ปราสาทร้างอานองเตที่สาม

ปราสาทร้างอานองเตที่สาม

บ่ายวันนี้อากาศร้อนเหมือนหิมะ

ตอนเที่ยงแน่นอนร้อนกว่านั้นที่ชายทะเลอานองเต

ผมและนางไม้ไม่ได้ไปหาหอยทะเลที่มันเกาะติดตามแมกไม้แก่นที่ติดอยู่ตามชายฝั่ง

ลมไม่แรงน้ำทะเลนั้นสวย

แต่ผมไม่มีเวลาลงไปชายทะเล

พอดึกเมื่อหิวผมกลางดึกสงัด

ตีสามพระจันทร์เต็มดวงทางทิศเฉียงทำให้ดวงใจน้อยนิดของผม

สบายขึ้นและชอบมันและภูมิใจที่เกิดมาได้พบแสงจันทร์แบบนี้

กลางถนนยาวไกลยี่สิบ กม.  เพื่อไปเอาอาหารทะเลผัดตามสั่งกับร้านนางยักษ์ชายทะเลอานองเคแถบตะวันตก  ยักษไม่มีเขี้ยว มีหมอนวดบริการมีทะเบียนตอนนั้นปิดแล้ว   ส่วนขายของกินร้านหนึ่งที่เปิดโต้รุ่งนเมืองอานองเตชนบทนี้

ใช้เวลาครึ่งชั่วโมงไปและกลับ













ฟังเพลง

Arcangelo Corelli 12 Concerti Grossi Op.6, SCO, Bohdan Warchal

Hungarian Folk Music of Moldavian Csángó People

The Altai band from Mongolia

Altai ethno folk band - Uvgudiin Zahias by GANPUREV Dagvan

El Condor Pasa (Original) - YMA SUMAC (1971)

Simon & Garfunkel - El Condor Pasa (If I Could)







ผมได้อาหารผัดอร่อยมีกระชายกลิ่นยา   และใบชะราดำกลิ่นฉุนชวนดม  เผ็ดหวานเป็นรส

พริกหยวก ผัดทะเลเป็นอาหารจานโปรดของคนอานองเตอย่างผม

ถ้าขาดอาหารชุดนี้มันไป  มันเหมือนกับว่าตับของผมมันมีอะไรที่ขาดหายไป



เบียร์หนึ่งลังมาสำรองไว้ดื่มเมื่อดึกสงัด   กว่านี้อีกถ้ามี

ถ้าสายตาผมมันยังท้าทายพรุ่งนี้เช้าที่จะมาถึง

เบียร์หลายขวดจากลังที่ผมซื้อมานคืนยามวิกาลพระจันทรเต็มดวง  ที่ผมจำแม่อย่างนี้ ต้องหมดไป



เพื่อเข็นงานเขียนอันแสนจะวิปลาศนี้ออกมาได้



กลับมาที่เรื่องเขียนผมคิดว่าอีบุ๊คของผมล้มเหลวแน่นอน

คือนิยามมันว่าไม่พอกินจะเหมาะดี

แม้งานเขียนองผม   จะไม่มีคนซื้อสักเล่มเดียวแม้ขึ้นหิ้งแล้ว

หรือซื้อก็เก็บสตังค์ยากเพราะปัญหาคนซื้อยังใช้สตังค์ไม่ค่อยจะเป็นผ่านช่องทางดิจิตอล

