ตอนที่20นิยายเรื่อง:เชร์นัวร์"งานเข้า" แล้วชาร์เดินไม่รอดต้องพยาบาล
ในทรัสต์ที่คุณวิเมียหลวงที่ตายไปแล้วด้วยโรคหัวใจ วิไม่ระบุว่าให้ชาร์นำเงินๆไปใช้รักษาตัว
ชาร์จึงมีงบจากประกันอบัติเหตุรักษาตัว
ซึ่งไม่ค่อยพอจึงไม่ได้จ้างพยาบาลพิเศษมาดูแลช่วงที่คนป่วยพึ่งตนเองไม่ได้เอาไว้
จึงร้อนถึงทาสคือคุณเจนต้องมาทำหน้าที่
พยาบาลจำเป็น ผลคือชาร์ต้อวเรียกทนายมาปรับปรุงสัญญาที่ชาร์เคยทำไว้กับคุณเจนใหม่
ระบุเพิ่มเติมในนิยายว่าให้พยาบาลสามีคุณวิด้วยช่วงสามีคุณวิป่วย....
ก่อนตายชาร์อยากวิเคราะห์ว่าทำไมสามีตายของครอบครัวตายก่อนก่อนกันชนิดไม่ใช้ข้อมูลบุคคลที่สาม
ความผิดพลาดของการตัดสินใจในการดำเนินชีวิต
และทำไมคนทำผิด...
คิดได้จะบอกเอกตั้งให้เจนเป็นเพื่อนคูคิด
โดยไม่มีความสัมพันธ์ส่วนตัวเชิงลึกอะไรกัน
และชาร์ปฎิญญาว่าจะไม่ร่วมเพศกับใครอีกจนกว่าตายแล้วไปเกิดใหม่และได้พบกับวิเมียหลวงหรือนางเอกของเรื่องนี้อีกครั้ง
หรือจะเน้นลบเวรและทำแต่ความดีเจตนาดีแม้นิดหนึ่งที่ทำได้เแล้วตายไปไม่เกิดอีกเลย และจะผิดหวังอย่างไรก็ไม่คิดฆ่าตัวตาย
แม้จะหลงกลพวกผีดามุกเข้ามาสิงร่างให้มีอันเป็นไปในคราบของการเมืองรัยๆในมุมมองของปัจเจกชน และชาร์จะเน้นคุณธรรมที่เคยทำ
เป็นข้อต่อรองในการรอดอยู่และาำคัญเสมอว่า
"สิ่งผิดพลาดต้องมีการชดใช้จึงถูก ถ้าไม่มี
สวรรค์เท่านั้นจะลงโทษให้"
ชาร์มั่นใจ
และชาร์เชื่อว่าอุบัติเหตุรักนอกจอกับเจนที่ดามุกมีแผนทำจะไท้เกิด
ขึ้นเด็ดขาดเพราะคนทีอาหารที่กินและความอบอุ่นที่มีเป็นตัวกำหนดสรรพสิ่งและชาร์มีสองอย่างนี้อย่างเรียบง่ายและมีชีวิตที่ไม่โลดโผน
เชื่อว่ามโนปณิธานของตนเองคงมีศักดิ์และมีสิทธิ์
ที่จะทระนงในความเป็นมนุษย์ของตนเองได้
แม้ชีวิตจสั้นลงทุกๆวันก็ตาม
และชาร์เชื่อว่า"ฝนบนฟ่าที่ตกลงมาบนพื้ยผิวโลกนั้นเป็นการควบแน่นของมวลอากาศจึงเป็นมิใช่มนุษย์เป็นผู้สร้างฝนเสมอไป แต่ที่เป็นมันเป็นกฎของธรรมขาติและปฏิกิริยาของมวลอย่างแท้จริงเท่านั้น"
เพราะเมื่อต้องกินและต้องรักษาตัวมีของเก่าเป็นทรัพย์สิาส่วนตัวอะไรขายได้ก็ขายไป โดยไม่แตะต้องพินิกรรมของทรัสต์ที่คณวิทำไว้ให้
