แม่mom

วันอาทิตย์ที่ 31 ตุลาคม พ.ศ. 2564

ตอนที่ 17 : เอาเสียเถิดจะดีเอง

16. นวนิยายเชร์นัวร์(8506)

ตอนที่16

ชาร์ให้ชื่อตอนนี้ว่า"แอบมอง"

เชนัวร์เป็นทั้ง บทกวี บทนิพนธ์ นวนิยาย

บทเพลงและอะไรทั้งหมดที่ทำหมดที่ทำ"ให้สบายใจ"

นโยบายแอบมองของชาร์มีดังนี้ เจนก็คงรู้

เพราะเจนเป็นปัญญาชน และตัดสินใจมาทำงานตามสัญญาว่าจ้างที่คฤหาสน์ก็เพราะว่าเห็นว่าเจ้านายเป็นคนมีมรรยาทและแ

น่นอนการริดรอนและการละเมิดทางเพศจะไม่มีขึ้นที่เจนคนประสบภัยดามุกมามากแต่เก็บความไว้ในมจ "ไม่เคยพูดเปิดเผยให้ใครรู้แต่บอกกับชาร์"" ถ้าหากมีอะไรเกิดขึ้น ก็ต้องมีการรับผิดชอบตามมาเป็นมั่นเหมาะ "มิใช่คว้าน้ำเหลว" นี่คือสิ่งทั่เจนคิดอยู่ในใจเสมอ และไว้ใจชาร์ แม้บางครั้งเจนจะปล่อยตัวเกินไป เ

ช่น บางครั้ง "นุ่งผ้าหลุดลุ่ย วอบๆแวมๆขณ

ะทำงานที่คฤหาสน์ตลอดเวลาทำงาน4ปีผ่านไป แต่ชาร์ไม่ตำหนิ และชาร์กฌไม่ติดใจวะตถุทสงเพศเมื่อมีเหตุส่ออาการบัดสีบัดเถลิงเกิดขึ้น และเจนเองก็ไม่เจตนา เพราะเธอมีภารกิจมาก จนทำงานลืมไว้เนื้อไว้ตัว และที่คฤหาสน์ก็เป็นเขตลับปกปิดและหวงห้ามสำหรับบุคคลภายนอก"

และ

เพราะเห็นว่ามีชาร์เป็นเจ้านายดีมีคุณธรรมและมีมอรัลเลีย

"คนจะรักกัน ชาร์ไม่ชอบให้ใครมาแอบมอง คนมาขอเหล้ากินฟรีไม่มีแรงงานตอบแทนชาร์ถือว่าเป็นคนขาดมอรัลเลีย"

มาที่ทัศนคติของชาร์ต่อ ข่าวเด่นของโลกที่มีดาวเด่นของโลกเกิดขึ้นในโลกอีกหนึ่งดวง เธอเป็นมนุษย์

รู้จักกันในนามว่า"ลิซ่า" นี้คือความเห็นของชาร์

Lalalisa_m in Instagram

ในอินสตากราม เธอดังก้องโลกชั่ววินาทีจากขีดวัดด้วยสื่อมีเดียยักษ์ใหญ่ตัวนี้ตัวหนึ่ง

ชาร์รู้มาจากเจน และเปิดดูพบว่าลิซ่าปรากฎการณ์นี้ มันอลังการ "มันอัจฉริยะ"จริงๆ มันตีประวัติศาสตร์บันเทิงได้แตกเมื่อมองที่รายได้นับเป็นนาที ดิจิตอล มันสนุกมาก แต่ชาร์ไม่ได้สนใจตัวนี้.

ชาร์สนใจจาการความสุขใจที่เกิดจากการมองเฟ็นและเสพสิ่อตัวนี้ท่านั้น

แท้จริงลิซ่าคือแรงกระตุ้นให้คนขยันมุมานะ ตื่นตัวไปกับแรงเต้นแรงเหวี่ยงที่ผ่านการฝึกปรนมาอย่างดีและที่ลิซ่ามีแววอัจฉริยภาพกอร์ปกับเสียเพลงแปลกๆใหม่

ๆ ๙นิดแบบวัฒนธรรม hip-hop-และ rapper และเป็นK-pop(Koria-popular) สะท้อนให้สังคมยุคสมัยรอสงครามโลกที่3เกิดที่สงครามโลกกำลังจะเข้ามามีบทบาทในมิติต่างๆที่ทุกคนเฝ้าแวดระวัง

ก็หากมีสมรภูมิสงครามแบบสมัยสงครามเวียตนามที่มีดาราดังของโลกมาให้กำลังใจทหารมจทหารจีไอGI(Goverment issue)

สนุกสนานช่วงพักผ่อนจากการรบ

ถ้าตอนนี้มีสมรภูมีสงครามยืดเยื้อเกิดขึ้นเกิดมีรายการ" ลิซ่า" เข้าไปปลอบใจทหาร "ชาร์คิดว่าสงครามคงสงบลง"ได้ อันนี้เป็นความคิดของชาร์นะ มิใช่บทวิพากษ์วิจารณ์วิเคราะห์ข่าวของหนังสือพิมพ์ เพราะ "เชร์นัวร์"เป็นนวนิยายและชาร์เป็นพระเอกขอ

งนวนิยายเรื่องนี้

ความดังของลาลิซ่าLisaเกิดมาในยุคคาบเ

กี่ยวกับไวรัสโควิดCovid-19ที่กำลังคุกคามโลก

เมื่อข่าวนี้มาถึงหูขาร์

มันทำให้ชาร์ลืมเรื่องโควิด19ที่กำลังระบาด

มันทำให้ชาร์ทึ่งในความสามารถของสุภาพสตรีเหมือนไอดอลเด็กหญิงผู้ไร้เดียงสาผลุดมา เขย่าโลก จากผลงาน ที่จุดประกายให้คนทั้งโลกติดตามตนเองด้วยเสียงเพลง

เพลงและลีลาการเต้นการรายรำขับร้องอันสะดุดยิ่ง

"มันมาไวมาก มันมันส์และสนุกและจุใจคนทั้งโลก "มันกระตุ้นให้คนตื่นจากหลับไหลและซมซานกับพิษโควิดไวรัสที่กำลังระบาดเพราะ พิษตัวนี้เทียบเท่า สงครามโลกครั้งที่3ทีเดียวแต่มันเป็นสงครามระหว่างไวรัสกับมนุษย์เท่านั้น

กระแสรายได้ไม่ต้องถามมันเบ่งบานเหมือนดอกเบี้ยและหุ้นซื้อขายดิจิตอลทีเดียวละ

สิ่งนี้ รวมทั้งการโป่โมการซื้อจายส่งออกสั่งเข้าตามมาแบบ(Brand ambassador) เป็

นสากลเลย ที่มันนับวันทะยานขึ้นแบบจรวดไปโลกอวกา

ศทีเดียว

เสียงเพลงและการเต้นที่แหวกแนวและเพลงใหม่ๆและความสวยและเท่ห์งามสุดอลังการ เ

กิดขึ้นเป็นมิติใหม่ที่ทำให้ชาร์ต้องติดตาม

ไปกับเสียงวิจารณ์ที่ฝ่าเข้าไปทั้งแวดวงในเชิงบวกเชิงลบอันสันติวิธีจริงๆ

ชาร์วางปากกาจากการตรวจแก้นิยายให้"คุณวิ"ทันทีสักพัก เมื่อไลฟ์สดเกิดขึ้นส่งผ่า

นมือถือมาถึง ชาร์พักมือทันทีเมื่อเสียงเพลงของเธอผ่านมา

เพื่ออุทิศให้กับการพักผ่อนและเสียงดนตรี

ในชุดลิซ่านี้

มิใช่โฆษณาแต่มันเป็นมนต์ขลังระทุขึ้นมา

เหมือนคนมาจถดประทัดขอหวยที่ศาลเจ้าพ่อตาเดียวในเชร์มัวร์เลยทีเดียว

สรุป"ต้องหยุดฟัง"

