหตุเพราะว่าลอร์ดลิเทลรักลอร์ดมิคานน้อยนี้มาก คือรักดุจบุตรจากอุทรเลยทีเดียวและลิเทลเองไม่มีทายาท
หลังจากที่ลอร์ลิเทลและลอร์ดมิคานคายไปแล้วเป็นเวลาเนิ่นนาน
" เสียง" ที่มันมากลบเกลื่อนความชอบ จากเสียงนกร้องตอนเช้า ให้หมดไป จากการหยุดฟังเสียนกและการสงบสติอารมณ์กับการสัมผัสกับเสียงและน้ำของฝนร่วงพรำโปรยในตอนเข้าตรู่
เหตุกาณ์นั้นๆไปหมดสิ้น"ก็เท่านั้นเองเป็นเหตุผล"
และตัวนกกรงหัวจุกเขา ที่มี ชื่อปรากฏทางอนุกรมแมกโซโนมี"taxonomy" ว่า(Pycnonotus jocosus=นกปรอด=นกกรงหัวจุก)ที่นกชนิดนี้
ที่เป็นนกชอบปลุกคนตื่นในตอนเช้าบนต้นไม้ ด้วยเสียงนิ้มนิ่ม! นั่นคือช่วงเวลาที่ลอร์ดมิคานชอบที่สุด และก็ไม่ว่าอะไรหรือถือโทษอะไรกับ"นกปลุกตื่น=นกกรงหัวจุกเขา"ชนิดนี้มาทำกวนใจอะไรก็ไม่
เพราะจะได้เสพธรรมชาติอันบริสุทธิ์ที่จะทำให้ร่างกาย มีกำลังและอ่บอุ่นและอายุยืนไม่เจ็บป่วย
และที่ดีมากคือ ธรรมชาติเหล่านี้ไม่ต้องเสียเงินเสียทองไปแลกซื้อมา สิ่งแบบนี้เมื่อได้มันแล้วได้เลยไม่ต้องมีการแลกเปลี่ยนซื้อขาย เพราะทรัพย์เหล่านี้มันเป็นทรัพย์สากลที่ไม่ทมีใครหวงและสงวนลิขสิทธิ์มันได้
ลอร์ดมิคานเริ่มมาคิดทบทวนใหม่ เพราะจากเหตุการณ์เมื่อตะกี้ ที่ทำให้ตนเองมีสติ-สตังค์ไม่อยู่กับเนื้อกับตัวไปหมดเกลี้ยง"สาบานได้""
จึงคิดว่า
เมื่อสักครู่ท่านเคาน์เตสพูดอะไรกับเราไปบ้าง เพราะประสาทตื่นตัวไม่ไว เนื่องจากตนมีนิสัยอ่อนเลข แต่ประสาทตนเองตอนนั้น มีสมาธิกัลการงัวเวียกับความหลับเสียมากกว่า
ที่หลับๆตื่นๆที่ยังไม่ค่อยจะเต็มอิ่มเป็นสำคัญหรอก!
"มิใช่อะไร"
อ๋อ! คิดได้แล้วก่อนเธอจะผละไปอย่างฉับไว
มิคานจึงได้ถามที่อยู่เธอว่า "เธออยู่ที่ไหนแล้วถ้าว่างในวันของช่วงใดผมมิคานจะไปหา หรือแวะชวนไปหา"กินน้ำค้างกันที่เทือกเขาโอเฟอัน
แสนสนุกกัน
มิคานกำลังทบทวนความคิด
อีกสักครู่ต่อมา
จึงคิดได้ว่า
"แต่เปล่าามิคานไม่ได้ถามหรือเสนออะไรเธออย่างนั้น""
"แม้ชื่อเล่นของเธอ มิคานก็ไม่ได้ถาม""
เพราะโลกของลอร์ดมันไม่ได้อยูกับเฟส(facebook) หรือไลน์(line)อะไรกัน ดังที่ชาวโลกนิยมเป็นกัน ฉะนั้นจะรู้อะไรอย่างไร ก็ครั้งเดียวรู้เรื่อง "ชั่วเพียงแป๊ปเดียวที่พบกัน"และกัแล้วก็หมดกันไป ทำนอง จากกันไปแล้วไปเลย
จะพบกันอีกที่ไหน คงไม่มีอีกอาจจะเป็นชาติต่อไปก็ได้สำหรับพวกเรา
เพราะธรรมดาลอร์ด จะไม่ยินดียินร้ายกับโลกภายนอก นอกจากที่อยู่ที่กินนื่นอนที่เรียน
ที่อ่านหนังสือ หรือที่เป็นอันเป็นส่วนเฉพาะตัว
ที่สืบสายโลหิตกันมาแต่บรรพบุรุษโป้น!
แต่ชื่อเล่นที่เห็นตรงคอเสื้อ คล้ายเสื้อติดเหรียญของ"เกสตาโป"(gestapo= Geheime Staatspolizei=ตำรวจลับตั้งเมื่อค.ศ.1933=Prinz-Albrecht-Straße 8, Berlin)รัฐชั้นผู้นำ ในสมัยสงครามโลกยุคฮิตเลอร์(Hitler) เสื้อดำนี้จะคลุมทับด้วยสีดำขนสัตว์กันหนาว ขนหมีคงจะเป็นขนหมีป่า
มันจะกำหนดปักเป็นชื่อที่ชัดเจนที่ปักที่น่าอกเป็นอักษรโรมันสำหรับชาย และตัวอักษรเกอธิคสำหรับหญิง สำหรับสีตัวอักษรสีขาว ทั้งของชายและหญิง มีตราสวัสติกะคล้าบของนาซีแต่รูปสวัติกะเวียนไปทางซ้าย ปรากฏทั้งของชายและหญิง ทั้งหมดนี้ที่ถูกออกแบบโดย"ลอน์ดกีชชาร์(lord gRIsha) "ท่านเป็นลอร์ดในยุคกลาง
ที่งานราตรีวิทววัส ทุกคนที่มางานนี้ ต้องมีชื่อจริงติดอกอีกด้วย. ทางปราสาทต้องทำติดให้ทุกคนเมื่อย่างเข้าประตูปราสาทคูเซอร์ในคืนจัดงานประจำปี อีกอย่างติดที่น่าทุกคนแต่มิคานจำไม่ได้ ที่ทำแบบนี้เพื่อกันมีเหตุร้ายจะได้รู้ว่าใคร เป็นใคร เพื่อนำศพส่งกลังวังเดิมได้ถูกและไม่สับสนและสร้างปัญหากับพวกทาสรับใช้
"แต่ก็ไม่เคยทีเหตุร้ายทที่ปราสาท"คู
เซอร์แม้ในยามสงคราม" แต่ทุกครั้งที่มีงานต้องมีการเฝ้าระวังป้องกันเสมอ เพราะตามประวัติที่นี่เคยมีผีดุและเป็นรังแม่มดดุจรังต่อหลุมมาก่อน
ในสมับโบราณตอนนี้ที่มีอันศิริวิไลซ์มากสุด
"นั่นก็คือ"ตัวผีเสื้อยักษ์มีตานางพญาผีไฟที่ปีกและผีเสื้อแคระตัวปีกสีหลืองธรรมดาและกระแตหางดำเท่านั้น
กระแตหางดำมันเป็นสัตว์น่ารัก ตัวเล็กกว่ากระรอก และกระจ้อน มิคานพบว่ามันเหมือนกับกระแตในภาพวสดของจีนโบราณ
คนที่ไม่มีชชื่อติดที่หน้าอกแสดงว่าเป็นคนเถื่อนหรือคนแอบเข้ามา ถ้าพบห้ามิให้ใครคบและพูดด้วย หากผิดสังเกตมาให้จับตัวออกไปนอกปราสาททันที หรือให้ตำรวจลับที่ติด
อาวุธจัดการออกไปทันทีและห้ามมิให้มีเสียง
รบกวนงานนี้เด็ดขาด ส่วนงานให้เป็นปกติแม้จะมีเหตุร้ายอะไรกิดขึ้นใรคืนวิทวัสนี้ มีตำรวจลับพร้อมอาวุธเก็บเสียงคอยรักษาปราสาทอย่าง
แน่นหนา
นอกงานบริเวณปราสาท พร้อมหมาเอลเซเซียยแสนรรู้1ตัวต่อตำรวจลับ1นาย และห้ามตำรวตลับที่ประจำการเข้ามาร่วมงานวิทวัสนี้เด็ดขาดทุกกรณี มีกฎหมายกำหนดไว้ชัดเจนว่าทำอะไรได้ ทำอะไรไม่ได้
และห้ามเงยหน้าหรือสบตาคุยกับผู้มาร่วมงานนี้เด็ดขาด มีเหตุต้องก้มหน้าคุยกันและไม่ต้องแสดงความเคารพ
อะไรโดยประการใดททั้งงสิ้น"เพียงยืนก้มหน้าพอ""เป็นกฎ มันแปลกแต่มันเป็นกติกาที่ใช้มา2,000 ปีแล้ว อย่างไม่น่าเชื่อ และทางปราสาทจ่ายเงินพิเศษพร้อมเหล้าวิสกี้และวอดก้าอย่างแรงรสร้อยปีหมักบ่มให้คนละขวดหลังเลิกงานให้พาไปกินที่บ้านทุกคนสำหรับตำรวจลับเหล่านี้ พร้อมซองรางวัล