ก็จะขายไปเพราะคนเราตายแล้วเอาอะไรไปไม่ได้ถ้าเหลือไว้1พวกดามุกจะต้องเข้ามาครอง
เราจึงทำเสียก่อน
2.กันการตายอย่างอนาถและคนดูถูก
ชาร์ตัดสินใจปฏิบัติตามนี้เชื่อว่าทุกสิ่งรอบข้างตนเองต้องลงตัวได้และประหยัด และมีอะไรดี
เหมาะเจาะก็ทำทันทีคำว่าสายไม่มีสำหรับปทานุกรมชีวิตของชาร์
เพราะเชื่อส่ารถยนต์ต้องมีคนขับมันจึงจะวิ่งได้
แลดถ้าขับมันอย่างไม่ประมาทอีบัติเหตุคงไม่มี
ส่วนสติขณะขับอาจเผลอบ้างอันนี้มอบให้ประกันภัยทำสติแทนให้ชีวิตของฉันคงไปได้สวยก่อนตายลงอย่างสงบและเรียบร้อบและ
ไม่เป็นภาระแก่คนรุ่นหลังและชาร์เชื่อว่า
คนมาจากดินและกลับไปสู่ธาตุดินอีกอย่างนี้เป็นวัฏจักรไม่มีใครเลี่ยงได้ การตายของคนนั้นไม่อมตะแต่คุณธรรมของการตายนั้นแลอมตะ
พอดึกมากช่วงน้ำท่วมไหลหลาก
ที่เมืองชาร์มัวร์ เสียวรถไฟวิ่งผ่านถี่ขึ้นปกติไม่มี
ในยามดึกเพราะตารางเดินรถเปลี่ยนไปเพราะทางรถไฟตัดขาดจากกระแสน้ำพัดพา
ชาร์ตึงคิดได้ว่า"ขีวตคนเราก็เหมือนรถไฟ"
แต่นิยายเชร์นัสร์นี้มิใข้นิยายชีวิตจริงรัยแต่ชาร์ตั้งใจให้เป็นวรรณกรรมทางเลือกใหม่เท่านั้น
เขียนมันขึ้นเพราะงานเก่าคุณวิทิ้งไว้ให้แก้และชาร์
เติมเต็มบางส่วนมันเข้าไปหากจำเป็น ตามปัญญามีและที่าำคัญเมื่อตนเองว่างจากเรื่อง"โน่นนี่นั่น"ของวันเวลาที่ผ่านไป
ในทุกวันที่กระท่อมเชร์นัวร์และคฤหาสน์ชาร์มัวร์นี้เท่านั้น
ชาร์ตั้งชื่อเรื่อวนี้ว่าเชร์นัวร์เพราะให้เกียรตินักการเมืองดังของโลกท่านหนึ่งคือเช กุวารา
the Guvara นักรบชาวอเมริกาใต้อดีตอณานิคมสเปนที่ทำตัวแบบทำสงครามกองโจรอันทรหดอันเป็นแฟชั่นในยุคหนึ่งและถูกสังหารในที่สุด แต่ชาร์มิได้หมายเอาการเมืองและปรัขชญาของท่านผู้นี้มาเป็นปรัชญาขอ
งงานเขียนเรื่องเชร์นัวร์ของตนเอง แต่ชาร์เพียงนำแฟชั่นการใข้ชีวิตทรหดคล้ายผู้นำสงครามกองโจรท่านผู้นี้ให้มาในปริบทในการใช้ชีวิต
ของชาร์หลังคุณวิตายไปเท่านั้น
จากเหตุการณ์ที่ดามุกคุกคามสังคมชาร์มัวร์ที่เพิ่งรู้ว่ามีจริงจาก
เจนทาสผู้สวามิภักดิ์ของตนเองว่า"ดามุกมันมีอยู่จริง
แม้ชาร์คาดว่ามันคงเป็นอุปราการและปรากฎการณ์ทางสังคมที่จะมากกว่าที่มีมากกว่าปกติ
ที่ชาร์หรือเจนไปนำมาคิดมากเสียเวลาเปล่าแต่ชาร์ก็รับฟังที่เจนเล่ามาแต่การรับว่ามีอยู่จริงหรือไม่มีอยู่จริงชาร์ขอตัวคิดอีกที แต่ไม่บอกให้เจนรู้