บรรยากาศการใช้เงินผ่านทางระบบที่ร้อนระอุและท้าทายกับความจริง ที่อานองเต





แต่ถ้าว่าผมสำเร็จมีเงินมาก ผมก็ไม่ขอบอีก เพราะเงินถ้ามีมากน่ากลัว  ผมกลัวเงิน



ถ้ามีชื่อยิ่งร้ายเข้าไปอีก เวลาและสมาธิองผมต้องถูกโมยไปแน่นอน

ความเป็นส่วนตัวของผมต้องถูกละเมิดแน่นอน



เอาเท่าที่เห็นเป็นอย่างที่มันเป็นดีกว่า

นอกนั้นส่วนเกินทั้งหมดถ้ามีมาขอเก็บเอาไว้ที่ธนาคารแห่งมโนคติ



จะดีกว่า

เพราะผมใช้เงินและใช้ชื่อเสียงไม่เป็น



ดุจปริญญาสองใบที่ผมได้ วัยสนธยาของผมช่วยตอบและเป็นคำตอบให้แล้วงัย อานองเต





สรุปคือ    ทุกสรรพสิ่งเห็น   ยังไม่ค่อยจะมีสภาพคล่องนัก

แต่ถ้ามันเกิดลงตัวขึ้นมาเมื่อไหร่    ผมอาจจะได้ขายหนังสือ อี บุ๊คนี้ได้   ถึงล้านเล่มในวันเดียว   เชื่อว่าผีแม่ผมต้องตื่นขึ้นมาช่วยนับเงินที่ลูกทำได้แน่นอน   ผมเดาเอา

เพราะอันนี้เป็นเหมือนธุรกิจฟองสบู่   ผมขอนิยามมัน



มันมากับสายลมและไปกับสายลม

การเขียนงานอนองเตผ่านอี บุ๊คแบบนี้



ผมจำได้ว่าตอนหนังสือเล่มแรกผมออกจนกว่าจะได้ใช้เงินจากงานเขียนแท้จริงได้



มีงานมากมายเหมือนกับภารกิจเข็นครกขึ้นภูเขาเอาทีเดียวเลยละ   ต่อการทำหนังสือสักเล่ม



แต่มาอีบุ๊คยุคนี้ทุกอย่างมันง่าย

เว้นสมองกาเรียนการทำงานคงเหมือนเดิม

คือกล้วยปิ้งยังง่ายกว่า  แม้จะกินได้ต้องปิ้งอย่างดีมิใช่ปิ้งกล้วยขายแบบมาจากอารมณ์   คงไม่มีใครซื้อแน่

จ้า   คงไม่มีคนซื้อกินแน่



ปิ้งกล้วยต้องตั้องทำอย่างที่มันเป็น มิใช่เร่งรีบ

กล้วยจึงออกมาจะอร่อย

น่ากิน  นับจากการคัดเลือกกล้วยที่จะปิ้ง   เหมือนอารมณ์ตอนคัดเลือกเมีย

คือต้องเป็นกล้วยห่ามๆ

ปิ้งกินอร่อยและร้อนๆจากเตาปิ้งเข้าปากได้ทันที

จะมีรสชาดเยี่ยมเลย





ผมไม่น่านำวิธีการที่เป็นกระบวนการการสร้างนวนิยายในเรื่องปราสาทร้างอานองเตนี้มาขึ้นแท่น



แต่ว่ายุคใหม่นี้เป็นยุควิปลาศคือยุคกดปุ๊บติดปั๊บ

เห็นนอกเห็นในรู้นอกรู้ใน

และจะได้อารมณ์ทั้งผู้สื่อและคนรับสื่อ  คือเห็นกันจะ๊ๆทั้งคนที่จะรักและคนที่ถูกรัก  อย่างไม่มีการตัดตอน



แม้มันเป็นการรังสรรค์ปั้นแต่งขึ้นมา

อันเป็นกลยุทธที่ทันสมัยกว่า



นวนิยายที่เกิดขึ้นแบบนี้ทั้งเพไม่มีอย่างอื่น  ผมว่ามิได้เดาเอา

อันนั้นมันเครียดเกินผมว่า ถ้าพูดมากไป





ไม่รู้ว่าเผ่ากิยองตินจะกักตลาดผมรึป่าว เขาทำได้ง่ายนิดเดียว

เพราะเผ่ากิยองตินแพร่ระบาดไปทั่วเป็นพยาธินสังคมคอยแกล้งสาระพัดสาระเพ หลายระบบและหลายรปแบบ  ม้ทำห้อารมณ์เราบ่จอยขณะทำงานเป็นอาทิ  เพื่อทำให้แรงเรี่ยวของเราจากอาหารแสนดีที่รากินเพื่อการนี้ด้วย   ต้องหมดไปจากความความพยายามของเราได้  ผมเชื่อว่ามีอยู่แม้เป็นมโนคติ