และก็ลอร์ดมิคาน หนึ่งคนในจำนวนนั้นและลอร์ดลิเทลอเท่านั้นที่ได้รับการยกเว้นไม่มีชื่อติดที่หน้าอกในคืนนั้นในงานนี้
เพราะทุกคนในงานรู้จักลอร์ดลิเทลดี
อาหารเช่นเนิ้อแฮมเนื้อวัวย่างเนิ้อแกะเนื้อแพะและไวน์มีมากมายมีไว้โดยมีบริการไว้อย่างดี
พร้อมผลองุ่นสีทองและสีม่วงดำเสริฟ์พิเศษอีกด้วย ครับรับใช้บริการในงานเป็นกระเทยและ"ขันที"(คนไม่มีอวัยวะเพศ)เท่านั้นทั้งหมดที่ทำหน้าที่ นางบริการงานนี้เป็นแบบหญิงหูกระต่าย ชนิดแต่งตัวแบบในนิตยสารเพลย์บอย(playboy)
ทุกคนต้องทำตัวแบบช่วยตนเองสุดๆ แล้วแต่ละคนก็แยกย้ายกลับไปหฃังเลิกงาน
ไม่มีการจูบลาอย่างดูดดื่มต่อกัน และไม่มี"เมียบริการ"หรือมีเมียครึ่งทาง ทีนี่เป็นสวรรค์ของคนมีพรหมจรรย์จริงๆเท่านั้น อาจจะเข้มงวดมากเกินสามัญและแปลกมาก เหตุผลเพราะงานวิทวัวนี้ต้องการไว้อาลัยทหารในอดีตและอดีตของข้าทาสที่ตายในสมรภูมิสงครามในอดีตทุกสมัย
ซึ่งมากมายนับไม่ถ้วนนั้นเอง "ขอให้วิญญาณพวกเขาจงสู่สุคติ" ด้วยการทีราตรีวิทวัสนี้ที่มีระเบียบฝืนโลกมากดังที่ปรากฏนี้เป็นสัญลักษณ์ในการไว้ทุกข์และไว้อาลัย และสดุดี เพื่อนพลีชีพเพื่อแผ่นดินทั้งหลายนั่นเอง
และหลังงานนี้เสร็จลอร์ลิเทลก็จะพาลอร์ดมิคานมาที่บ้านที่ปราสาทโนวาต่อไป แม้มิคานอย่กกลับไปทีททุ่งโอเฟเพื่อหาดื่มน้ำค้างต่อจากจถดที่ลแร์ดลิเทลพบกันที่เมือกเขาโอเฟทางหลวงสายใหญ่ทีทชิ่อทางสวรรค์
แต่ลอร์ดลิเทลไม่ค่อาจะเห็นด้วย
ลอร์ดมิคานมิสุดทานความประสงค์ของลอร์ลิเทลได้ มิคานจึงยอมไปกับลอร์ดลิเทล
โดยดีเพื่อไปปราสาทโนวาของลอน์ลิเทล
และท่านลอร์ดลิเทลสัญญาว่าจะให้นกเขาสวยหายาก1คู่เป็นรางวัลแด่ลอร์ดมิคานอีกด้วย และถ้าลิเทลให้นกสวยจริง ร้องเสียงเพราะะจริง มิคานก็จะนำนกเขาคู่นี้ไปให้ โดยจะมอบให้ท่านเคาน์เตสสโลดอเนีย ต่อไป ถ้าลิเทลพบกันอีกในครั้งต่อไป
ลอร์ดมิคาน
หลังจากถูกยกให้เป็นลอร์ดนิรนาม(the lord of pretender) ในเคาน์เตสสะโลเนีย(countess of S L o d o n i a )แล้วในค่ำคืนงานราตรีสโมสรวิทวัสนั้น(คำว่าวิทวัสเป็นนิคแนมของงานราตรีสโมสรครั้งนี้ และยกให้เป็นเกียรติแด่ลอร์ดลิเทลที่พาลอดร์ดแปลกหน้าและเป็นลอร์ดนิรนามมาด้วยเท่านั้น
เสนอชื่อคำว่าวิทวัสต่อสร้อยคำว่าราตรีสโมรสรนี้โดยลอร์ครูเชผู้อาวุโสท่าน"
โดยงานครั้งให้ทุกคนถือว่าคือวันนี้นี้ถือว่าเป็นเหตุการณ์แรก ที่สมาชิกท่าหนึ่งของงานได้นำคนแปลกหน้าเข้ามาในงาน ของปราสาทคูเซอร์นับมา2,000ปีที่มีการกำหนดจัดงานราตรีนี้เป็นที่ทำเป็นประจำปี)
ความตั้งใจจริงของท่านคือ
เพื่อมิคานจะได้เป็นเอกลักษณ์แห่งความเมตตาจากขุนนางผู้อ่อนโยนแต่เถนตรง อย่างท่าน
ที่พวกทาสน้อยคนจะเข้าใจได้ดีในเรื่องนี้
"มันเป็นวิชาสปิริตของลอร์ด คำว่าสปอริตในที่นี้มิไดสื่อว่าเป็นเห้ลารสแรง แต่สื่อว่าสปิริตคือคำที่สื่อเป็นพลังมโนธรรมในใจที่คนอย่างลอร์ดมี"
ไปกว่าท่านเคาน์เตสส์แห่งสะโลดอเนีย และความเข้าใจของลอร์ดมิคานเอง ที่เข้าใจในตัวท่าน มิใช่เพราะว่าท่านสวยและเลอสรวง ขาว และสะโอดสะองค์และเป็นเลดีชิป(ladyship )อย่างสง่างาม และผิวเนื้อนั้นนุ่มปานสำลี
ลอร์ดมิคานจึงชมเชยท่าน มิใช่ใคร่ในตัวท่านหญิงแต่อย่างใด เมื่อพบพานสิ่งนี้เป็นครั้งแรกในชีวิตจริง "ที่มิได้มโนเอาเอง"
และทางฝั่งมิคานหรือก็ใช่ว่า ที่ถูกนิรนามให้เป็นลอร์ดเพราะสาเหตุที่ลอร์มิคานรูปหล่อ สมาร์มใหมู่ชนเมื่อออกสังคมน้อยใหญ่
และกอร์ปกับเป็นคนเงียบและเป็นมนุษย์มีความจริงใจต่อความจริงปรากฏ และเป็นคนมีธรรมชาติที่ขยันซื่อสัยย์ต่อหน้าที่ ไม่ละเว้นหรือละเลยสิ่งที่ตนเองต้องรับผิดชอบ อันมีสถานะชั่วและดี และความขาวขาวดำๆ อื่นใดๆทั้งสิ้นที่ประชิดมาเสนอให้ตนเอง นอกจากข้าวบาร์เลย์ที่สุกแล้วต้องกินมันเมื่อหิว แต่มิคาาสามารถอดได้
เมื่อการมีภารกิจสำคัญมาถึง เช่นในสงครามหรือวันมีนัดกับแเฟน(fan -f c =friend club)และเพื่อนรักสุดๆใด
ที่ลอร์ดมิคานได้มีโอกาส ก็จะรับผิดชอบอย่างสุดใจขาดดิ้นแต่ละมุนและไม่แสดงออกเป็นอาการของมนุษย์ปกติ
การ ที่จะแสวงหาปรัชญาธรรมอันล้ำลึก และลอร์ดมิคานนั้นรูปทรงสวย และก็สวย มีทรงจมูกโด่ง คิ้วงามเหมือนกระเทยที่แต่งตัวลักเพศใดๆ แต่ที่จริงลอร์ดมิคานเป็นเช่นนั้นเองโดยธรรมชาติคือเป็นผู้ช่ายเต็มตัวมีความเป็นแมนแฃะเลดี้เฟิร์ท(man&lady first styl i s t i c ) แม้ว่ามิคานดูแต่จะคล้ายๆกับผู้หญิงเท่านั้นที่น่าจะเรียกลอร์ดมิคานว่าเป็น "เอกลักษณ์ของเอกบุรุษ"
จริงๆ
และที่สำคัญที่สุดคือลอร์ดมิคานไม่เป็นคนพิกลพิการอะไร เช่น ตาบอดหูหนวก ง่อยเปลี้ยเสียแขนขา ฟันขาวสะอาดสมบูรณ์ทุกซี่เป็น
และที่สำคัญในบทบาทเพศวิถีวิสัยระหว่างเพศ
ถ้าท่านลอร์ดมิคานสามารถมีโอกาสทำอะไรที่ต้องใช้อวัยวเพศเป็นสื่อพลกำลังชายทีทถาโถมไปข้างหน้าอย่าง อาทิ เช่น
วัวกระทิงทำเมื่อถึงวาระจำเป็น แม้มิคามมีสิ่งนี้ แต่ก็แอบปกปิดและซ่อนเร้นเอาไว้เสมอ ดุจดาบในฝักของอัศวินและปัญญา
" ใช่" ก็จะทำหน้าที่นี้ได้ดีบนเตียงนอนกับเพศหญิงได้ดีที่สุดทุกเมื่อ เมื่อทุกอย่างลงตัว แม้ทาสหลายคนในกลุ่มผู้รับใช้แห่ง"สะโลดาเนีย"จะสงสัยและต่างก็ไม่เชื่อว่าทั้งสองไม่เคยมีอะไรกัน" เช่น"สีสงคา"ทาสผู้ใกล้ชิดประจำตัวในท่านเคาเตสคนหนึ่งละ!