เพราะถ้าบอกให้เจนรู้เจนก็จะไหวทัน จึงไม่เล่าอะไรให้ชาร์ฟังอีกและทาสเจนจะไม่มีเรื่องจะคุยด้วยเพื่ออารัมภบทในการปฏิสัมพันธ์ต่อกันระกว่างนายกับบ่าวไปเสีย
เจนพูดว่า" ดามุกนี่มีอยู่จริงนะค่ะ"
ชาร์ตอบว่าด้วยท่าทีอมยิ้มรับ
แต่ไม่ปฎิเสธว่ามีหรือไม่แฃะคิดในใจตนเองต่อไปว่า
"ก็ถ้าเจนอยากเล่าอะไรให้ผมฟัง เมื่อคุณมีอาหารอิ่มท้องมีรสชาติมีแรงเล่าให้ผมฟังผมก็ยินดีรับฟังต่อไปงัย"
ชาร์กล่าวต่อ
"ส่วนสมองและปัญญาผมอาจจะสะสมอาหารมื้อที่ชอบโต้แย้งและวิพากษ์อะรัยที่มีอยู่ในลำไส้"ผมจึงเป็นกับคุณอย่างนี้คือเงียบ"
"เจนผมต้องขออภัยน่ะ"
"ถ้าคุณเข้าใจผิดผม"
ชาร์ย้ำอย่างมั่นใจ
ขาร์พูดให้ตนเองฟังอยู่ในใจแย้มที่ชาร์บอกผ่านสายตาไปสู่เจน
"
เจนก้มหน้ารับฟังชาร์พูดผ่านสายตาอย่างพินิจและก็จากไป.....
เจนกินอาหารชั่นเยี่ยมทุกวันเธอผ่านตลาดนัดทุกวันเธอมีเงินใช้ฟุ่มเฟือยจากเงินเดือนจากคฤหาสน์ที่ทำหน้าเป็นทาสของชาร์
แต่ชาร์นั้นกินข้าวต้มปลาเค็มและขนมปังปิ้งมื้อเช้ากับไข่ลวก1ฟองทุกวัน
และมีเนื้อกินวันละ1ขีด ของหวานเป็นผลไม้
กล้วยสุกและผลเบอรี่แก่ดำสุกงอมคาต้นทุกวัน
เป็นอาหาร
แต่เจนกินองุ่น แอปเปื้ลเหล้าไวน์นอก
อาหารทะเลทุกวันทุกมื้อ
จนพวกดามุกอิจฉาและเข้าใจผิดว่าเจนทำกับข้าวให้ชาร์กินทุกวันนอนกอดกันเมื่อเหนื่อย
ชอบบีบข่วยคลำมห้เมื่อชาร์ผู้เป็นนายต้องการแบะร้องขอ แค่ดามุดมองเจนผิด
เจนไม่เคยเข้าห้องครัวของชาร์แม้วันเดียวเมื่อมาทำงาน
และห้องครัวของชาร์เป็นเขตหวห้ามสำหรับเจนอีกด้วย ขณะที่เจนมาทำงานที่คฤหาส์ชา
ร์มัวร์ทุกวันแม้ในยามที่ชาร์ป่วยหนักก็จัดห้อวึรัวเฉพาะและเขตจำเพาะใหม่สำหรับเจนจะพยาบาลชาร์อีกด้วย
แค่เจนก็ไม่เคยเล่าให้ใครรู้ถึงสถานการณ์ที่คฤหาสน์ชาร์มัวร์แม้นิดเดียว
เพราะเจนมีปรัขญาที่ว่า"ความในห้ามนำออกความนอกห้ามนำเข้า"ขณะเจนมาทำงานที่คฤหาสน์
แต่ที่เจนพูดพาดพิงถึงดามุกนั่นมันเป็นการพูดเชิงจินตภาพและคุยกันทางมือถือถึงพฤติการณ์ที่ต้องเฝ้าจับตาระวังของางคมชาร์มัวร์เท่านั่นที่เจนและชาร์คุนกันมีเท่
านั้น หลายคนคงงแต่จะเปิดเผยรายละเอียดต่อไป