เพื่อต้านทาน  การอยู่รอดและเป็นตัวหายนะและซาตานอย่างตลอดกาล   บนหลังคนอื่นและในนามแห่งความซวยของคนอื่น



สมมุติถ้ามี ผมไม่สนใจและไม่ถือเป็นกรรม

ถ้าจริง    ผมกลับนิเสธมนโคตินี้เพิ่มมันเสียอีกว่า    คือแต่กลับดีเสียมันจะเป็นแรงบันดาลใจให้ผมได้ทำอะไรเพิ่มขึ้นสุขุมขึ้น

เพราะถ้าเรารู้ว่าเรามีคู่แข่งหรือมีคนแกล้งเรา

การทำงานของเราจะมีสติและรอบคอบขึ้น   เพราะต้องระวัง



เหมือนขับรถบนถนนกว้างใหญ่ชนิดบัววาดร์ มีรถวิ่งซ้อนทับบนเส้นทางของเรามาก เราต้องระวัง

ถ้าไม่ระวังคำตอบคือเราตายลงบนถนนด้วยอุบัติเหตุเข้าไปครึ่งชีวิตแล้ว

ค่ำคืนนี้ที่ผมมาเอาของ    เพื่อปรนเปรอความหิวสุดจักกลั้น   และการได้ขับรถอยู่คนเดียวบนถนนแบบทางเดี่ยวกว้างอันสะดวก

นั้นมันมันหาโอกาสนี้ยาก  ทั้งนชีวิตจริงและชีวิตฝัน





เอาละผมจะไม่นำทะเลสีเทามาประกอบในนวนิยายนี้อีกแล้วเพราะว่า ผมชอบความจริง

ทำไมรึ

เพราะทะเลสีเทามันทำให้ผมต้องมืดไปกับตนเองเร็วขึ้นและจบลงด้วยไวน์สีแดงเข้ม



แต่ถ้าเป็นทะเลสีคราม    อันนี้ผมจะได้เล่นน้ำทะเลกับนางไม้ หรือบังเอิญนางเอกแวะกลับมาเยี่ยมผมครั้งคราว

ผมก็จะได้เห็นทรวดทรงอันอึดอัดและแน่นอกของเธอ เป็นอาหารตา  ก่อนที่เธอจะยอมให้ผมนอนด้วย  และเพราะความที่ แห่งเธอที่ต้องฉายประกายให้ผมเห็นตามธรรมชาติของมันให้กระสันต์นึก

ที่ผมจะมีโอกาสเห็นนานๆครั้ง

แม้นางเอกก็คือเมียของผม

แต่ทะเลสีครามมันทำให้ผมได้เห็นอะไมากมายนัก   ผมได้ว่ายน้ำทะเลและเล่นกับมันอันสนุกก่อนอื่นที่จะคิดเรื่องอื่น

ที่ชัวร์  คือมีน้ำเย็นซื้ออาบได้ทื่ขึ้นฝั่ง

ที่ชายทะเลอานองเต  มีอยู่ไว้บริการ

  แต่ถ้าทะเลสีเทานี้ผมไม่ชอบมัน เพราะ

บรรยากาศทะเลทำห้ผทอิ่มอารมณ์เร้วขึ้น

และจบลงด้วยคาามมืด  และความน่ากลัว และพายุร้อนแรงทะมึนมิด คุยกันไม่รู้เรื่องทะเลสีเทามันจะให้แต่อารม์ตึงๆอย่างเดียว