ที่ไม่อยากจงใจเชื่อในเรื่องนี้ เพราะเธอพบว่าลอร์ดมิคานกับท่านเคาเตสแห่งสะโลดอเนียชอบใช้ชีวิตลับอยู่กับลอร์ดมิคานเสมอ ด้วยกันสองต่อสอง เมิ่อได้มีโอกาสพบกันเป็นเวลา3ถึง4ชั่วโมงในห้องส่วนตัวของท่านหญิง และมิหนำซ้ำทั้งสองยังปิดประตูใส่ลงกลอนอีกด้วย ยามได้พบกัน
"ที่นางทาสหญิงชื่อว่า"สีงสงคา=ทาสผู้รับใช้วัยเอ๊าะๆวัยกำดัด แต่มิใช้ให้ใช้เป็นเพศวัตถุ" เคยเห็นและตั้งข้อสังเกตไว้แต่เธอก็จงใจปกปิดมิให้ใครรู้ เพราะเป็นธรรมเนียมอันดีงามของทาสประจำวัง
แม้ว่าสีสงคาจะมีปรัชญาว่า "มนุษย์ก็คือมนุษย์ มันเหมือนกันหมดในเรื่องความต้องการในรสแห่งกามคุณ เพราะสีสงคาเชื่อว่า กามคุณไม่มีเชื้อชาติ ศาสนาและชนชั้นและพรมแดน
อันเป็นปรัขญาแม่บทของ"สิงสังคา "ทาสผู้โง่เขลา
แต่สำหรับลอร์ดมิคานและลอร์ดอื่นและขุนนางกลับคิดตรงกันข้ามในปรัชญาแม่วทขงสิงสงคา โดยเฉพาะสำหรับท่านหญิง"สโลดอเนีย""
"ใช่" มันเป็นมรรยาทที่ทาสแห่งสะโลดอเนีย ที่จะไม่สอดรู้สอดเห็นเรื่องของคนอื่นเป็นนิสัยสมบัติแม้ไม่จำเป็นต้องฝึกพร่ำสอนและติเตียนและดุด่าอย่างเป็นกฎหมาย แต่มันก็เป็นทั้งวัฒนธรรมและทั้งประเพณี (c u st o m s )
ของทาสและควรจะเป็นเอกลักษณ์ประจำตีวของมนุษย์
ทาสหญิงที่ชื่อว่า"สิงสังคาสะกี=s i n g s ankasky" จึงไม่รู้ความจริงและความเป็นไปของความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์พิเศษคู่นี้ไป แต่ทาสรายอื่ยสงสัยเหมือนกันแต่ไม่มีโอกาสได้ใกล้ชิด คือเป็นยี่ภู่(ทาสเรียงหมอนปูทำที่นอนปนะจำตัวทำให้ขุนนาง)และเป็นต้นห้องให้ท่านหญิงนั่นเอง
ถามว่าชายกับหญิงเข้าในห้องส่วนตัวมีความเป็นสองต่อสอง ใน ห้องที่ปิดมิดชิดใส่ลงกลอนทำอะไรกันต่อจากนั้น
" เทพเจ้าแห่งความลับ"ขอเสียนิสัยตอบและตอบแทนข้อสงสัยว่า "ทั้งคู่ใช้เวลานวดเฟ้นให้แก่กันและกันด้วยร่างเปลือยเปล่า ชนิดมิใช่ผลัดกันนวดและผลัดกันนาบแต่ประการใด
และเรือนร่างของทั้งสองมันเต่งตึง ใหม่เอี่ยม
ในทั้งคู่อยู่ในสภาวะ และในสถานะวัยเบญจเพศของมนุษย์เป็นเครื่องยืนยัน คือเปรียบสเหมือนคืนที่คู่สมรสแรกแห่งคืนส่งตัวเข้าเรือนหอเป็นแต่ เป็นแค่ทว่าสองคนนี้ไม่เคย
มีเพศสัมพันธ์กันเลยมนทุกๆกรณี
อย่างที่ปกติมนุษย์จะเป็นและ"ไม่มีเหลือ"
และไม่มีใครจะอดเสียมิได้เมื่อหญิงกับชาย
มีโอกาสอยู่ด้วยกันลักษณะและสภาพนี้
อยู่ในสภาพนี้และในสถานการณ์เช่นนี้นี้
คือถ้าไม่ร่วมเพศกันก็มีฆาตกรรมเกิดขึ้นเป็นโศลกเท่านั้น
ถามว่า"เชื่อหรือไม่เขื่อ" เมื่อถูกเทพเจ้าแห่งความสงสัยเฉลยแบบนี้
คำตอบมีว่า"ถ้ามีค่าแห่งความสงสัยเกิดต่อไปอีกกะใครๆ!
คำตอบมีอีกมิใช่ไม่มี!
คือไม่อยากคอยข้อสรุปอื่นใดอีก
นั่นคิอมีคำตอบว่า
"สุดแท้แต่จะคิดกัน"
หรือมีผีให้ตำรวจมาพิสูจน์การตายถ้ามีสาเหตุฆาตกรรมเกิดขึ้นจริงในวันพรุ่งเท่านั้นเป็รคำตอบหรือรอเวลาระยะหนุ่งฝ่ายหญิงจะท้องโตพุงป่องขึ้นมา แต่กรณีนี้มียาคุม แต่มีมโนคจิอย่างหนึ่งปรจำ"ปราสาทสะโลดอเนีย" คือว่าที่บ้านและวังของท่านขุนนางท่านนี้ผู้ใดก็ตามยกเว้นทาส"ห้ามใช้ยาคุมกำเนิดหลังภารกิจหรือเสร็จกิจทาวเพศเด็ดขาดและมีข้อบังคับห้ามใข้ถุงยางสำหรับเพศขายอีกด้วยเป็นบรรทัดฐานที่
ทุกคนต้องปฏิบัติตาม
ลอร์ดมิคานเชื่อว่าเท่าที่ลอร์ดผู้เฒ่าลิเทลได้นำตนมางานในราตรีสโมสรวิทวัสในคืนนี้ เมื่อได้พบเห็นปราสาทคูเซอร์ด้วยตาตนเอง เป็นครั้งแรกในชีวิต จึงประเมิณได้ว่า:
ถ้าพระอาทิตย์เกิดขึ้นเมื่อ 5,000 ล้านปีแล้วจริง ตามนักวิทย์ยืนยันแล้ว ปราสาทคูเซอร์นี้น่าที่จะเปรียบเทียบเท่าเวลา ที่พระอาทิตย์เกิดแม้ปราสาทเป็นสรรพสิ่งในโลกที่มิใช่พระอาทิตย์
และมองว่าปราสาทคูเซอร์นี้ช่างเป็นเหมือนโลกสวรรค์ของมนุษย์ และเป็นนรกของคนที่ตายไปแล้วเนื่องจากว่า คนที่ตายไปแล้วไม่สามารถจะมาพบเห็นงานราตรีวิทวัสนี้ในร่างของมนุษย์ผู้มีสิทธิ์เสพสุขอีก ได้เหมือนตอนเป็นมนุษย์ที่เสพอากาศโโซน(ozone)ได้อยู่
และปราสาทคูเซอร์นี้คือ หอกำหนดโทษของทาสผู้ทรยศตนเอง และปราสาทนี้นี้คือมโนธรรมของมวลมนุษย์
แล้ว
ใครละเมิดมีโทษถึงประหารชีวิต หรือถูกทหารนำไปปล่อยลงทะเลให้ว่ายไปตามเกาะหรือเนรเทศออกจากแอ
ว่นแคว้นอันศักดิ์สิทธิ์นี้ได้
ทุกอย่างก็บบลวไม่มีมครกบ้าสวายอีกต่อไปนั่นเอง
เลย
เพราะสนิทสนมกันมาก
คือมีน้ำหอมชั้นเยี่ยมและไวน์แดงชั้นดีคั่วไปกับด้วยเพื่อกิจกรรมคู่บนเตียงอันสุจสมภิรมย์หมาย
และที่สำคัญ"ท่านเคาเตสสะโลดอเนีย" แม้ยังสาวอายุน้อยกว่า ลอร์ดมิคานอีกดวย ที่สำคัญท่านเคาเตสฯ ยังไม่เคยมีชีวิตสมรสและเป็นหญิงพรมจรรย์
มีวัฒนธรรมการสมรสแบบ"วิกตอเรียน"(Victorian=ของอังกฤษ)(ไม่มีเพศสัมพันธ์จนกว่าจะได้แต่งงาน) และพร้อมที่เสพสมบ่มิสมกับลอร์ดมิคานยาม"ว้าเหว่ อ้างว้าง และเดียวดายชีวิต"ของท่าน
มิคานยอมรับว่าท่านไม่เคยเรียกร้องอะไรเลย แม้ขอให้มิคานได้หอมแก้มหล่อนท่านเคาเตสนั้นท่านนี้ และลอร์มิคาน ก็ไม่ขวนขวายในเรื่องเพศสัมพันธ์กับท่าเลยแม้สักนิดเดียว