เหมือน

ดุจดังเด็กนักเรียนทุกคนต้อวหยุดภารกิจทั้งหหทด เมื่อเสัยงเพลงขาติที่หน้าเสาธง

ดังขึ้นในตอนเช้าก่อนเข้าห้องเรียนกระนั้น

ชาร์เคยพบว่า คนขาด้วนที่ โรง

พยาบาลใหญ่แห่งหนึ่ง(ปกปิดชื่อ)ในแดนไ

กลเป็นวอร์ดwardคนขาพิการ คือเมื่ออุบัติเหตุไฟไหม้โ่รงพยาบาลเกิดขึ้น ทำให้คนพิการสามารถเดินวิ่งหนีไฟลงมาจากอาคารได้อย่าง

ปลอดภัย ในขณะที่พวกเขาตามปกติ

เดินไม่ได้นอกจากพึ่งพยาบาลพยุงเท่านั้น

"ความกระตือรือร้น" มันปาร์ค(Spark)ให้ทุกขีวิตตื่นจากความหลับ

"มันทำให้เกิด"

ผลจากการติดตามและติดใจในนักร้อง

เเนวการเต้รและเริงรำ

ทำเพลงอย่าง"ลิซา"นี้ทำให้คนทั้งโลกตื่นตัวลืมโึควิด-19ไปหมดสิ้น

ชาร์คิด

หวนกลับ มาติดใจเสียงเพลงและการกระโดดโลดเต้าที่เร่งร้าว และได้อารมณ์ แม้ไม่ทุกคนที่ชอบ

แต่ก็มีสิ่งที่ทำให้ " ประกายแห่งความจริง

เกิดขึ้น"

มีการขับเคลื่อรเกิดขึ้น"ทันที ตามมา หลังข่าวสะพัดนี้ลือกระฉ่อนออกไปในทุกทุมโลก

นับว่าทุกหย่อมหญ้าในที่ๆคลื่นโทรศัพท์เข้าถึง ยิ่งมา"ยุคควอนตัม และยุคโฟตอน(Quantum &photon)ที่ ตัวนี้

สื่อและเสียงภาพมีพลังระบาดไวผ่านมือถือที่ทุกคนมีโดยไม่มีเครื่องนำพาให้เห็นไ

ด้ "แต่ภาพกายภาพเกิด" มันเป็นอุปกร

ณ์ เทียบให้ดูคือ ถ้าเช่นรถไฟต้องกินฟืนหรือน้ำทันทีที่วิ่งบนรางแต่เห็นคนทำ แต่เจ้าควอนตัมและโฟตอนนี้มันเดินทางมาถึงมือผู้เสพได้ไวแทบจะกว่าเสียง"ทำ" ไม่ปรากฎคนทำแต่มีที่มาที่มาไป"นะไม่แปลกนะ ก็โลกมมันเจริญแล้วไง! คือมันใกล้จะพบพระอาทิตบ์และพระจันทร์ดวงใหม่ๆเกิดขึ้นหรือหลบซ่อนที่ไหน เราจะพบอีกกระนั้น" กล่าวคือทฤษฎีในสิ่งที่ไม่น่าเป็นไปได้กลับเป็นไปได้"

"น่ะ ๆ !เพื่อนมนุษย์"

ตามปกติเรื่องดังๆที่เป็นกระแสมักจะมาจาก

ทางตะวัตกแต่คราวนี้เรื่องกังๆที่เป็นกระแสมันมาจากทางตะวันออก" ชาร์ขอชม "

มันเป็นความพิศดารของธรรมขาติที่มนุษยชาติต้องยอมรับไว้โดยดุษฎี"

และชาร์เองก็เป็นผู้ติดตามอย่างบ้าคลั่ง

อยู่ด้วย"อย่างมิได้แกล้งทำทีนะ"

ถามว่าทำไมจึงชอบ"ลิฃ่า"

"ชาร์ไม่มีคำตแบ เพราะไม่รู้จะตอยยังไงจึงไม่ตอบ"

ดูเอาเองก็แล้วกัน"ขาร์เสริม"

แต่มิวายเจนกล่าวเสริมว่า "ดามุกใช้

การหักล้างเชิงเผ่าอนุพันธุ์หลากชนิดสงครามเย็นร้อน สงครามเอ็น และสงครามตึง แต่แนบเนียนมีเป็นแบบศิลปะภาพวาดแต่นอกส๊ตร(คือภาพที่วาดถ้าออกมาดีก็เห็นด้วย แต่ถ้าออกมาไม่ดีก็จะไม่ปรากฎคนทำ คือจับฺผิดใครไม่ได้นั่นเอง

คือจับผิดยากต่อไปอีก ในมิติมืดอีก

เจนยังคงนำเรื่องดามุกที่เจนพยายามจะมากล

บเกลื่อนอารมณ์สุขและเพลินสบายในเสียงเพลงของลิซ่า ในตอนนี้ของชาร์

คือ แต่ชาร์รู้ว่า เธอทำด้วยบริสุทธิ์ใจเจตนา เพราะเธอประสบภัยดามุกมา "ว่างั้น"

ก็ดีถ้าพบความจริง แล้วว่าดามุกขาดมอรั

ลเลีย คือดามุกชอบ"แอบมอง"ละเมิดสิทธิ์ทางตากับใครอื่นนั้นตามที่เจนพยานมา

ชารฺถือว่าผิดและต้องกำจัดและทำลายเสี

ยคนประเภทนี้" ถ้ามี" แต่ตอนนี้ชาร์พบว่า"ยังไม่มี" ที่มีแล้วนั้นมันเป็นอุบัติเหตุจริงๆ"

ชาร์หนักแน่นพอ "ว่า สรรพสิ่งเปฺ็นอลังการๆชาร์ไม่เคยติดใจว่าอะไรจะเกิด เพราะสรรพสิ่งมันเป็นธรรมชาติ แต่ชาร์ก็รับฟังมิติที่เจนกล่าวมาทุอย่างต่อไป

เพราะขาี์ถือว่า มันคือ"สิ่

่ง"

สุดท้ายชาร์ตอบว่า "ก็มันเป็นวิทยาศาสตร์"กล่าวคืออะไรที่เป็นตัว ดามุกก็ดี อื่นใดก็ดี เรื่องหอคอยในงาข้างก็ดี เรื่องสงครามเสือกระดาษก็ดี นี้ ชาร์ถือว่าเป็นวิทยาศาสตร์

คืออย่างงัย

"คือ"

มันต้องผ่านพิสูจน์และทด

ลองสังเกตและแล้วก่อน "ฉันจะยอมรับเธอพูด"

อ่านความจริงของ"มอรัลเลีย" :Morralia"ต้องอย่างงี้ อ่านนิยายตอนล่างนี้ดูนี้ดู แล้วลองคิดดูว่า