   และต่อมาเพื่อ   ผมรอเข้าห้องนอนและพักผ่อนกับหมอนและเตียงไม้ไผ่ที่ผมชื่นชอบ  นี่คือสิ่งที่ผมต้องการก่อนตาย

แม่ซื้อเตียงฟูกหนาสิบสองนิ้วและกว้างยาวเท่ากับสี่คูณด้วยหกเมตรใหญ่ทิ้งไว้ให้

แต่ผมไม่เคยใช้มัน  เพราะน่ากลัว

ผมชอบเตียงไม้ไผ่   เพื่อแบกย้ายถิ่นฐานและห้องนอนตามจิตเลือกได้



ส่วนฟูกเตียงของแม่ที่แม่ซื้อไว้ให้นั้นมัน

ต้องใช้สี่คนหามสี่คนทำซึ่งเรื่องมาก



แต่แม่รักเราจึงทำและทอดทิ้งไว้ให้อานองเต

ผมไม่เคยลืมเลยความรักของแม่



จะลืมแม่ได้ก็คือวันที่ผมไม่รู้จักว่าความลืมนั่นคืออะไร    ก็วันที่ผมเจ็บป่วยอย่างหนักและแม่ต้องนั่งป้อนข้าวต้มเป็นเวลาแรมเดือน

เพราะก้อนอิฐก้อนหนึ่งที่ปราสาทร้างอานองเตหล่นทับผม

ตอนผมดำน้ำเข้าไปเที่ยวถ้ำทะเลที่ปราสาทร้างอานองเตที่

สามที่ปราสาทร้างนี้ตั้งอยู่



ผมยังสงสับว่าผมรอดมาได้อย่างไร   ครั้งนั้น

ปลาโลมาที่ทะเลอานองเตไม่มี สักตัวเผื่อช่วยอุ้มผมขึ้นบก   จะมีก็งูเห่าทะเลอันน่ากลัว

ปูเสฉวนและปลาฉลาม

และหอยมุกเท่านั้น

http://oknation.nationtv.tv/blog/jjy/2018/03/05/entry-1

http://oknation.nationtv.tv/blog/jjy/2018/03/05/entry-1

บ่ายวันนี้อากาศร้อนเหมือนหิมะ

ตอนเที่ยงแน่นอนร้อนกว่านั้นที่ชายทะเลอานองเต

ผมและนางไม้ไม่ได้ไปหาหอยทะเลที่มันเกาะติดตามแมกไม้แก่นที่ติดอยู่ตามชายฝั่ง

ลมไม่แรงน้ำทะเลนั้นสวย

แต่ผมไม่มีเวลาลงไปชายทะเล

พอดึกเมื่อหิวผมกลางดึกสงัด

ตีสามพระจันทร์เต็มดวงทางทิศเฉียงทำให้ดวงใจน้อยนิดของผม

สบายขึ้นและชอบมันและภูมิใจที่เกิดมาได้พบแสงจันทร์แบบนี้

กลางถนนยาวไกลยี่สิบ กม.  เพื่อไปเอาอาหารทะเลผัดตามสั่งกับร้านนางยักษ์ชายทะเลอานองเคแถบตะวันตก  ยักษไม่มีเขี้ยว มีหมอนวดบริการมีทะเบียนตอนนั้นปิดแล้ว   ส่วนขายของกินร้านหนึ่งที่เปิดโต้รุ่งนเมืองอานองเตชนบทนี้

ใช้เวลาครึ่งชั่วโมงไปและกลับ













ฟังเพลง

Arcangelo Corelli 12 Concerti Grossi Op.6, SCO, Bohdan Warchal

Hungarian Folk Music of Moldavian Csángó People

The Altai band from Mongolia

Altai ethno folk band - Uvgudiin Zahias by GANPUREV Dagvan

El Condor Pasa (Original) - YMA SUMAC (1971)

Simon & Garfunkel - El Condor Pasa (If I Could)