เช่นกัน !เว้นแต่พระเจ้าทรงบันดาลนั่น ไม่ทราบ! แต่เริ่อง"บัดสีบัดเถลิง' นอกจากความรักความอบอุ่นใจ ความพึงพอใจ ตามสูตรของศาสนาดังกล่าวนี้นั้นนั้น ลอดร์มิคานและท่านเคาน์เตสสยังไม่เคยปรากฏเกิดขึ้นเลย
แม้การคบหาจากที่ลอร์ดมิคานเกิดมีเป็นกับท่านเคาน์เตสนับจากงานราตรีวิทวัสที่ปราสาทครูเซอร์ ฮิลล์ได้เกิดขึ้น จนเป็นเพื่อนรักทางใจมานับจน10 ปีผ่านไปแล้วหลังจากนั้น
อันนี้เป็นความบริสุทธิ์อันศักเสิทธิ์
ที่ลอร์ดมิคาน มีจิตสำนึกสำรองไว้ด้วยกัน
ตลอดมา
สรุปจึงความเป็นมิตรภาพในคู่นี้ จึงจัดว่า"สมน้ำสมเนื้อ" ดีเหมาะเจาะและลงตัว
ที่"ท่านหญิงเคาน์เตสแห่งสะโลดาเนีย"ตั้งให้มิคานเป็นลอร์ดนิรนาม ด้วยประการฉะนี้
กล่าวคือนักสาธยายวิทยา จะขออธิบายใน"ปริ้นส์" "prince " princely prince ในราชวังที่สมมุติเทพที่เป็นเนติเกิดมีในสังคมกษัตริย์
อันเป็นบริบทนี้สักนิดนึง เพื่อกันความสับสนและการเข้าใจผิด ในหมู่มวลมนุษยชาติที่อาจจะมีอุทาหรณ์ในทางนิตินัยสัมพันธ์ใดๆ
กล่าวคือ
ใน ระหว่างสนทนาที่งานราตรีวิทวัสในคืนประวัติศาสตร์นั้น
บังเอิญมีประโยคหนึ่งพลุ่งปรี้ด ออกมาระหว่างการสนทนากันด้วยปาก แต่มือทุกคนถือแก้วไวน์แดง อย่างเป็น "ปัจเจกสรณะ"ของทุกคน(คือการยืนกอดแก้วไวน์แดงดื่มไปพลางคุยกันไปพลาง"
และเกิดสะดุดพูดกัรขึ้นมาว่า
ลอน์ดมิคานเป็นใคร มาจากไหน และอย่างไร และเป็นขุนนางสายใดหรือไม่ เพราะลอร์ดมิคานมีความเป็น"ลอร์ดลี่"ความเป็นลอร์_ลี่(lordly)
ในตัวของมันเองเป็นพรสวรรค์อบู่แล้วแม้จะมาในร่างของสามัญขนในคืนราตรีวิทวัสนี้
ตอนนั้น มีท่านหญิงท่านนึงสายต่อจ่อมาที่ลอร์ดมิคาน และจึงพวยพลุ่งปากออกจากจากปากท่านเคาน์เตสหญิงท่านนึง เกิดดังมากมาด้วยเสียงอันอมตะ(เสียงเปล่งมีสกุลจำเพาะ=special dialogue) จากปากท่านเคาน์เตสหญิงนั้นเอง
จากที่มิคานถือว่าตนเอง"มีสายเลือดขุนนางมาเช่นกัน " ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น กล่าวคือมันเกิดจากปาก"พ่อยก" ท่านหนึ่งของมิคาน ที่บอกเล่าให้มิคานรู้ ตอนที่ลอร์ดมิคานระหกระเหินชีวิตไปเข้าเรียนชั้นประถมวัย ที่เป็นพับลิค-สกูล =โรงเรียนราษฎร=ที่ต้องจ่ายค่าเรียนเอง(public school)ในสมัยวัยเด็ก
จึงในคืนนี้ลอร์ดมิคมนจึงรับ ยืนยันว่าและ ว่ากล่าวตนเองนั้น
"มิคานก็เป็นขุนนางเหมือนกัน"
แต่ไม่ได้"คราวน์=crown " คือ (u n-crown) ๆคำนี้สื่อถึง คือไม่ติดอันดับขึ้นทะเบียนเรียกขานเป็นสากลเหมือนดังที่ทุกคนในสังคมมี มีที่ขี้นทะเบียนและรับเงินภาคหลวง หนทอเคยมีแต่ถูกคณะปฏิวัติรัฐประหารยึดล้มล้างระบบกษัตริย์ไปหมดแล้ว
จะเหลือก็แต่ที่พูดได้ในนกลุ่มจำเพาะที่รับรองกันเอง และแต่งตั้งเงินเดือนกันเอง หรือที่เก็บสะสมมามาเป็นเงินเดือนรับรองตนเอง
หรือมีเงินชดใช้จากกระทรวงคลัง ด้วยกฎหมายพระราชบัญัติ หรือพระราชกกฤษฎีกาหรือข้อกำหนดอื่นใดๆ กำหนดขึ้นมาให้มีผลประโยชน์ได้จากความเป็นเลือดสกุลเจ้านั้นด้วยบริบทของกรี๊ปเลือดและดี.เอ็น.เอ. ทางชีวโมเลกุลพิสูจน์ได้
สรุปคือเป็นเจ้า แต่ในที่นี้ ลอน์ดมิคาน จะสื่อคือสื่อถึงเจ้าที่ล้มไปแล้ว และตนเองเหลือแต่ปูชนียวัตถุรำลึก ที่มีแต่นักพงศาวลีวิทยาอ้างอิงขึ้นมาได้ จึงจะรู้กันได้ในทางประวัติศาสตี์บริสุทธิ์(pure historical note)เท่านั้น
ต่อมา
ท่านหญิงสโลดอร์เนีย เลยตอบว่า
"โอเค"ฉันจะคราวน์(crown)ให้ท่านลอร์ดมิคานเอง จึงเป็น(crowned prince =ในที่นี้ คือสื่อถึงว่าฃอร์ดมิคานจะได้ ท่านหญิงสโลดอเนียร์ พาไปเพื่อจะขึ้นทะเบียนรับเงินเดือนภาคหลวง เหมือนที่ตนเป็น เพื่อให้ลอร์ดมิคานได้สิทธิที่จะมากินไวน์แดงในงานราตรีวิทวัสในปีต่อๆไปได้
อย่างสมใจนึกต่อไปได้ อย่าสง่าผ่าเผยและสมเกียรติ
อันนี้ ที่ท่านหญิงอ้างขึ้นใรคำว่า นักตีความวิทยาจ่ออธิบาย ว่า( crown prince) ในที่นี้คือ
เป็นได้ในคำพูดแต่มิได้หมายความว่า
คือแต่มิได้เป็น"มกุฎราชกุมาร" ตามคำสื่อจำเพาะทางภูมิศาสตร์ของระบบกษัตริย์สากล
อะไรที่แผนสังคมนั้นกำหนดจัดไว้ก็หาไม่)
คืนคืนงานราตรีวิทวัสคืนนั้น ถ้าท่านหญิงไม่ทำเช่นนั้นงานราตรีสโมสรวิทวัสคืนวันนั้นนี้
ก็หาไม่ แต่มันคงจะกร่อยหมดรสชาติไป
เพราะที่เห็นนั่นเหมือนมีการสรัาง
คนไร้สัญชาติ ขากความเป็นลอร์ดมิคานที่ร่อนเร่พเนจรเป็นะฤตินัยก่อนทางตำรวจสันติบาลจะขบายผลและจะยืนยีน เมื่ออถูกใครใดๆร้องขอให้ทำ ซึ่งในคืนนี้ลอร์ดมิคานแปลกกับทุกคน ที่ เพิ่มเข้ามาหนึ่งตัวเลือกที่น่าสงสัยในคืนวิทวัสนี้นั่นเอง
แม้จะเป็นความจริงของลอร์ดมิคานผู้พลัดพรากอและตกหล่น แต่คืนวิทวัสคืนนี้นี้ ทุกคนถือว่ามีลอึ์ใหม่อันเป็นแขกพิเศษของท่านลอร์เลิเทลๆผู้เป็นเพื่อนเก่าแก่ของปราสาทครูเซอร์(ฮิล
ล์)
นั่นเอง และในการนี้ก็เพื่อเพื่อที่จะทำให้ " ทุกสรรพสิ่งอย่างในตัวบุคคลเคลียร์ปมสงสัย
มันจึงเป็นแนวคิดก่ารต้องมีค่า การเทียมทันเท่าหรือความเท่ากันเสียก่อนๆที่งนนี้จึงสนุกได้อย่างสดุดี เหมือนการจะได้ตอบโจทย์เลขซับซ้อน มันต้องมีการหา(ห.ร.ม และค.ร.น.=คูณร่วมน้อย)
กันเสียก่อน
นั่นตือสิ่งก่อนอื่น สิ่งแรกต้อวมาก่อน คิดก่อนจึงจะตอบโจทย์บวกลบเลขเศษส่วนซับซ้อนหลายจำนวนได้ลงตัวกระนั้น