คุยไปคุยมาเรื่องของเจนและดามุกที่เธอมารายงานให้รู้ในราคาจินตภาพ ทำให้ชาร์ต้ิงกลับไปเปิดตำราสมัยเรียนที่มหาวิทยาลัยอีกครั่งอีก
ครั้ง
แต่ชาร์ก็แบ่งรับแบ่งสู้ไม่กล้าโต้ตอบกับเธอว่ามานั่นมันมีมูลหรือไม่มีถ้ามีมูลก็ต้องไปดูว่ามันเป็นวิวัฒนาการของมนุษย์ตามสูตรของดาร์วินนักปรัชญาชาวอังกฤษว่าด้วยธรรมชาติที่ใครๆก็เรีย
นมาชนิด3หน่วยกิตอย่างต่ำในมหาลัยหรือมันเป็นสันดานของคน
ชาร์คิดหนักเมื่อเดิมทีคิดว่าที่เจนนำมานั้นเป็นเพียงเธอคิดมากแล้
วหาเรื่องคุยกับนายเชิงวิพากษ์แต่ตอนนี้เจนเท่านั้นที่ทำให้ชาร์หายใจต่อไปได้เพราะชาร์มีอุบัติเ
หตุนอนแคร่และพยาบาลคือเจนดูแลหยอดเข้าต้มทุกมื้อให้
ชาร์เองคิดว่าปัญหาทุกอย่างมันเป็นองค์รวมนะ่
คือโลกที่เราเห็นนี้ทุกวันนี้มันเป็นเช่นนั้นเอง
คืออยู่ด้วยกันได้แบบมีดีมีชั่วปนกันไปตามที่เพลงร้อง
มีให้ฟังและก็สนุกดีเพราะมีดนตรีบรรเลงเสริมจนบางครั้งที่อารมณ์นึกอยากฟังเพลง
ชาร์ยังไม่สามารถปลงใจได้เลยยว่าเพราะคนร้องหรือดนตรีที่ทำให้คนเราชอบฟังเพลงที่ร้ิองนั้นในจุดนี้ชาร์ตอนนี้
ยังหาข้อสรุปไม่ได้
ชาร์เกิดมาจากสกุลอกสามศอกทำมาสุจริตไม่เคยปล้นใครกินและมีฐานะต่อมาแบบสัมมา
และชาร์เกิดมาในยุคที่ตนเองเป็นเด็กในพานทองแล้วและไม่เคยรู้เลยว่า
แรงงานนั้นคืออะไร จนกล่ยเป็นทายาทแบยบนหอคอยงาช้าง หลังรัยมรดกเลือดก็รู้อย่างเดียว
ว่าเมื่อมีเสียมีสูญอะไรก็มีสิทธิทวงถามเอาคืนได้
ทำโทษคนผิดบำเหน็จคนถูกเป็นกฎหมายให้ยึดมั่นถ้าตัวนี้พลาดไปเกิดสงครามและสังคมวิกฤติแน่นอนเพราะความเที่ยงธรรม
แต่ก็ไม่ชี้ว่าดามุกผิดถูมีจริงไม่มีจริงในโลกตาม
ที่เตนเสนอมาพอดีชาร์มารู้ทีหลังอีกว่า
เจนมีขีวิตเหมือนชาร์ทุกประกาต่างแต่ความเป็นเพศเท่านั้นและไม่มีผัวอย่างที่ชาร์มีคุณวิให้เป็น
อย่างสถานะของชาร์ตอนนี้
เท่านั้นจากที่เจนเป็นทาสตามสัญญากับชาร์และคฤหาสน์ชาร์มัวร์และชาร์เป็นนายตามสัญญาของเจนด้วยเวินทรัสต์ขอวคุณวิตามกฎหมายเริ่มแรกแต้ตอนนี้เจนมีสถานะเพิ่มเข้ามา
คือเป็นพยาบาลและชาร์เป็นคนป่วยติดเตียง
ที่อดีตชาร์เคยเป็นพระเอกแบยพระนางต้องห้าม
ของเจนมาเป็นชายที่เจนสามารถจับถูกแตะลูบคลำคัวชาร์ได้ในฐานะคนป่ว