ผมได้อาหารผัดอร่อยมีกระชายกลิ่นยา   และใบชะราดำกลิ่นฉุนชวนดม  เผ็ดหวานเป็นรส

พริกหยวก ผัดทะเลเป็นอาหารจานโปรดของคนอานองเตอย่างผม

ถ้าขาดอาหารชุดนี้มันไป  มันเหมือนกับว่าตับของผมมันมีอะไรที่ขาดหายไป



เบียร์หนึ่งลังมาสำรองไว้ดื่มเมื่อดึกสงัด   กว่านี้อีกถ้ามี

ถ้าสายตาผมมันยังท้าทายพรุ่งนี้เช้าที่จะมาถึง

เบียร์หลายขวดจากลังที่ผมซื้อมานคืนยามวิกาลพระจันทรเต็มดวง  ที่ผมจำแม่อย่างนี้ ต้องหมดไป



เพื่อเข็นงานเขียนอันแสนจะวิปลาศนี้ออกมาได้



กลับมาที่เรื่องเขียนผมคิดว่าอีบุ๊คของผมล้มเหลวแน่นอน

คือนิยามมันว่าไม่พอกินจะเหมาะดี

แม้งานเขียนองผม   จะไม่มีคนซื้อสักเล่มเดียวแม้ขึ้นหิ้งแล้ว

หรือซื้อก็เก็บสตังค์ยากเพราะปัญหาคนซื้อยังใช้สตังค์ไม่ค่อยจะเป็นผ่านช่องทางดิจิตอล

บรรยากาศการใช้เงินผ่านทางระบบที่ร้อนระอุและท้าทายกับความจริง ที่อานองเต





แต่ถ้าว่าผมสำเร็จมีเงินมาก ผมก็ไม่ขอบอีก เพราะเงินถ้ามีมากน่ากลัว  ผมกลัวเงิน



ถ้ามีชื่อยิ่งร้ายเข้าไปอีก เวลาและสมาธิองผมต้องถูกโมยไปแน่นอน

ความเป็นส่วนตัวของผมต้องถูกละเมิดแน่นอน



เอาเท่าที่เห็นเป็นอย่างที่มันเป็นดีกว่า

นอกนั้นส่วนเกินทั้งหมดถ้ามีมาขอเก็บเอาไว้ที่ธนาคารแห่งมโนคติ



จะดีกว่า

เพราะผมใช้เงินและใช้ชื่อเสียงไม่เป็น



ดุจปริญญาสองใบที่ผมได้ วัยสนธยาของผมช่วยตอบและเป็นคำตอบให้แล้วงัย อานองเต





สรุปคือ    ทุกสรรพสิ่งเห็น   ยังไม่ค่อยจะมีสภาพคล่องนัก

แต่ถ้ามันเกิดลงตัวขึ้นมาเมื่อไหร่    ผมอาจจะได้ขายหนังสือ อี บุ๊คนี้ได้   ถึงล้านเล่มในวันเดียว   เชื่อว่าผีแม่ผมต้องตื่นขึ้นมาช่วยนับเงินที่ลูกทำได้แน่นอน   ผมเดาเอา

เพราะอันนี้เป็นเหมือนธุรกิจฟองสบู่   ผมขอนิยามมัน



มันมากับสายลมและไปกับสายลม

การเขียนงานอนองเตผ่านอี บุ๊คแบบนี้



ผมจำได้ว่าตอนหนังสือเล่มแรกผมออกจนกว่าจะได้ใช้เงินจากงานเขียนแท้จริงได้



มีงานมากมายเหมือนกับภารกิจเข็นครกขึ้นภูเขาเอาทีเดียวเลยละ   ต่อการทำหนังสือสักเล่ม



แต่มาอีบุ๊คยุคนี้ทุกอย่างมันง่าย

เว้นสมองกาเรียนการทำงานคงเหมือนเดิม

คือกล้วยปิ้งยังง่ายกว่า  แม้จะกินได้ต้องปิ้งอย่างดีมิใช่ปิ้งกล้วยขายแบบมาจากอารมณ์   คงไม่มีใครซื้อแน่