ตามประวัติท่านเคาสน์เตสผู้นี้ นั้น สมัยเด็กเคยเรียนในมหาวิทยาลัย(ที่รับเฉะาะสำหรับสตรีเพศ=!single sex university )มา
จึงมีภูมิรู้ทั้งทางนิตินัยและ รู้สิทธิเสรีภาพ รู้มโนธรรมและคุณธรรม รู้รับปิดชอบชั่วดี ควรมิควรรู้จักตีความในหลักเกฯฑ์ในหน่งยเหนือที่สั่งมาได้ลงตัว ไม่เกิดการย้อนแย้งในภายหลัง
และรู้หลักนิติธรรมมาอย่างดี ตามวิสัยของปัญญาชนผู้มีการศึกษาระดับมหาวิทยาลัยทั่วไปท่านหญิวท่านนุี้จึงกล้าพูดกล้าทำ กล้าคิดกล้าแสดงออก ที่จะมีผลออกมาเป็นที่สากลอันเป็นที่ทุกคนยอมรับได้ "ว่างั้น"
และสรุปแล้ว เมื่อโทปิก (topic) เปิดใจเคลียร์(clear) บุคคลสถานะจบลงแล้ว
การจะคุยสังสรรค์คือจะคุยอะไรกันต่อไปก็
สนุกต่อไปได้
เพราะว่าได้พบว่า เราเป็นกลุ่มสีเดียวกัน สีเดียวกัน (ถ้าไม่เป็นกลุ่มสีเดียวกันแล้วมันจะขัดลำกล้องแห่งการสนทนา เหมือนราววะกะว่า
"ฝูงสัตว์ฝูงหนึ่งอะไรก็ได้ เช่น งานๆหนึ่งมีแต่ห่าน แต่มีบังเอิฐมีหงส์(หงส์มิใช่ห่านแต่ตัวคล้ายห่านๆชอบเล่นน้ำเหมือนกัน ส่วนหงส์นั้นมีพฤติกรรมพิเศษกว่าคือ ชอบกอดคลอเคลียกัน เอาใจกันพบส่วนมากในสระน้ำ มองเห็นเป็นคู่ๆจูบกันเสม
อ)
เป็นมาคู่หนึ่งแทรกมารวมกัน
มันก็จะต่างกัน ของการจัดกลุ่มสีไป
หรือเหมือนดังตัวอย่างให้เห็นง่ายๆ
คือเหมือน ว่า:-ถ้าหากว่ามีแมวฝูงหนึ่งรววมตัวกันสงบๆ แต่มีหมาหนึ่งตัวที่แปลกแทรกเข้ามาอยู่ร่วมวงกัน "อะไรจะเกิดขึ้น"ใครลองวาดภาพดู"
ถ้ามียาฉีดให้มันรักกลมกลืนกัน เรื่องนี้งดพูดเพราะมันเป็นธรรมชาติทที้ต้องเปลืองเวลาควบคุม ส่วนที่เราต้องการคือแบบธรรมชาติของพระอาทิตย์และพระจันทร์มี ที่ไม่ต้องควบคุมและต้องซื้อหา
เมื่อเราเลือกไม่ได้
กลับมามองเรื่องกลุ่มสีสาเหตุแห่งความสามัคคีธรรมต่อ คือมาที่ลอร์ดมิคานในคืนงานวิทวัสราตรี แล้วมันจะดูอย่างงัย
"ลองคิดดู "ในระบบสังคมปริทรรศน์)
ฉะนั้นการจัดกลุ่มสีของสังคมจึงสำคัญ การนี้มิใช่การแบ่งชนชั้น วรรณะ เพศ วัย เชื้อชาติ
ภาษา และพรหมแดน อะไรที่ท่านหญิงเคาสน์เตสสะโลดอเนียหมายถึง
ต่อไปถึงฉากที่
หลังเสร็จภารกิจที่ท่านหญิงได้หลุดปากและรับปากจะคราวน์-ปรินส์(crown -prince)ให้ลอร์ดมิคาน ท่านหญิงสโลดอร์เนีย(countess of slodonia) ก็จึงสมมุติตนขึ้นมาทันที และตนเองมีสิทธิที่จะทำได้ ตามกฎมณเฑียรบาลแห่งเทวสิทธินิยม ในร่างของฝูงชนในหมู่มวลแห่งโลกของมนุษย์
ตอนนี้มาที่สาเหตุว่าทำไม? และทำเช่นไรมันจึงเป็นเช่นนั้น
เรื่องการสถาปนายศขุนนางให้ใหม่เป็นปัจเจกโพธินี้เสร็จสิ้นลงแล้วใรคืนราตรีสโมสรวิทวัทนี้)
ทั้งนี้ด้วยนิติเหตุ และโดยนิติประกาศสมยอมและนิติผลเท่านั้น มิใช่เกิดจาก เรื่องการเมืองเพื่อข้างใด(take side politics )ใดๆด้วยสาเหตุที่ ท่านหญิงสะโลดอร์เนีย เกิดรักแนกพบแล้วหลงไหลพิศวาทและรักๆใคร่ๆในตัวลอร์ดมิคาน แบบรักแรกพบ หรือจะด้วยเหตุผลทางการเมืองอื่นใดในสังคม จริงๆ มในทุกด้านและในทุกมุมมอง
ด้วยอันนี้แท้จริง ลอร์ดมิคานไม่ทราบเจตนาที่แท้จริงของท่านหญิง และมิคานเองไม่สนใจมันคืออะไรล่ะตอนนี้!
ลอร์ดมิคาน มีแต่การเคารพและการยอมรับในสิ่งที่เธอพูดออกมาจากปากและใจและเจตนาอบ่างเดียว แต่ถ้าเป็น ๆสงครามอารมณ์หรือสงครามอาวุธ ลอร์ดมิคานขอเป็นฝ่ายแพ้เพื่อสันติภาพสถานเดียว
แต่ตอนนี้ลอร์ดมิคานจะตั้งตัวตั้งอารมณ์เป็นฝ่ายรับอย่างเดียวให้สนุกและปิติดีใจให้ที่สุด
ให้มีรสดีดกว่ารสไวน์แดงที่มีฝ่ายหญิงให้ความหวังที่ไม่คาดคิดมาก่อนแด่ตนเอง
เพราะตนเองคือผู้ที่ได้ชื่อสมญานามว่า "ลอร์ดมิคานผู้พลัดพรากเสมอมา"ไม่ได้สนใจเรื่องจักรๆวงศ์นี้เลย นอกจากความสนใจในความเป็นมนุษย์ที่อยากปลือยกายอาบแดดแล้ว
ไม่มีอะไรมาขวางกั้น และนอกจากนั้นขอให้ได้กินหยาดน้ำค้างที่เทือกเขาโอเฟทุกวัน ในชีวิตนี้ก็เป็นที่พอใจแล้วสมใจสุดๆแล้วในเรื่องชีวิตมิตินี้
และลอร์ดมิคานไม่เคยสนใจความเป็นขุนนาง ที่ทุกคนมีหรอก เว้นธรรมชาติเทวสิทธิ์ประทานมา หรือความเป็นทาสที่อาจจะปรากฏตามสภาพที่ตนเองเห็นและสังคมมนุษย์ที่ลำบากชาติชั่วโสมม อันไม่น่าใยดีนัก หรือความเป็นการเมืองที่อาจจะผ่านเลยมา
และผ่านเลยไปกับ
สังคมมิติที่หน้าหนึ่งข่าวสังคมภาคเช้า ของหนังสือพิมพ์ประกาศชัดว่า คนทุกคนกำลังมีมติอะไรกัน
หรืออาจจะเป็นเพราะการประโคมข่าว เพื่อช่วยกันสร้างเอารายได้ และกุข่าวบังหน้าทำนองเล่นหนังตะลุงกัน และมีคนชักใยอยู่เบื้องหลังดังกล่าว
แต่สำหรับลอร์ดมิคาน มิได่สนใจคิด แต่จะมองทุกๆอย่าง เป็นปรัขญาทั้งหมดเมื่อได้เห็นอะไรมา โดยยึดคุณสมบัติพิเศษที่ตนเองมี
คือไม่วิจารณ์ และจะคุมสติอารมณ์คือ เงียบ อมยยิ้ม สถานเดียวและว่างเว้นจากการ
สนทนาทางการเมืองทุกชนิด
แต่จะสนใจว่า ได่กินหยาดย้ำค้างเย็นสวยสะอาดใส ที่เทือกเขาโอเฟ ที่มีสนามหญ้าและไม่มีวัว แพะแกะแทะเล็ม และห้ามสัตว์เคี้ยวเอื้องเช้ามาเลี้ยงปะปน บนหญ้าในสนามหญ้าอันมีนะเบียบธรรมชาติเหล่านั้น ข้อหวงห้ามนี้เกิดมา1,000กว่าปีแล้ว
ถ้าถามว่า! แล้วหน้าที่ในระบบพลเมืองล่พลอร์ดมิคานมีอะไรบ้าง?