ย และขาร์เคยคิดไว้ก่อนอุบัคิเหตตุว่าจะตั้งให้เจนเป็นนางเอกแทนคุณวิที่ตายไปแต่ไม่ทีเพศสัมพันธ์กันและไม่จดทะเบียนสมรสส่วนมิเมย์และหิมะนั้นทำหน้าเสมือนเป์นเมียชาร์ก็จริงแต่มิเมย์และหิมะเป็นสัตว์จึงเป็นนางเอกไปแสดวหนังไม่ได้หนังจะสมบูรณ์ได้ต้องมีพระเอกและนางเอกคือคู่พระคู่นางให้คนชมดูนิยายที่เป็นหนัง(ภาพยนต์)นั้นๆจึงจะสนุก
เอาละมาที่แนวคิดเชิงคลาสสิก(โบราณบานบุรีโป้น)ของชาร์ที่เรียนมาคือ
แนวคิดปรัชญาบางอย่างของท่านเบอทรันต์ที่ว่า
สังคมเรานั้นมีเรื่องจะพูดหายเรื่องต่ถ้าพูดแล้วมันจะไม่สนุกเสพเห็นโดยสัวคมเหมือรกับว่า
ดูหนังรู้ว่าตอนจบพระเอกกับนาวเอกจะแสดงบทใดต่อเราก็ไม่อยากดู"ใช่มั้ย"
แค่ถ้าปิดแบะปล่อยวอบแวมๆทำให้คนอยากดูเพราะสงสัยไปคนเอาเองนะเจน มันยังงัย
ตามแนวปรัชญาของท่านนี้แต่ชาร์เข้าใจมาอย่างนี้ตอนเรียนอบบนิรนัยน่ะ
แบะก็สังคมยูโทเปียของมอร์(บรรไดสวรรค์และขนขั้นของมนุษย์หรือสังคมแบยรัฐในจินตนาการหรือรัฐในอุดมคติ
แนวคิดนี้เจนต้องไปดูเองนี่คือสิ่งที่ชาร์เข้าใจ
และแนวคิดของท่านทอยบีย์นักปรัชญาอังกฤษเข่นกันแนวคิดเรื่องการกลับสู่จุดเดิมคือ cyclical theory ที่ชาร์เข้าใจึอสรีพสิ่งจะกลัยมาจุดเดิมหมุนกลับไปกลับมาอย่างนี้มุมมองของชาร์มีอย่างนี้ต่อท่านทั้งหมดที่อ้างมาเพื่อมาดุลย์ปัญหาของเจนที่เสนอมาเรื่องดามุกและอื่นๆ
แค่ปัญหาดามุกอิจฉาเจนมีรถจักรยานยนต์สะดวกใช้เพื่อไปๆมาๆเมื่อเจนเผลอดามุกเอาาปูโยนทิ้งไว้ให้รถของเจนยางรั่ว มีปัญหากับเจน
ต่อมาและเจรู้มีแผนดามุกแกล้งอันก็แฟกเตอร์หนึ่งที่จะวิเคราะห์ต่อไปของเจนน่ะสำหรับชาร์นั้นถือหลักคือเมื่อผิดทำโทษถ้าถูกบำเหน็จไม่มีข้อละเว้นและกฎมอรัลเลียและกฎการชดใช้ และกฎถ้าผิดแก้ให้มันถูกถ้าถูกอยู่แล้วปล่อยให้ทมันถูกต่อไปอย่าไปแตะและเสือก ลัทธิทำอะไรแล้วทำไม่รู้ไมชี้ไม่มีอยู่จริง และลัทธิความลับไม่มีในโลกมีอยู่จริง ลัทธิการรับผิดชอบและการชดใช้และความยุติธรรม ลัทธิหนีไม่รอด ลัทธิฉวยโอกาสและด้อยโอกาส"ใช่"
เท่านั้นที่ชาร์เหลืออยู่ให้ชาร์ครอบครองเป็นตัวเจว็ดแห่งเทพเจ้าแห่งนครชาร์มัวร์ที่สมุติได้ในโลกสวรรค์และมนุษย์ต่อไปของนิยาย"เชนัวร์"ที่ปรากฏอยู่นี้