มอรัลเลียคืออะไร

"เพราะมอรัลเลียมันเป็นคสทมละอายในเชิงคุณธรรมที่ทุกคนต้องมีโดยไม่ต้องสอน"

ที่กระท่อม ไม่มีไฟฟ้าใช้มีแต่น้ำบ่อมีตุ่มใหญ่ และเตาฟืน เตาย่าง มีแต่ไฟแสงอาทิตย์ติดไว้ช่วงหลัง และ เป็นเขตหวงห้าม

ใครเข้ามาที่กระท่อมถือว่าบุกรุก มีป้ายติดไว้

ถ้่าตอนนี้ใครเข้ามาแสดงว่า"มาเพื่อฆ่ามุ่งร้ายชาร์" ตำรวจเห็นให้จับทันที

แม้"เจน"ทาสคนใหม่

ก็ไม่อนุญาตเข้ามาทุกกรณี

ที่กระท่อมเชร์นัวร์นี้ เพราะกลัวผี"คุณวิ"ดุเอา

เนื่ิองจากเธอหึงหวงมาก(พ่อมด"สิงคล

า อายุมาก หนวดขาวโพลน ยาวเฟื้อย เดินไม่ค่อยไหว มีไม้เท้าเป็นพาหะในการเดิน ตาบอดหนึ่งข้างๆซ้ายและเป็นหมองู มีว่านงูไว้ในครอบครอง คนเชร์นัวร์ถือว่าท่านเป็นพ่อมด"

ในวันฝังศพ"คุณวิ"ท่านทำนายบอกชาร์ไว้หลังวิตายลง

ชาร์รับฟังและพองขนเมื่อได้ยินคำนี้จากท่าน

ที่ กระท่อมเชร์รัวร์ติดกับสระบัวเป็นสระใหญ่ มีกบและตัวนาก เขียดน้ำค้าง จิ้งหรีดขาว และตัวตะกวด และงู่เห่าและตัวพัวพอนชุกชุมมากเป็นนิเวศน์สมบูรณ์ "ท่านปลัดอำเภอท่านหนึ่งยืนยัน" ตอนมาตรวจเยี่ยมดูความสงบในพื้นที่ นานมาแล้ว และมีบันทึกในสมุดเยี่ยมถูกเก็บรักษา

ไว้ที่บนคฤหาสน์

หนังสือเล่มนั้นมีชื่อว่า:

หนังสือcounter point ของAldoux Huxley

เขาแปลว่าจุดเคาน์เตอร์จุด งานที่ซับซ้อนในการมองตัวละครอื่นจากเรื่องที่เจาะจงมาเฉพะของตัวละคร(จำเป็นมีอ้างอิง)ตีพิมพ์ พ.ศ.2471

"คุณวิ"ซื้อมาจากปารีส ที่ร้านขายหนังสือเก่าริมฝั่งซ้ายแม่น้ำเซน

ชาร์จำได้เพราะวิบอก แต่ชาร์ไม่มั่นใจ

สรุปวิซื้อมาไม่ได้ขโมยหรือหยิบจากเพื่อนมาเฉยๆ" ว่างั้น"

ทำไปทำมาชาร์ได้เจน

เป็นคู่คิดคู่ขา แต่ชาร์ไม่มีอะไรกัน"

พวกทาสที่เขนัวร์และพวกดามุกคิดว่าเจนเป็นเมียลับของชาร์แน่

"แต่ป่าวลย"

ทางฝ่ายมองว่า "เจนทำทีว่าเป็นคนใช้มีเงินปี(เงินเดือน)จากคฤหาสน์ แต่ชาร์กับเจนไม่มีอะไรกันที่จะทำให้พวกดามุกเชิงลบจัดฉากมาตั้งวงจรปิดแอบดูได้

เพราะเดี๋ยวนี้มีกล้องวจรปิดชนิดละเอียดสุดขีดแล้วเฉียดๆเหนือการพิสูจน์ด้วย

คาร์บอนส์14 และาแล้วและสาธารณะถ้าใครมีเงินซื้อมา

ที่เดียวที่เทคโนสมัยใหม่ขาดไป

คือกลิ่นคือส่งกลิ่นทางมือถือ ถ้าทำได้

"เพราะเจนเชื่อว่า มนุษย์ทำได้ทุกอย่าง"

วันหนึ่งเจนได้สารภาพกับชาร์" อย่างนี้

ทำเอาชาร์หัวเราะเมื่อได้ยินคำนี้แต่คล้อยตา

มเจน เพราะเจนเป็นคนใ

ช้ แต่เจนก็เป็นปัญญาชน

"ชาร์ไม่สะอึกในคำพูดของเจน"

พวกดามุกคิดว่า ชาร์นี้โง่

บัดซบ เป็นเศรษฐีส่วนเกิน

มีแต่อดีต แต่ทั้งที่รู้ว่าชาร์ตอนนี้เป็นกุมารทองก้นรั่ว

แม้กระนั่น พวกดามุกยังรุมกันอิจฉาและริษยา

คอยจ้องว่า " ชาร์น่าจะโอนส่วนเกินมาให้พวกตน แต่

ดามุกทำไม่ได้ แต่มีทาง

By -passคือทางเบี่ยง

เขากำบังทำกันแบบลับๆ คือหน้าไหว้หลัง

หลอก ตีหน้าซื่อใจคด แบบหน้าอย่างหลังอย่าง

ชาร์รู้ข้อนี้จากเจนทาสใหม่ว่า

"เราต้องคอยติดตามแนวคิดของดามุก ว่าเขาจะทำอย่างไรต่อไป "ชาร์นั่งครุ่นคิดอยู่

อย่างภาพปั้นของ.......ครุ่นคิด :Le Penseur- The Thinker) งโดยโอกุสต์ รอแด็ง

ปฏิมากรชาวฝรั่งเศส ที่ตัวจริงปั้นตอนนี้อยู่ที่ กรุงปารีส ในประเทศฝรั่งเศส แต่มีรูปจำลองอีกมากมายทั่วโลก รูปชายแต่ปูนปั้นภาพคนนั่งคิดเหมือนมีความขัดแย้งภายในนี้

รูปปั้นนี้มักจะใช้เป็นสัญลักษณ์ของปรัชญาแห่วคนครุ่นคิด

ที่ปั้นโดย...Auguste Rodin..(ออกุส โรแดง=ภาษาฝรั่งเศส..สำหรับรูปจำลองมีหลายๆแห่งทั่วโลก แต่ ในส่วนที่ชาร์เคยเห็นที่มันปรากฎกลางถนนสายหนึ่งในในเมือ

งของปารีส(Arrondissement

เขตที่....)