คำตอบคือ "ก็นี่คืองัยหน้าที่ในระบบการเมือง
คือการอุตสาห์ลุกขึ้นและหอบสังขารไปกินหยาดน้ำค้างที่เทือกเขาโอเฟและไม่เดือเร้อนใครและมิได้นอนงอมืองอเท้ารอตายไร้สาระอะไรเนี่ย!
เป็นคำตอบสุนฟิน(final) ของลอร์ดมิคาน
ทันจะดีกว่าการไปแย่งงานพวกทาสทีะวกืาสหวงอย่างกระไรดีตอนนี้""
เทือกเขาโอเฟเเละ นี้คือหน้าที่ทางพลเมืองอันชอบธรรม "ทำไมรึ"
ก็เพราะว่าาความสงบสุขสันติ ความเสรี
และไม่เดือดร้อนใครเป็นภักษาหารงัย!
แต่มันกลับเป็นสุนทรีย์รส นี่คือหลักสุนทรีย์ศาสตร์ของการได้พบมุมมองที่ดีที่ถูกต้องได้
ในมุมมองหนึ่ง ส่วนที่เห็นต่างนั่นมันก็เรื่องของเขาน่ะ! มันก็เหมือนไปทำงานเสี่ยงและเปลืองหมดเปลืองยาโรงพยาบาล เราควรจะมีทางเลือก
อื่นที่ไม่เปลืองอะไรใครน่ะ"เพื่อนมนุษย์"
ลอร์ดมิคานยืนยัน "มีในที่สุด""
" ดูๆแล้ว" มัน เป็นเชิงล้อเล่นกัน แต่มันก็สมจริงสมจังดั่งกะนิยายของสงครามชีวิตชนิดหนึ่ง
และในต่อมาอีกว่า นี่คือสาเหตุ การเกิ
ด ดับสำหรับลอร์ดนิรนามมิคานที่เกิดขึ้นมาในโลกของขุนนางตกยาก ที่มีแต่เป็นดุจนาฎนาคราชผู้ฟ้อนรำ (นาฏนาคราชคือการฟ้อนรำของผู้เป็นเจ้าชนิดหนึ่ง ที่ฝูงชนหนึ่งเชื่อว่า มีสัจธรรมอันล้ำค่า และได้พวกเขาได้ปั้นเป็นรูปปฏิมากรรมทองเหลืองไว้บูชามากมายนักส่วนคตินิยมอืานของเขาลอร์ดมิคทนหลักเลี่ยงการ
ตีความ แต่ประทับมจรูปปั้นทองเหลืองในท่าการฟ้อนรำเต้น ที่ทำให้คนเหห็น แล้วมีความคิดและมีความสุขเท่านั้น)ประกอบเสียงเพลงชีวิตกระนั้น"
นี่เป็นการทดแทนความเป็นลอร์ดโดยบัญชีที่มิคานทำหายไปในกลีบเมฆ เหมือนบัญชีลับที่มิคานเคยทำไว้ทีธนาคารสวิสที่ลอร์ดมิคานเปิดไว้และลืมมันไป เพราะพ่อบุญธรรมคนหนึ่วของมิคานสัญญาว่า จะโอนเงินมาให้เพื่อเข้าบัญชีลับที่ประเทศสวิสนี้เพื่อนการนี้มิคานจะได้ไปเที่ยวกับคนรักคนหนึ่งตามใจชอบ แต่บังเอิญท่ามมาด่วนตายไปเสียก่อน ท่านขื่อว่าลอร์ดกุกี ยิวผู้มั่งคั่งใต้ดินชนิดเงียบสายสัมมาอาขีพชนิดหนึ่งแต่ท่านไม่มีบุตร
ความคิด"อปกติ"(ไม่ธรรมดา)ในสายตาของทาสผู้กระหายเลือดบางคนแห่งสังคมเจ้าหรือสังคมอารยะและสังคมชั้นสูงที่มีธรรมชาติที่น่าอิจฉาในอดีตและมีอดีตอันหรูหราและสมบูรณ์ด้วยความยิ่งยั้งยืนยง และคงกระพันและมีอ
นาคตสดใส แน่นอน
แต่สำหรับลอร์ดมิคานไม่เคยคิดอหังการ ว่าเกิดมามีวาสนาดีหรือเกิดแล้วไม่ต้องทำเกิดมามีเงินละเล่นกับชีวิตจริงที่ไม่ต้องทำต้องขวนขวาย
หรือเพราะว่าตนเองทรนงตนเองโดยคิดว่า
ตัวเองเป็นลอร์ด เกิดมีมรดกและเงินรองรับ มีความมั่นคงและมีเงินสะพัดหมุนเวียนติดตัวเสมอประจำตระกูล โดยไม่ต้องเหนื่อยเมื่อยล้า ดั่งเช่นทาสกับแรงงานชาวนาชาวไร่ หรือดั่งเช่นทาสทั่วไป อะไรเลย
แต่ตนเองคิดถึงความยากจนอยู่ทุกเช้าค่ำตลอดเวลา และคิดถึงแต่ความไม่แน่นอน คิด
ถึงแต่ความตาย ทุกย่างก้าว และในทุกบริบท
เกือบทุกเวลาที่มีลมหายใจ "นี่เป็นปณิธานของอลอร์ดมิคาน"
เมื่อตนเองได้เกิดมามีโชค
ดีกว่าเพื่อนมนุษย์ในหมู่ชน
และในมุมมองหนึ่ง ตรงจุดนี้ลอร์ดมิคานขอตอบว่าตนเอง"พอมีบ้าง""
เะื่อใข้และพอเะื่อจะนักษาหน้าและธำรวเกียรติได้พอเหทาะพอคสรมนคาน
ผู้มีชีวิตแสนเศร้าและเปื่อยเน่า และอดมีแต่ผิดหวัง
ระหว่างการปฏิสัมพันธ์กันในเมืองมนุษย์
คืออาทิ เช่น มีในระหว่างชนขั้นขุนนางและคนชั้นทาสและคนสามัญชนผู้อาภัพที่ไม่ที่ไม่มีแรงเพื่อเดินขบวนหรือเรี่ยวแรงเพื่อเป็นทาส และที่เกิดมาเป็นเพียงคนธรรมดา และเป็นเศษขยะของแผ่นดินที่สวรรค์ทรงโปรดน้อย แต่ยังคงทรงโปรดให้เป็น
กรณีนี้ มันดูดีกว่าที่ไปเกิดเป็นหมูและควายน่ะ!เพราะเกิดเป็นหมูและควายท้ายสุด
จะถูกฆ่าเพื่อนคนได้กินมัน กินกันไปตายไปเป็นภักษาหารของมนุษย์ โดยถูกฆ่าตายเปล่า ที่ไม่ต้องมีคำสั่งประหารชีวิตจากศาลใด ถ้าเกิดเป็นมนุษย์การประหารชีวิตต้องมีเป็น คำตัดสิน
ของศาลเท่านนั้นจึงทำได้ อันนี้จึงเป็นหลักประกันคงามมั่นคงในการเกิดมาเป็นมนุษย์ที่วิเศษไปดีไปกว่าสัตว์เดรฉาน
ลอร์ด มิคานจึงขอภาวนาให้ทุกคนมีมโนธรรม เสมอ เมื่อตายไปจะจะได้ไปเกิดเป็นมนุษย์ที่ดี ที่จะเป็นสัตว์ที่จะประเสริฐกว่าที่ไม่ต้องเกิดเป็นภักษาหารของมนุษย์ในทุกภพภาวะและทุกชาติเกิด และกล่าวว่า
"แม้ข้าพเจ้าจะไม่ใช่เทพเจ้า แต่ข้าพเจ้าก็มีมโนธรรมเพียงพอที่จะกล่าวคำนี้ได้ เพื่อความสวัสดีของมวลชีวิตทุกถ้วนหน้าเทอญ"
"ขอเดชะ แด่องค์ทวยเทพทั้งมวล ด้วย พระอาญามิพ้นเก้ลา""
จึงมีแต่ความมึดมิดเท่านั้น ที่จะช่วยทะนุบำรุงสังคมวิปลาศเหล่านี้ให้พ้นภัยไปได่ในเมืองมนุษย์ ด้วยความฝันและความศรัทธาอันทรนงต่อพระเจ้า เช่นกรณีฝันคือในใจว่าจะถูกหวย
ศรัทธาในเทพ และการลงองค์ของพระเจ้า เช่น การบูชาในสิ่งเคารพ เพราะมันทำให้อุ่นใจและกำลังใจเป็นเครื่องยึดเหนี่ยว ในช่วงที่ชีวิตตนเองยังเอาตัวไม่รอด