จ้า   คงไม่มีคนซื้อกินแน่



ปิ้งกล้วยต้องตั้องทำอย่างที่มันเป็น มิใช่เร่งรีบ

กล้วยจึงออกมาจะอร่อย

น่ากิน  นับจากการคัดเลือกกล้วยที่จะปิ้ง   เหมือนอารมณ์ตอนคัดเลือกเมีย

คือต้องเป็นกล้วยห่ามๆ

ปิ้งกินอร่อยและร้อนๆจากเตาปิ้งเข้าปากได้ทันที

จะมีรสชาดเยี่ยมเลย





ผมไม่น่านำวิธีการที่เป็นกระบวนการการสร้างนวนิยายในเรื่องปราสาทร้างอานองเตนี้มาขึ้นแท่น



แต่ว่ายุคใหม่นี้เป็นยุควิปลาศคือยุคกดปุ๊บติดปั๊บ

เห็นนอกเห็นในรู้นอกรู้ใน

และจะได้อารมณ์ทั้งผู้สื่อและคนรับสื่อ  คือเห็นกันจะ๊ๆทั้งคนที่จะรักและคนที่ถูกรัก  อย่างไม่มีการตัดตอน



แม้มันเป็นการรังสรรค์ปั้นแต่งขึ้นมา

อันเป็นกลยุทธที่ทันสมัยกว่า



นวนิยายที่เกิดขึ้นแบบนี้ทั้งเพไม่มีอย่างอื่น  ผมว่ามิได้เดาเอา

อันนั้นมันเครียดเกินผมว่า ถ้าพูดมากไป





ไม่รู้ว่าเผ่ากิยองตินจะกักตลาดผมรึป่าว เขาทำได้ง่ายนิดเดียว

เพราะเผ่ากิยองตินแพร่ระบาดไปทั่วเป็นพยาธินสังคมคอยแกล้งสาระพัดสาระเพ หลายระบบและหลายรปแบบ  ม้ทำห้อารมณ์เราบ่จอยขณะทำงานเป็นอาทิ  เพื่อทำให้แรงเรี่ยวของเราจากอาหารแสนดีที่รากินเพื่อการนี้ด้วย   ต้องหมดไปจากความความพยายามของเราได้  ผมเชื่อว่ามีอยู่แม้เป็นมโนคติ



เพื่อต้านทาน  การอยู่รอดและเป็นตัวหายนะและซาตานอย่างตลอดกาล   บนหลังคนอื่นและในนามแห่งความซวยของคนอื่น



สมมุติถ้ามี ผมไม่สนใจและไม่ถือเป็นกรรม

ถ้าจริง    ผมกลับนิเสธมนโคตินี้เพิ่มมันเสียอีกว่า    คือแต่กลับดีเสียมันจะเป็นแรงบันดาลใจให้ผมได้ทำอะไรเพิ่มขึ้นสุขุมขึ้น

เพราะถ้าเรารู้ว่าเรามีคู่แข่งหรือมีคนแกล้งเรา

การทำงานของเราจะมีสติและรอบคอบขึ้น   เพราะต้องระวัง



เหมือนขับรถบนถนนกว้างใหญ่ชนิดบัววาดร์ มีรถวิ่งซ้อนทับบนเส้นทางของเรามาก เราต้องระวัง

ถ้าไม่ระวังคำตอบคือเราตายลงบนถนนด้วยอุบัติเหตุเข้าไปครึ่งชีวิตแล้ว

ค่ำคืนนี้ที่ผมมาเอาของ    เพื่อปรนเปรอความหิวสุดจักกลั้น   และการได้ขับรถอยู่คนเดียวบนถนนแบบทางเดี่ยวกว้างอันสะดวก