เขามีไว้เป็นอนุสรณ์ ที่ชาร์เห็นขณะเดินเชื่อว่ามิใช่ตัวจริงเพราะตัวจริงเป็นบร็อนซ์และหินอ่อน

อย่างไรก็ตามชาร์ไม่ชอบเป็นคนอ่อนอ้างอิงหลักฐาน คือเมื่อไม่แน่ใจจะไม่นำมาพูดอ้าง

ทุกอย่างในชีวิตชาร์จึง

เน้นการอ้างอิงที้พบมาด้วยตนเองกับตา ราวกว่าเหมือนกับการมีโอกาสได้ปรากฏตัวบนที่หน้าบัลลังก์ศาล

จึงพูดให้คนอื่นฟังได้ จึงทำจึงพูดจึงสื่อต่อ

ชาร์จำได้ที่เที่ยว และหลงทางไป เลยเหลือบไปเห็นเข้าเป็นอาหารตา (food of visions) อาหารใจ(food of thoughts)ชิ้นนี้เข้า ในวันหนึ่ง

ก็นี้งัย ที่ชาร์ชอบปั้นแกะอย่าง ปฏิมากรทำในโอกาศต่อมา

ตอนชาร์เรียนศิลปะระดับอนุปริญญาก็เลือกวิชาปั้นเป็นวิชาโท

ยอมรับว่าเคยเรียนมาบ้างเป็นวิชาโท ในระดับอนุปริญญา และสอบได้

แต่เมินเสียเถอะ'ดามุก' คิดหรือว่าข้าจะทำให้ส่วนเกินที่ข้ามีอยู่นี้นี้หายไปจากตัวข้า ! "ชาร์ทนงใจในตัวเองอยู่ในใจอย่างเงียบ" เพราะส่วนเกินชิ้นนี้มันเป็นมรดกชิ้นสุดท้ายที่ขาร์เหลือ

มันเหลือพร้อมกับลมหายใจชุดสุดท้ายก่อนตายที่มันดื่มกินได้ "นี่คือปณิธานของชาร์"

!โง่บัดซบ!

ดามุกมองชารฺ์ด้วยใจหนยามเหยียดต่อปณิธานของชาร์

และชาร์ก็ยอมรับว่าตนเองนะโง่ในสายตาของพวกดามุก

"แต่เดี๋ยวก่อนสหาย-

เราจะขายความโง้นี้แก่เจ้า" เพราะเราไม่คิดคิดคดโกงทรยศต่อความรู้สึกของใครๆเหมือนพวกเจ้า"

เราจะทำความโง่ของเราให้ฉลาดให้เป็นสิ่งใช้ได้เหมือน ดังที่สำนักปรัชญา

Unlinitarian สื่อเอาไว้คือ'ลัทธิอรรถประโยชน์'

ให้ได้พวกสูเจ้าจงรู้ไว้

ข้ามีส่วนเกินของข้าเป็นเดิมพัน

ข้าทำได้

ก็เพราะพวกเจ้าคิดลบอย่างที่พวกเจ้ากำลังคิดงัย !พวกเจ้าจึงเป็นคนมีบาปในสายตาของสังคมเชมัวร์"

ชาร์กล่าวในมิตินี้ในใจของตนเองในที่สุด อย่างมั่นใจว่าไม่ผิด คือAbsolutely true. and correct.ที่แปลว่า

มันต้องถูกและจริง อย่างไม่ต้องสงสัย.

ความจริงจนเกินไปความจริงจนเกินไปความจริงจนเกินไป

วันหนึ่ง

ผ่านม่านหน้าต่างเชนัวร์ออกไปที่ที่ทุ่งมีหญ้าป่านาและฟ้ากว้างอย่าง (impress)ประทับใจ

ของช่วงเช้าวันหนึ่ง

คนเขารวยกันตูมตาม

แต่ชาร์ไม่มีวี่แววว่าจะรวยเหมือนเขาบ้าง 'ท่าดีทีเหลว'

'ดามุกเหยียดชาร์กัรถ้วนหน้า"

"อ้าว!ทำไมพวกเธอยังมาคงตามล่าความโง่ของ(ชาร์)เราอีกล่ะ"

ชาร์กล่าวโต้ความรู้สึกของพวกดามุกอยู่เงียบๆ

และ

คิดต่อไปพูดต่อไปในใ

จอันสดใสและปราศจากอคติของตนเองว่า

ก็ถ้าตนเองคิดว่า 'เราโง่ เจ้าจงไปตามคนที่รวย และรีดไถ และจ้องเอาความมั่งมี

และส่วนเกินของคนรวย

วันจันทร์ที่ 25 ตุลาคม พ.ศ. 2564

Hut of Charnoir"by marttriniiWriter of Charmoir Estate.

ตอนที่ 15(นิยายกระท่อมเชนัวร์)

"Hut of Charnoir"by marttrinii

Writer of Charmoir Estate.

(ที่"Blog"อ่านได้เลยไม่มีพันธะใดๆๆ)

15.ม้าสีหมอกลงมารับวิ่งเมล์พาคนไปดวงจันทร์

ในชั่วโมงหยุดพัก เมื่อชาร์ได้มีโอกาสพบกันในตอนเที่ยงๆอากาศดีๆ

เจนบอกว่า: คนสมัยก่อนพอทำบุญจะอุทิศให้เจ้ากรรมนายเวร แต่สมัยใหม่ เขาจะอุทิศว่า "ขออย่ามี "มด และหนูยุง"มากวนใจเท่านั้น"

ชาร์หนุนแนวคิดของเจนตัวนี้ คือเห็นด้วยกับเจนที่จุดนี้!

"ใช่ " โลกเริ่มย่างเข้ามิติแห่งความจริงมากขึ้นนอกจากการฝันเพ้อที่ไร้สาระและจับต้องไม่ได้

"แล้วงัยต่อ" ชาร์ซัก

ก็ไม่มีอะไีร แค่บอกอะไรคุณบ้าง

ประโยคนี้ทำให้เจน

สบายใจ ขึ้น

งั้นว่าไป"ชาร์ตอกกลับและกล่าวต่อไปว่า

ถ้าไม่ได้ฟังความจาก"คุณ"แล้วใจมันไม่ค่อยเคลียร์อยู่เหมือนกัน แต่ผมสนใจเรื่อง"ดามุก"ที่คุณชอบกล่าวถึงอยู่

"เพราะถ้าดามุกมีจริงอย่างที่เจนกล่าวตามความฝัน จะได้กำจัดมันเสีย"

เพี่อสำหรับ"ผม"และโลกใบนี้จะได้สมบูรณ์ที่สุด และไม่เอียง ก็"ดามุก "ข่าวโหดเหี้ยมอย่างบาปเหลือผมก็พึ่งรู้จากคุณนี่ล่ะ หรือมันเป็นแฝงเข้ามาเป็นพยาธิสภาพที่ผมไม่รู้และมันเกิดในตัวผมด้วย ผมเองก็ไม่รู่เช่นกันเพราะไม่เคยสน!

เจนตอบชาร์ว่า "แล้วหนูจะบอกถ้าพบกิจกรรมของ"ดามุก"เคลื่อนไหว"

เจนกล่าวต่อ

คนสมัยนี้คิดเรื่องคอมมิวนิสต์หรือไม่คอมมิวนิสต์เป็นอีกเริ่องที่ตรงข้ามไป จริงอยู่คอมมิวนิสต์เป็นแฟชั่นของอดีตแต่ปัจจุบันมันเป็นตำรานะหนูว่า! "เจนปรารภ"

มีอะไรหรือเจน ชาร์ย้อนถาม

' ก็ดามุกนี่งัยประเด็นค่ะ'

คือว่า ...."เจนกล่าวต่อ"

คำถามในใจหนูมีว่า "ดามุกเป็นทาสของการเมืองหรือเป็นเครื่องมือของการเมือง

หรือเป็นเพราะการวิวัฒน์ทางสังคมกลุ่ม

หนึ่งที่เป็นเของเชิงลบ หรือมีสันดานบาปในตัวมันเอง หนูสงสัย

เพราะดูเหมือนว่ามันเป็นพยาธิสภาพในสังคมตามที่หนูเห็นมาหรือไม่ ..แต่ไม่ใช่คอมมิวนิสต์

นะหนูคิดว่า เพราะการเมืองกับการร้ายทันต่างกันนะ!