ถ้ารอดแล้วเขื่อว่าเขาคงจะยังไม่ทอดทิ้งอดีตนี้ไปเสีย เพ่าะถ้าเป็นเช่นนั้น ถือว่าเขาเป็นคน"อกตัญญู"และ"เนรคุณ"นั่นเอง
ในร่างของคนเดินดินกินขนมปังก้อน เพื่อการอยู่รอด ปล่อยวางสมถะลอร์ด และไม่คิดอะไร แต่มีพลังชีวิตและมีน้ำใจดีสดใสและมี น้ำดื่มชนิดร้อนเย็น และมีเนยเเข็งกินเป็นอาหารก็พอใจแล้วในโลกแห่งความเป็นจริง
ลอร์ดมิคานคิดเสมอว่านายทุนมันต้องดี
และทาสมันต้องไม่เลวทรามเสมอ
แม้กระนั้นลอร์ด มิคานเชื่อก็ยังเชื่อว่า เพราะการไม่ไว้วางใจกันระหว่างตำรวจและอาญากรรมและระหว่างนายทุนกับแรงงานและระหว่างขุนนางและทาส
สังคมใบนี้นี้จึงเกิดว่าที่สงคราม หรือสง
ครามนิรนาม หรือสงครามนอมินี(nominee )ชนิดหนึ่งแหกของการสงสัยนำสู่การจารกรรม หรือสากลรู้จักกันว่า "เอสปิโอนาส"กำลังในระหว่างชนชั้นของฝ่ายบวกและฝ่ายลบใดๆขึ้นมา จากเหตุไม่ไว้วางใจซึ่งกันและกันเพราะสังคมมันมี"ซิมตอม"(symptom) แห่งการแข่งขันกันเป็นเหตุผลสู่สงครามจชน(espionage warfare =สงครามจารชน) ภายใต้หัวข้อสันติภาพใหม่(n e o- p a c I f i c) มันเหมือนการไม่ไว้วางใจกันระหว่างคนรักหรือผัวเมียกันและนำสู่การหย่าร้างในที่สุด
อันนนี้ก็เช่นกัน นั้นมันคงมีอันเกิดขึ้นแบบกินกันไปพลาง"เอากันไปพลาง" แต่มจส่วนลึกในใจของคน นั่นใครคิดอะไรอยู่ ไม่สามารถ
หยั่งรู้ได้ แม้เป็นเมียผัวหรือคนรักระหว่า
กันปกติ
อย่างไรก็ตาม จะมี สันติภาพหรือในภาวะสงคราม ที่ตนเองเชื่อว่าเรื่อของ"สิ่งในบริบทของการจารกรรม"นี้ มันกำลังมาแรงและมีพลังมาแรง ในโลกใบใหม่นี้
จนกระทั่งเกิดเป็นสงครามชนิดโดยไม่เรียกว่าสงคราม และไม่เกิดขึ้นมาด้วยการประกาศว่า
เป็นสงครามก็ได้
ในสมัยหนึ่งลอร์ดลิคานจำได้ว่า
โดยเขาสงสัยมิคมนว่า "เป็นสายลับขุนนางเพราะเกิดมาดีแต่ไปใช้ชีวิตสมถะในดงพวกทาส
แต่มาอีกสมันหนึ่งก็ชวนถูกสงสัยว่าเป็นสายลับพวกทาส เมื่อมาในดงขุนนาง
"แต่ความจริงก็คือความจริง"
มิคานมีปรัชญาแลไม่มีอะไรให้พิสูจน์ได้ว่า
ลอร์ดมิคานเป็นสายลับสองหัว แต่อย่างใด
ไม่
และตัดสินใจอยากอยู่ปลอดภัยจากข้อสงสัยต่างๆเสมอมาด้วยทางออกหลากวิธี
มิคานท้อมากเมื่อถูกสงายทั้งๆที่ตนเองไม่มีอะไร
ต้องใฟ้สงสัย
ในที่สุดมิคานจึงตัดสินใจ คือจึงชอบใช้ขีวิตดื่ทหยาดน้ำค้าง ที่เเทือกเขาโอเฟนั่นเอง
ตั้งแต้นนั้นมา และมันเป็นความสุข
แม้จะถูกสังคมมองว่ามิคานเป็นคนบ้า
อันนี้คำตอบของมิคานคิอ"สุดแท้แต่จะคิด"
เป็นเหตุผล จนพบลอร์ดลิเทลทีททางไปสวรรค์
สายหนึ่งและไปงานราตรีวิทวัสก็เพราะเร่คุบกันลวตัวมัฝีธรรมชาติเป็น"เอกเซนตริก"(eccentricity )เหมือนกัน คือลอร์ดลิเทลเกิดมาดีกว่าหมู่ชน แต่มีจิตสาธารณะเป็นต้น
ทั้งสองจึงมั่วสุมเข้าในสังคมทุกฝ่ายอย่างเลือดเย็นไม่อายตนเอง จนหลายฝ่ายคิดว่าเป็นสายลับ
อาชีพรับเงินที่ลิเทลเคยทำคือคนขับรถไฟ
อาชีพที่มิคานเคยทำทำคือนักวาดรูป นักร้องฟรีสไตล์
สืบต่อ ๆมาจากการวิพากษ์วิธี(critical thinking ) ทั้งหมดที่กล่าวมาแล้วนั้น จนเป็นเหตุให้เกิดมุมมองใหม่ว่ามีเป็น 2 แฟกเตอร์(factors )ว่า
"นี่คือการกระทำแบบจารชนและนี่ไม่ใช่การกระทำแบบจารชนขึ้นมา ในทางการเมือง การเป็น
"จารชน" (s py ) นี้โทษนักมาก
เพราะจารชนสองค่ายคือมิคานนิยามว่ามีค่ายบวกและค่ายลบนี้ โดยสภาพมันดูเหมือนกัน
ยากต่อการจะตีความ อันนี้ จึงกิดสิ่งที่เรียกว่า"วิกฤติการณ์แห่งเชาว์ปัญญา(" critique of intelligence )มาวินิจฉัยว่าใครเป็นจารชนจริงหรือเท็จ เป็นตัวช่วยขึ้นมาเพื่อได้เข้ามาแก้ไข และมันก็ไม่พ้นวิสัยมนุษย์ ที่จะไม่พบความจริงได้
ว่าใครคือผู้ไร้เดียงสา
ว่าใครคือผู้บริสุทธิ์จากข้อกล่าวหา
ลัทธิเชาว์ปัญญาสากล (inter-intellectualism)ในมุมมองอันเป็นปริทรรศน=ของมิคมนเองมันแก้ปัญหาสรรพสิ่งที่
สงสัยได้ เพราะง่ายคิดได้สะดวก
ไม่มีเสี่ยงบาดเจ็บ เสี่ยงการรบ และสงครามะเบิดใส่กันที่หนวกหูจากแรงปะทะของอาวุธสงคราม และไม่เพราะเกิดในทุกเมือง ที่สงครามกำหนด
หรือในฉากอี่นๆเช่นเป็นอาจจะเป็นแฟชั่นชนิด"ผู้ร้ายอยากสวมบทเป็นตำรวจ และในขณะเดียวกัน ตำรวจก็อยากสวมบทเป็นผู้ร้าย" ที่มนุษย์กระหายจะเป็นจารชนอยู่ด้วย คืออยากดังอยากมีข่าวหน้าหนึ่งอาจจะถือได้ว่าเป็นโรคจิตขนิดหนึ่งได้ ถ้ายกเรื่องบ้าบอแบบนี้ไปให้นักวิทยาศาสตร์ด้านจิตวิทยาตีความให้ไว้ว่า
ลอร์ดมิคานคิดว่าตนเองน่าจะเป็นจำเลย
สังคมในการที่ ตนเองชอบเดินไปหาหยาดน้ำค้างดื่มเป็นอาหารที่เทือกเขาโอเฟ
แค่นั่นแล้วซึ่งมนุษย์ทุกคนมองว่า"แปลก""
แต่ลอร์ดมิคานทิ้งความรู้สึกไว้
เพื่อจะได้ตอบโจทย์ได้มีเอาไว้ว่า
"สุดแท้แต่สังคมใครใดๆจะคิด"
แต่ตนเองคิดว่า
คือมีเทพเจ้าแห่ง"สิทธิ"
อันชอบธรรมเป็นองค์ประธานให้ในเรื่องนี้
ที่ตนเองฝินใจทำอย่างนี้!