นั้นมันมันหาโอกาสนี้ยาก  ทั้งนชีวิตจริงและชีวิตฝัน





เอาละผมจะไม่นำทะเลสีเทามาประกอบในนวนิยายนี้อีกแล้วเพราะว่า ผมชอบความจริง

ทำไมรึ

เพราะทะเลสีเทามันทำให้ผมต้องมืดไปกับตนเองเร็วขึ้นและจบลงด้วยไวน์สีแดงเข้ม



แต่ถ้าเป็นทะเลสีคราม    อันนี้ผมจะได้เล่นน้ำทะเลกับนางไม้ หรือบังเอิญนางเอกแวะกลับมาเยี่ยมผมครั้งคราว

ผมก็จะได้เห็นทรวดทรงอันอึดอัดและแน่นอกของเธอ เป็นอาหารตา  ก่อนที่เธอจะยอมให้ผมนอนด้วย  และเพราะความที่ แห่งเธอที่ต้องฉายประกายให้ผมเห็นตามธรรมชาติของมันให้กระสันต์นึก

ที่ผมจะมีโอกาสเห็นนานๆครั้ง

แม้นางเอกก็คือเมียของผม

แต่ทะเลสีครามมันทำให้ผมได้เห็นอะไมากมายนัก   ผมได้ว่ายน้ำทะเลและเล่นกับมันอันสนุกก่อนอื่นที่จะคิดเรื่องอื่น

ที่ชัวร์  คือมีน้ำเย็นซื้ออาบได้ทื่ขึ้นฝั่ง

ที่ชายทะเลอานองเต  มีอยู่ไว้บริการ

  แต่ถ้าทะเลสีเทานี้ผมไม่ชอบมัน เพราะ

บรรยากาศทะเลทำห้ผทอิ่มอารมณ์เร้วขึ้น

และจบลงด้วยคาามมืด  และความน่ากลัว และพายุร้อนแรงทะมึนมิด คุยกันไม่รู้เรื่องทะเลสีเทามันจะให้แต่อารม์ตึงๆอย่างเดียว

   และต่อมาเพื่อ   ผมรอเข้าห้องนอนและพักผ่อนกับหมอนและเตียงไม้ไผ่ที่ผมชื่นชอบ  นี่คือสิ่งที่ผมต้องการก่อนตาย

แม่ซื้อเตียงฟูกหนาสิบสองนิ้วและกว้างยาวเท่ากับสี่คูณด้วยหกเมตรใหญ่ทิ้งไว้ให้

แต่ผมไม่เคยใช้มัน  เพราะน่ากลัว

ผมชอบเตียงไม้ไผ่   เพื่อแบกย้ายถิ่นฐานและห้องนอนตามจิตเลือกได้



ส่วนฟูกเตียงของแม่ที่แม่ซื้อไว้ให้นั้นมัน

ต้องใช้สี่คนหามสี่คนทำซึ่งเรื่องมาก



แต่แม่รักเราจึงทำและทอดทิ้งไว้ให้อานองเต

ผมไม่เคยลืมเลยความรักของแม่



จะลืมแม่ได้ก็คือวันที่ผมไม่รู้จักว่าความลืมนั่นคืออะไร    ก็วันที่ผมเจ็บป่วยอย่างหนักและแม่ต้องนั่งป้อนข้าวต้มเป็นเวลาแรมเดือน

เพราะก้อนอิฐก้อนหนึ่งที่ปราสาทร้างอานองเตหล่นทับผม

ตอนผมดำน้ำเข้าไปเที่ยวถ้ำทะเลที่ปราสาทร้างอานองเตที่

สามที่ปราสาทร้างนี้ตั้งอยู่



ผมยังสงสับว่าผมรอดมาได้อย่างไร   ครั้งนั้น

ปลาโลมาที่ทะเลอานองเตไม่มี สักตัวเผื่อช่วยอุ้มผมขึ้นบก   จะมีก็งูเห่าทะเลอันน่ากลัว

ปูเสฉวนและปลาฉลาม

และหอยมุกเท่านั้น