"เจนยังไม่หาคำตอบได้ลงตัวคือเพื่อจะหาอะไรมาตอบโจทย์ที่สงสัยนี้ได้

แต่เจนไม่ชอบ"ดามุก"เป็นเดิมพันอยู่แล้ว เพราะดามุกทำให้เจนมีหายนะมากับมันตลอดชีวิตที่เจนผ่านเลยมา เช่นชอบแซวหนูเมื่อพบกัน

และการที่เจน

ต้องมาเป็นทาสที่คฤหาสน์นี่ก็เพราะดามุก"นี่คือสิ่งที่เจนเข้าใจประโยคนี้ดี แต่เจนไม้ได้บอกให้ชาร์รู้เพราะอาย

"ต่อไป"

หรือว่าสันดานดามุกมันเป็นเช่นนั้นเอง ดามุก "เ

จนครุ่นคิด"

ชาร์ไม่ชอบบทสนทนาหนักๆแบบนี้แต่ ก้อพอทนฟังได้ เพราะชาร์เป็นนักสังคมเชิงวิกฤตในตัวมันเองอยู่แล้ว แบบเชิงลึกและชั้น

สูง และมีบทบาททุี่เข้าใจยากแต่มีมอเรล และวงเล็บแต่มิใช่สายลับให้องค์กรใดนะ"

"ชาร์"

ในฐานะปัญญาชนขนิดหนึ่งแบบทวนกระแสดูเหมือนว่าจะเป็นอย่างที่เจนเป็น แต่ที่สำคัญคือ

ชาร์ที่ปฏิเสธมาโดยตลอด ที่จะไม่ไปข้องแวะการเมือง แม้ชาร์ยอมรับว่ามนุษย์เป็นสัตว์การเมืองและสัคว์สังคม

และโดยเฉพาะ ตอนนี้ชึ่งชาร์งดไปทำกิจกรรมใดๆทางการเมือง การวัด การบ้าน รัยๆทั้งสิ้น คือตัดสังคมทุกอย่างออกไปเพราะไ

้ว้ทุกข์ให้คุณวิ "ว่าอย่างนั้น"

สังคมในชนบทชาร์

มัวร์พยายามเข้าใจเรื่องนี้ของชาร์กันทุกคน

เพราะ"ความรักความอาลัยอาวรณ์เป็นสิ่งที่มนุษย์ปฏิเสธหรือละเว้นไม่ได้เหมือนแม่หมารักและหวงลูกอ่อน" นี่เป็นบรรทัด

ฐานของสังคมเชร์มัวร์ที่เกิดเขึ้นอยู่แบบองค์รวมตอนนี้ เท่าที่ชาร์มองเห็น คือคนที่เชร์มัวร์นี่เน้นสนใจเรื่อง

"ฝนตกกับแดดออกเมื่อไหร่เท่านั้น"ในวันๆหนึ่งที่เขาเสพชีวิตกันอยู่ !ว่างั้น

วันพุธที่ 13 ตุลาคม พ.ศ. 2564

ตอนที่ 15(นิยายกระท่อมเชนัวร์)

15.ม้าสีหมอกลงมารับวิ่งเมล์พาคนไปดวงจันทร์

ในชั่วโมงหยุดพัก เมื่อชาร์ได้มีโอกาสพบกันในตอนเที่ยงๆอากาศดีๆ

ชาร์หนุนแนวคิดของเจนตัวนี้ คือเห็นด้วยกับเจนที่จุดนี้!

"แล้วงัยต่อ" ชาร์ซัก

ก็ไม่มีอะไีร แค่บอกอะไรคุณบ้าง

ประโยคนี้ทำให้เจน

สบายใจ ขึ้น

งั้นว่าไป"ชาร์ตอกกลับและกล่าวต่อไปว่า

"เพราะถ้าดามุกมีจริงอย่างที่เจนกล่าวตามความฝัน จะได้กำจัดมันเสีย"

เจนตอบชาร์ว่า "แล้วหนูจะบอกถ้าพบกิจกรรมของ"ดามุก"เคลื่อนไหว"

เจนกล่าวต่อ

มีอะไรหรือเจน ชาร์ย้อนถาม

' ก็ดามุกนี่งัยประเด็นค่ะ'

คือว่า ...."เจนกล่าวต่อ"

หรือเป็นเพราะการวิวัฒน์ทางสังคมกลุ่ม

หนึ่งที่เป็นเของเชิงลบ หรือมีสันดานบาปในตัวมันเอง หนูสงสัย

นะหนูคิดว่า เพราะการเมืองกับการร้ายทันต่างกันนะ!

"เจนยังไม่หาคำตอบได้ลงตัวคือเพื่อจะหาอะไรมาตอบโจทย์ที่สงสัยนี้ได้

และการที่เจน

"ต่อไป"

หรือว่าสันดานดามุกมันเป็นเช่นนั้นเอง ดามุก "เ

จนครุ่นคิด"

"ชาร์"

้ว้ทุกข์ให้คุณวิ "ว่าอย่างนั้น"

สังคมในชนบทชาร์

มัวร์พยายามเข้าใจเรื่องนี้ของชาร์กันทุกคน

วันเสาร์ที่ 4 กันยายน พ.ศ. 2564

เชนัวร์

ตอนที่ 9

9.โจร"ดามุก"ไปเกิดใหม่เป็นคนดีเหมือนผ้าที่พับไว้

บันทึกนิยาย:

เขียนบางตอนซ้ำขอเพราะต้องแก้ไขบางตอนที่มีจุดเน้นแฃะขาดตกบกพร่องจากภัยทางเอกสารที่ชำรุด

เมื่อพบเพื่อให้เชื่อมโยงกัน

จึงได้สริมต่อบางข้อความขึ้นมาเพิ่มแต่เน้นจากงานเขียนของวิ ตัวเดิมเป็นหลักที่ชาร์สอดแทรกนั้นเพียงให้สมบูรณ์ขึ้นเท่านั้น

เพราะมันจะได้ต่อเนื่อง และปัญหาการใช้อักษรมากเกินขนาดที่ขึ้นหน้าแล้วมีปัญหา

มิได้เหลือหน้าไว้คนอื่นบ้างอันนี้ กฎมอรัลเลียของนิยายนี้ หากวรรณกรรมนี้มีอุบัติ

เหตุนิดนึงตรง

จุดนี้ ก็ขอโทษในนามของความเป็นจริ

งนี้ด้วย

ชาร์ได้บอกกับเจนแล้วซึ่งบางครั้งเธอคือเลขาส่วนตัวของชาร์

เพราะชาร์มาในช็อตแห่งวัยสนธยากาล

คือมีหลงมีลืมมีตกมีพร่องมีหล่นมีแก้ไข เธอจึงคอยช่วนเตือน "แต่ชาร์สงวนสิทธิ์ทำเนื้อความเดิมเสียไป"

และผู้เขียนแก้ไขปรับเปลี่ยนปรุงแต่งคือชาร์ได้ตรวจงานและเพิ่มเติมเนื้อหาวรรณกรรมจำเป็นเข้าไปอีก คือมีชาร์เท่านั้นที่ทำได้ ในฐานะชาร์เป็นผัวของผู้เขียน ชาร์ไม่นำคนอื่นมาเขียนแทน แม้บางครั้งทำไม่ไหว ก็ใช้สื่อแทนผ่านปากพูด หรือใช้ภาษาสะดวกกูเกิลก็ช่วยได้ คือพูดให้คนอื่นเขียนให้ เพราะมือของชาร์บาวครั้งชาและปวดบวม