บทหลักของตนเองในเรื่อง"สิทธิ"คือคือไม่เดือดร้อนใครใดๆอื่นจึงจะใช้คำว่า"สิทธิ"นี้ได้"
แม้หลายคนคิดว่าลอร์ดมิคาน
สบายมากกับน้ำค้าง ที่ไม่ต้อวทำอะไรก็มีกินตามธรรมชาติเหมือนตัวเขื้อรา และเชื้อไวรัสและเชื้อบักเตรีที่"ไม้ต้องทำงานก็มีกิน""
ธรรมชาติ จากหยาดฟ้าที่ตกลงมาเพื่อตน
ในส่วนลึกทำไมถึงเป็นเช่นนั้นกับลอน์ดมิคาน
"ก็เพราะว่า" คือแต่ที่แท้จริงลอร์ดมิคานทำอาหารกินเองไม่เป็น ตนเองจึงต้องมาหากินหยาดน้ำค้างที่ทุ่งโอเฟแทน และตนเองจะได้ติดต่อกับและดูคอยดูแลและสังเกตการณ์อย่างใกล้ชิด
กันกับเจ้าตัว"แปลกประหลาด"ที่ทุกคนสนใจ
นัก คือระหว่างตัว"เอเลียน"(alien)มนุษย์ต่างดาวจะมาทำอะไรกับโลกเราบ้าง ตังเอเลียนก็ชอบกินหยาดน้ำค้างที่เทือกเขา"โอเฟ"เช่นกัน"
เพราะลอร์ดมิคานเชื่อว่า เอเลียนมนุษย์ต่างดาวก็มาหากินหยาดน้ำค้างที่เทือกเขาโอเฟเช่นกัน
ก็สุดแม้แต่ะพวกทาสจะอยากจะมีความ
อันเป็นอย่างที่ลอร์ดมิคานเป็นและมิคานควรใข้ชีวิตเงียบ
หรือแบบปิดหูปากปากปิดจมูกแบบพระเครื่องหรือพระจริงชนิดปิดทวารทั้ง9แบบพระอมูเลมต( a mu l e t) ภควัมพ์ พระอรหันต์-อมิตาพุทธะผู้ทรงคุณประเสริฐเจ้า
นับแต่ความต้องการและตัณหาความ
อยาก ความสงสัยใด ในแดนมนุษย์ทุกชนชั้นมี มันคงต้องมีความอยากเหมือนกันหมด
เว้นแต่ว่า "ขุนนางผู้กำหนดใจตนเองได้ และพระเซนต์(sents ) พระอรหัรต์เท่านั้น จึงรอดภัยตลอดมา
แม้กระนั่นแท้ก็จริง สืบต่อๆมามีจึงได้เกิดมีท่านเซอร์กูชชี (sir g u s hci)และฮอนเนอน์ (H o n = ยศท้ายสุดของระบบขุนนางชนิดหนึ่งที่มียศนำหน้าชื่อแต่เป็นสายเลือดขุนนาง)
ฮอน.มิเดา(H o n. midow)
มาขช่วยเป็นเพื่อนคุยเพราะสงสารลอน์ดมิคานและลอร์ดลิเทลที่ต้องเหน็ดเหนื่อยกับความเป็นจริงมามาก ท่านทั้งสองนี้จึงกลัวง่าลอร์ดมิคานและลอร์ดลิเทลจะตายเสียก่อน ก่อนที่จะได้ทำความดีสูงสุดได้
สำเร็จลงได้ ก่อนจะสะดุดหยุดอยู่
และเพื่อทำให้ขีวิตดั่งนิยายของมิคานและลิเทล
ได้มีเพื่อนคุย ในระดับเบาสมอง วำหรับคนชมที่เป็นคนกำเนิดที่เป็นผีปีศาจ รากษส ผีน้ำ ผีป่าที่ทุ่งโอเฟ และมนุษย์และมวลอมนุษย์ และผีที่เกิดจากแรงของแรงแห่งความโนมถ่วง (momentum ghost forces ) ที่ลอร์ดมิคานเชื่อว่า ต้องมีและพวกเขาทั้งทีลอร์ดมิคานเชื่อว่า"น่าจะติดตามอยู่"
เพราะว่ามีแผนการแย่งแบ่งแย่งแผนและแย่งผีของลอร์ดลิเทลหลังการตายของท่านผู้นี้ เพื่อ ไปบูชากัน หลังจากที่ลอร์ดลิเทลตายลง
มาเกิดมีกันหลายฝ่าย หลายฝ่าย เกิดกันอย่างโกลาหลและอลหม่านจน ตาปัญญายังมองไม่ออกว่า"ใครบ้างที่จะมาดีและใครบ้างที่จะมาร้าย
เป็นผลให้ลอร์ดมิคานตั่งความปรารถนา และตั้งเป็นปณิธานเอาไว้ว่า:-
เมื่อตนเองตายลงชอให้ซ่อนศพตนเองไว้
มิให้ใครรู้ ใครเห็น
เพราะตนเองอยากตายตาปิดหลับสนิทหลับและมีสมาธิเหมือน "ซากศพที่นอนเพื่อนดิน"ปราศจากคนมาเห็นอีก คนกล่าวถึงอีก คือลอร์ดมิคานกลัวว่า"ตนเองเมื่อตายลงแล้ว จะมีคนวางแผนมาแย่งศพไปบูชากันเหมือนลอร์ดลิเทลเช่นกัน
ลอร์ดมิคานกลัวที่สุดว่า"ตนเองกลัวศพตนเองถูกเทิดทูนให้เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ กลัวการถูกกราบไหว้และเซ่นสรวงหลังการตายของตนเองเหมือนดังที่คนทั่งทาสและขุนนาง วางแผนไว้ล่วงหน้ากับลอร์ดลิเทลหลังการตาย"
อยากให้คนเหฌนตนเองเหมือนตาเห็นแล้ว
ตนเองน่ารักเหมือนตุ๊กตาไขลานแล้วเดินได้เป็นพอ""
แต่อนุญาตให้มีพิธีกรรมการตายที่ถูกต้องเกิดขึ้นได้ ลอร์ดมิคานทำเป็นพินัยกรรมเป็นหนังสือเอาไว้
โดยพวกทาสกลุ่มรุนแรงกลุ่มหนึ่งและเหล่าสามัญชนที่มากมายนักที่คอยเฝ้าคอยสังเกตพฤติการณ์มโนธรรมอันทรนงและมีพลัง อั
น จะส่งผลให้คลื่นมหาชนที่อาจจะ"คลื่นไส้"เมื่อพบเห็น"เและหมดอารมณ์และเป็นชนวนทำให้ ลอร์ลิเทลเร่งตายไวไปเสียก่อน เพราะควาเมื้อยล้าและมีเป็นคนมีมโนธรรมจัดจ้านจนหมดชีวิตธรรมดาไป และโดนเยาะเย้ยถากถางจากมารผู้ริษยาในความดีงานของท่านอีกด้วย
แนวเนื้อความที่อาจจะตกหล่นน่าสนใจในโลกแห่งความเป็นจริง นี้
จึงมีเซอร์กุชชี(sir g us h i i )และ ฮอน.มิเดา(H on. mid owa)เกิดขึ้นมาเป็นตัวประกอบเแนจุดสนใจขึ้นมา ดั่งมาเป็นตัวเชิดประกอบนิยายเพื่อแทนงานรบหนักในทุกบทบาทที่ลอน์ดมิคานและลอร์ลิเทลเคนแสดงเอาไว้ในชีวิต
จริงเอาเสียเลยทีเดียว หลังจากที่พวกทาสได้มองว่าลอร์ดมิคานและลอร์ดลิเทลเป็นจารชนชนิดหนึ่งในคราบของคนมีมโนธรรม
ที่ท่านททั้งสองคนหลังนี้
ได้มาเป็นเพื่อนในบทบาทจำลองชนิดด่วนสรุป
และเป็นฉากให่วาระหนึ่งในวริบทนี้ได้มีความหมายขึ้นมาอักฉากหนึ่ง"อิปิโสต"นึง(episode) ขึ้นมาในวันหนึ่ง
ที่มิคานจะชวนท่านทั่งสองถ้าว่าง
คือทัทงท่านหญิงมิเดา และท่านเซอร์กูชิไปกินหยาดน้ำค้างที่เทือกเขาโอเฟเช่นกัน
ความเป็นมาของท่านื่งสองรายการหลังนี้
ฃอร์ดมิคาน
จะเปิดเผยตอนว่างเว้นจากงานสวนครัว(l ot ment)หลังกระท่อมเล็กๆที่ปลายปราสาทมิคาโน
สืบต่อไปในภายภาคหน้า
"ดูซิว่ท่านืวสองจะไปด้วยมั้ยจะยอมบ้าไปกับบอร์ดมิคทนรึไม่" เร่บะดูกันต่อไป"
เขามนุษย์เริ่มที่จะ " ไม่สนใจสงครามตามตรรกะ "ลอร์ดมิคานคิด
เพราะในโลกแห่งตรรกะ มันถูกล็อกและเพี้ยนไปเสียแล้วตอนนี้แม้ส๊ตรคณิตศาสตร์ทุกขนิด มันยังคงถูกใช้ได้ดี
คือ" คนเริ่มอยากทำความดีในนามของความชั่วที่ชั่วและชั่วชั่ว และคนอยากทำชั่วในนามของสิ่งดีงามที่ดี๊ดีนี้กันนั่นเอง" เพราะเหนื่อยและพลั้งไป
กล่าวคือ คนหลายคนและเกือบทุกคนทั่ง
ทาสและขุนนางและสามัญชน มันอาจจะถูกล็อกอัตโนมัติด้วยพรหมแดนของสรรพสิ่งเอาไว้
ที่มีปรัชญาว่าคลื่นของความดีความชั่วที่เกิดมีขึ้นมากมายนัก แต่มนุษย์ทำไม่ได้เข้าถึงมันไม่ได้นั่นเอง เช่นคนจะทำดีแต่เวลามากำหนดเสียมิให่เข้าถึงความดีที่ตนจะทำ ความชั่วคนก็อยากทำแต่กฎหมายมันมาขวางกันไม่ให้ถึงความขั่วไปเสียเป็นต้นดังนี้ จึงเกิดมิติใหม่มารองรับสิ่งนี้
มิตินั้นลอร์ดมิคานเชื่อว่า มันคือ"อุบัติเหตุและหรือสงคราม"ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้นั่นเอง
ด้วยกฎหมายใต้ดินและสากลระหว่างเมืองในจักรวาลหมดแล้ว "ลอร์ด มิคานเดาเอา""