และอนึ่งเจนมีเวลาน้อยมากเธอต้องดูต้นไม้ ของคุณวิเวียนน์(วิ)

ชาร์เองไม่อยากที่จะอยากรบกวนเธอมาก" นี่พอดีเธอเสนอตัวมาเอง เพราะเธอรู้จักกับเมีย(วิ)ของชาร์ดี คือเพราะเจจนเธอต้องตั้งสมาธิจิตเฝ้าระวังต้นพลูด่างมอนสเตอรา (Monstera)ที่คุณวิปลูกไว้ก่อนตายตอนนี้มันได้กลายเป็นต้นพลูด่างมอนสเตอร่าสายพันธุ์พลูด่างสีหมอกแฉก ไม้ดูดฟอกอากาศชั้นเยี่ยม ต้นละหลักล้านเมื่อเ

ข้าตลาดประมูลกัน

และขาี์แบ่งให้เจน10%เมื่อขายถ้าขาย

ใช่พลูด่างแพงขึ้นและ

ที่มีค่าขึ้นมาตอนนี้

เจนเธอจึงต้องอยู่เฝ้าระวัง ถ้าผิดพลาดมันจะตายหมด ตอนนี้ราคาแพงมาก และกลัวโจรแอบเข้ามาขโมยหรือทำลายพัยธ์ุมันให้เสียไป เพราะที่เชร์มัวร์นี้มีพวกฉาอิฐ(อิจฉา)เยอะมากที่มีมอรัลเบียก็มีแต่ที่เชร์มัวร์คฤหาสน์นี้เท่านั้นและภัยธรรมชาติอีก จึงมีงานเข้าสำหรับเจนตอนนี้

"ชาร์เน้นตัวนี้(พลูด่าง)มากกว่างานเลขาส่วนเตัวขอวเธอในงานเขียน"

เพราะวิสั่งชาร์มาอย่างนั้นมาก่อนตายของ

วิ" "ห้ามใครมายุ่งนอกจากเธอคนเดียวทำมันให้เสร็จ"สั่งมาก่อนตายหนึ่งนาทีชาร์จำได้ นี้เป็นOrder (คำสั่งให้ปฏิบัติ)มิใช่ statement(สั่งให้เลือกปฏิบัติ)

วาระต่อมา...ต่อไป

" เจน"บอกว่าตนเองถ้ารับมรดกสมบูรณ์ที่มิใช่ของตนเองจะมีเงินใช้ถึง100ล้านในบัญชี เมื่อเธอชนะความในศาลลับและศาลเปิดและศาลวิถีประชาและศาลประชาชนตัดสินให้ได้แล้ว

+-100ล้านบาทราคาปัจจุบัน

เพราะเธอประสบภัยจากดามุกเป็นเหตุให้เกิดนิติกรรมอำพรางจำนวนมากที่พ่อและแม่ของแม่(ยาย)เธอทำไว้ให้เธอ

เป็นเอกสารอำพราง ที่ปล่อยให้"เจน"มาแก้ไขได้

ต่อมาเจนมองเห็นว่าการใช้กฎมอรัล

เลีย(morallia)แทนดีกว่า เพราะมีอะไรเมื่อตายลงพาติดตัวไปไม่ได้

เจนตัดสินใจอย่างนี้

จึงปล่อยให้เป็นกรรมในวัฏฏะ(กรรมเวียนไปมาต่อภพชาติหรือกรรมเกิดขึ้นในคนสัตว์ต่อกันในช่วงแห่งการเวียนว่ายตายเกิด)

เจนสารภาพมาอย่างนั้น "ชาร์ก็ยอมรับอย่างนั้น จึงกล่าวยืนยันว่ามัาต้องเป็นอย่าง

นั้่นคือเป็นตามความจริงที่จากความจริงที่เจนสารภาพจากความเจตนาอย่างบริสุทธิ์ใจของเจนเอง"

และหลักความเชื่อนี้เป็นไปได้เพราะว่า จุดหนึ่งมนุษย์จะมีจิตสำนึกผลุดมาเอง เหมือนเด็กดื้อตอนเด็กพอโตคิดได้ไม่ดื้ออีกแล้ว

งั้น"ว่านอนสอนง่าย เรียกว่าการมีจิตสำนึกขึ้นมาเอง

ชาร์ย้อนถามเจนว่า"ถ้าคุณได้100ล้านจริงขึ้นมาจะให้อะไรผมบ้าง"

เจนไม่ตอบชาร์แต่อมยิ้ม

ชาร์เหนื่อยขอพักแป้บนึงฟังเพลงของไมเคิล บูเบล เพลง"Can't Help Falling

in Love - by Michael Buble"ก่อนเปิดดูได้ใน"Youtube"

ฟรีโดยสาธารณะชนผู้ชอบใช้หูฟังเพลง

ที่ชื่นชอบที่ไหนเมื่อไหร่อย่างไรเวลาไหนก็ได้

เพราะชาร์ไม่ต้องเสียเวลาขอ"creative common มากันเรื่องในปัญหาต่อสนธิสัญญาในการผิดละเมิดลิขสิทธิ์เพลงเนื้อร้อง....จึงนำมาให้เท่านี้ ใช่ว่าจะโฆษณาหรือบู้ตคนติดนิยายนี้ีัรัยหรอก คือ"มันเป็นเช่นนั้นเอง"

อนึ่งชาร์สารภาพต่อสาธารณชนว่านิยายนี้เป็นวรรณกรรมไม่ไดสำเนานำความสมจริงหรืออาจมีจริงมาประจานแต่อย่างใด

แต่แค่ฝันไปแและมันออกมาเป็นวรรณกรรมหฃังการตานของคนรักที่ด่สนจากไป จึงทำให้เกิดนิยายนี้ขึ้นทา

แม้มีเจตนาแต่ไม่ประสงค์ต่อผล คือเจตนาให้นิยายมีอรรถรสที่ควรเสพแต่ไม่หวังประจานความผิดพลาดของสังคมวิกฤติแต่อย่างใด เพราะชาร์พบว่าเป็นธรรมชาติ ที่ต้องเยียวยาในวันปรากฏต่อไปได้ จึงเฝ้าระวังอย่าให้เกิดขึ้น มันเป็นหายนะ แต่วรรณกรรมนี้เน้นความสุข

จากการอ่านเสพและเพิ่มสติในการมีชีวิตที่มีดุลยภาพนิรันดร์ นั้นคือเป้าหมายที่ขอวิสรรชนีย์เอาไว้ในนิยายนี้ในที่นี้ด้วย

เจนสารภาพจะฆ่าตัวตายหลายครั้ง แต่ไม่ทำ

เพราะการศึกษาและศาสนาและปรัขญาลัทธิ

ได้ห้ามตนเองไว้

คนเราเกิดครั้งเดียวตายครั้งเดียว

ตามสภาพก่อนพิสูจน์

ฉะนั้นการเกิดการตายคือธรรมชาติ

การฆ่าตัวตายคือโรคจิต ทำลายตนเอง

ไม่ดี " เจนสารภาพ"

มีหลายชีวิตต้องการฆ่าตัวตาย เพราะรัก เพราะติดคุก เพราะเข้าใจว่าไม่ได้รับความเป็นธรรม อันนี้ถือว่าเขาหันหลังให้กับความเป็นจริง เพราะการทำเช่นนั้น เท่ากับทำลาย

ตนเองแต่มิใช่การแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นให้ดีขึ้น

แม้นิดเดียวแต่กลับสร้างปัญหาให้คนรุ่นหลัง

เหคุผลอย่างง่ายเช่น

รักเขา เขาทรยศ

เมื่อเกิดเราเปลี่ยนเป็นไม่คิดคือโลกนี้ห่คนใหม่ได้อย่ายึดติด

ทำผิดติดคุก

เมื่อผิดก็ต้องรับผิด คนเราทำอะไรมีผิดกันได้ เมื่อธาตุพิการทำผิดไป เราจะแพ้จะชนะชีวิตให้มองเหมือนกีฬา

ขัดคอกับบิดามารดา

เมื่อเกิดเราต้องยอมท่านเพราะไม่กี่วันท่านก็ตายแล้ว

งัดข้อกับเจ้านาย

เจ้านายไม่ทีคนเดียวในโลก

ผิดใจกับรัฐผู้ปกครอง

ตามท่านหมาไม่กัดผิดใจก็ชั่วคราวเท่านั้น ไม่กี่วันท่านก็หมดวาระ ไม่มีใครอมตะ

ผิดใจกับมาเฟีย

ที่บนลกมีมากเพื่อหลบหลีกหนีไป

อีกร้อยแปดอย่าง

อีกร้อยแปดก็สติช่วยได้หมด ร้อนมีเย็นแก้ เย็นมัร้อนแก้เสมอ มีกลางวันมีกลางคืน

นี่คิอปรัชญาขอเจน

ต่อมาชาร์เลยยกให้เจนเป็นอาจารย์และพี่เลี้ยงทางปรัชญาให้กับตนแต่ไม่รู้ตอบแทนอะไร

จึ่ง

โดยเพิ่มเงินเดือนให้เจนแทนด้วยการตัดงานบางอย่างที่เจนต้องทำตามสัญญาลดงานที่เธอรับผิดชอบลงมา

เพราะชาร์ไม่มีเงินอีกชาร์ คือเป็นคนจนสายพันธุ์ใหม่หรือมาใน (emtiness version)คือหน้าเปล่าเงินว่างั้นแต่มีที่มิใช่เงินคือ(wealthy แบบ tychoon=พ่อค้า) เงินที่จ้าง"เจน"เป็นคำสั่งทรัสต์ที่คุณ วิทำไว้ ชาร์เป็นเพียงผู้สนองคุณวิเท่านั้น

จากบทสนทนาลับทางมือถือเมื่อวานนี้กับเจน

หลายคนพูดว่า"แล้วชาร์มันอยู่ได้งัย"เมื่อมันเป็นคนหน้าเปล่าเงินงี้"

คำตอบคือ"ปรัชญางัย"

พวกดักปลาไหลดำตามหนองมนเขคเชร์มัวร์ เพื่อเอาปลาไหลนาไปทำแกงเผ็ดและพวกล่ากบนากลางคืนยามฝนตกแฉะของ พวกดามุกสมัครเล่น จะชอบสงสัยแบบนี้

คำตอบว่า "ทำไมชาร์อยู่ชีวิตได้ในธรรมชา

ติที่ตนเป็นคน "แบบฉากหน้าเปล่า" งี้รึ

อ้าว!ฟังนะ!ชาร์จะเล่า

(แตต่ชาร์มีคฤหาสร์บุิลอนอันเป็นมรดกเลือดเช่นกันตอนนี้ทิ้งไว้ให้ต้นไทรใหญ่เฝ้าไว้และเลื้อยพันผูกมีนกกาเฝ้าให้จริงๆ แต่วิไม่สนใจชาร์เรื่องนี้ตอนแต่งงานกัน ชาร์ระบปากกับเจนว่าจะเล่าให้ฟังทีหลังถ้าชาร์มีเวลา)

ก็คนเรานะยากดีมีจนเงินนะ!ใช้เงินเพียงกินได้อยู่ได้หลับได้เหมือนกันหมด คือท้องเท่ากันหมด ปากเดียว ตุด(ทวารหนัก)เดียว

เหมือนว่าคนจะยาจนหรือรวยสุด

ก็ กินให้แค่"อิ่ม" กินทางปาก ขึ้ทางตุดทั้งนั้นและ

เท่านั้น

ฉะนั้น คนเรา

ไม่ต้องรวยระดับ จึงเป็นใครก็ได้

ไม้ยากนัก คือมันเหมือนกันโดยสาระขอ

งะความเป็นมนุษย์ รวยจนเป็นส่วนเกินที่ประดับไว้เท่านั้น มิได้ใช้จริงบริโภคจริง

เหมือนการอิ่มมื้อข้าวมื้อหนึ่งๆ แต่อย่างไีงไม่

และที่รู้จริงมิใช่สอดรู้สอดเห็นมา

ค่ะ

เจนบอกว่า คนบางคนได้ลูกสาวเศรษฐี

แต้ตัวเองเป็นคนชนิด"หน้าเปล่าเงิน "

แบบสังคมกันได้อยู่กันได้ชอบกันได้

เพราะพอดีตอนนั้นทัรพอดี"เง" (ความต้องการทางเพศ)อยู่ด้วยเพราะบสงครั้งหาที่ปล่อยยาากหรือแผนขังอารมณ์ของดามุก

อันนี้ทันแอปพลาย(apply)เข้าทั้งสองเพศนะ!

เพราะเขามีตัวช่วยคอยหนุน หรือให้ยืมเงินเขามาแต่งว่างั้น แล้ว พอมีลูกมั่นคงแล้วจึงแอบเอาเงินเมียมาคืนให้พร้อมดอกเบี้ยชด

ใช้แบบสัญญาลับ

หรีอแบบฉบับตามสูตร ที่ปดปิดที่

ไม่ยอมให้เมียรู้ บางรายมีสัญญาว่าเมื่อลูกสาวโตแล้วยกลูกสาวให้ แบบอย่างนี้

ก็มี

แต่ที่แบบดีๆก็มีคือมิใช่แบบแผนชั่ว

ๆ(แต่น้อยมาก)แบบแผนของดามุกแบบนี้ก็มี

มันทีหลายเวอร์ชั่น(version)ว่างั้น

เจนพูดย้ำชาร์และบอกว่าในสังคมเขตเชร์มัวร์ทุกอ

ย่างที่เล่ามานี้ "เท่าที่หนูไปเห็นมา"

เจนสารภาพในวันหนึ่งตอนพลบค่ำก่อนเรานั่งคุยกันทางมือถือ แล้วจากกันท่ามกลางความเงียบเหงา

ชาร์จึงยก(เจน)เธอเป็นพระเจ้าในจิตใจของชาร์ แต่ไม่บอกให้เธอรู้ว่าเธอคือพระเจ้า

เพราะไม่ดีและก็ไม่บอกด้วยว่าชาร์ชอบเพลง

และชอบงานวรรณกรรม มีรสนิยมเหมือนเธอ

และงดการคุยเรื่องส่วนตัวขอวชาร์เองและคุณวิ

คือปล่อยให้เธอตีเทนนิสกระทบกำแพงอิฐข้างเดียว ชาร์ฟังรับทราบอย่างเดียว

เพราะส่วนเกินของชาร์ปิดกั้นไว้

ด้วยเหตุนี้ชาร์จึงอ้อนวอนให้พวกโจร"ดามุ

ก"อันแสนเลวทรามพวกนั่น "ไปเกิดใหม่และไปชดใช้กรรมเปลี่ยนเป็นคนดีเป็นคนมี"มอรัลเลีย" และรับกรรมจากการกระทำของตนที่เกิดที่มีตามบัญชี ที่เคยเป็นมา เช่นใส่ร้ายชาร์ว่า " ชาร์มีชู้กับเจนเป็นต้น ทั้งๆที่ขาร์และเจนไม่มีอะไรกันเลย" แต่พฤติกรรมปัญญาชนของชาร์และเจนคล้ายจะเป็นในสายตาของพวกดามุก "แต่เปล่าเป็น"

คือมันเป็นอย่างนั้นเอง "อันนี้บาปหนักที่ดามุกเข้าใจอย่างนี้ในระดับอนุพันธุ์ของความผิด เหมือนคนชั้นสูงดุคนนั้นเพียงมองใครตาขวาง

เท่านั้นคือ นั่นคือ"การไม่ชอบ การ ปฎิเสธ 'No' "

คือตาดุอย่างนั้น คือมาอย่ามาหาทำ ไม่ชอบ มีโทษ ขณะที่คนชั้นต่ำ

ชี้นทาส ชั้นต่ำสุด ชั้นคนพาล ถ้าจะห้ามใครไม่ให้ทำอย่างกรณีก่อน เพียงมองห

น้ากันเท่านั้นไม่พอต้อง "ฆ่า ด่าทอ ต้องทุ

บตีต่อยเตะ ต้องประหารชีวิต ต้องลงโทษให้เห็นแบบตาต่อตา ฟันต่อฟัน มิใช่แค้เ

พียงมองตาขวาง เท่านั้น คำห้ามปรามจึงจะเกิดประโยชน์ตามที่มีคำสั่งได้ไม่

ดังนี้เป็นต้นเป็นอาทิ....

สรุปพฤติการณ๋ของดามุกซึ่งชาร์ถือว่าไปไหนไม่รอด คือเกิดมามีชีวิตที่มีบัญชีคือมีแผลเป็นติดตัวมาและติดตัวไปมาจนกลายเป็นตราบาปชั่วนิรันดร์ที่ชาร์เชิ่อว่าในกาลโบราณก่อนโพ้นมีคนคิดแก้ไขคนแบบดามุกจนเกิด"ศาสนาลัทธิ"ขึ้นมาฝึกใจที่มองไม่เห็นตัว โดยสอนคน"ห้ามเจตนามุ่งร้ายคนอื่นที่ผิดทำนอง จึงได้ตราเป็น"ลัทธิทำดีตามทำนองคลองธรรมขึ้นมาเป็นเหตุ

จนนกลายเป็นปรัชญ

าชั้นเยี่ยมในศาสนา"ต่อๆมา และพบในปัจจุบันในศาลจะให้มีการสาบานตนก่อนไม่ว่าใครมาจากศาสนาใด ว่ามีแต่ความจริ

งเท่านั้นแม้มองไม่เห็นที่จะให้การต่อศาลด้วยคำพูดต่อไป จนคำตัดสินในวาระสุดท้ายมาถึง"

ชาร์จึงขอภาวนาวิงวอนแด่ท่านทวยเทพเจ้าให้พวกดามุกทัั้งหมดจงตายแล้วจงกลับตัวไปเกิดใหม่และกลับตัวเป็นคนดีที่ึทีคนมีมอรัลเลียตามที่ข้าน้อยน้อมต้องการเถิด..พะยะค่ะ

ควรมิควรประการใด ขอได้โปรด...ชาร์แห่งเชนัวร์

วันอาทิตย์ที่ 8 สิงหาคม พ.ศ. 2564

ตอนีที่ 40 เสียงเพลงนี้มันสะเทือนใจฉัน "ขอและฟังเพลงเดี๋ยวที่รัก"

ตอนีที่ 40 เสียงเพลงนี้มันสะเทือนใจฉัน "ขอแวะฟังเพลงเดี๋ยวที่รัก"

เนื้อร้องที่ชาร์กำหนดแต่งขึ้นเองเพืาอไว้ทุกข์ให้ยอดรักคือวิเวียนน์ขบองชาร์ผู้ที่ตายไปแล้ว

"เสียงรัก"

นี่หรือเสียงแห่งรัก

นี่หรือคือความจริง

แน่หรือว่าไม่หลอกลวง

แน่หรือว่าไม่เพ้อเจ้อ

แน่หรือมิใช่แค่รำพัน

มันคือเสียงเพงลง

มันคือเสียงเพลง

มันคือความรัก

มันคือความ ฝัน

มันคือดวงใจ

มันคือความจริง

แน่นอน ...มันคือดวงใจ

ฉันไม่เข้าใจว่ามันเป็นงี้ๆ...ได้งัย

มันเป็นงี้ได้งัย

ทันทีที่โทรมือถือวางลง

ฉันรู้สึกว่าใจของฉันมันถูกขโมยไป

ทำงัยดี

ฉันรักเธอ

แต่ว่าเธอซิ

แต่ว่าเธอซิิ

พอดี ฝนมา

โอ้ฝน !ฝนจ๋า !ฝน!

คืนนี้ขอฉัน ขอฉันนอนกอดเธอน่ะ..นะ่..น่ะ..ฝน

แม้เธอจะเปียกฉันก็จะเปียก ..ฉันก็ยอม..ฉันก็ยอม

แม้ฉันจะหนาว.. ฉันจะหนาว

ฉันก็ช่างหัวมัน..ๆๆๆ

แต่ตอนนี้ที้ฉันรู้ ฉันมีเธอ

แต่ตอนนี้ฉันรู้. ฉันมี..เธอแล้ว

ฉันพอใจ

ฉันพอใจนะที่รัก..จะจ๋า

น้องฝนคนดี

ขออย่าจากพี่ไป.

จบ

พอเสียงเพลงงจบลประตูแง้ม

"ใครนะ"ชาร์คิด

ปรากฏว่า "เป็นผู้หญิง"ถ้าสายตา ของชาร์

ไม่มั่วนิ่ม แม้จอประสาทตาของขาร์บางครั้งไม่น่าไว้ใจ มันสั้นบ้างยาวบ้าง แล้วแต่อารมณ์

พร้อมเสียงตามมาอีก

"วิเวียนน์งัย"

โอ้ยผีหลอกกูอีกแล้ว "ชาร์ตวาด"

ก็วิเวียนน์ตายไ ปตั้ง10ปีแล้ว แล้วจะมาวิเวียนน์อะไรอีก

ไม่เข้าใจ

ชาร์ทบทวนความคิดสักนิด

ลำดับไปจากวินาทีที่ได้ยินเสียงว่า"ก็วิเวียนน์งัย"

จนวินาทีนี้

มีแต่ความว่างเปล่ากับความมืดผสมด้วยไฟน้อยแรงเทียนสีโคซี่(Cozy อบอุ่นสบาย)ที่ติดอยู่

เมื่อตะกี้ชาร์แต่งเพลงพึ่งจบลง

จบลงด้วยเสียงตอบรับแบบละเมอออกไป

"ก็นั่นงัย"-"ความรักที่มีต่อเธอ"

แต่นั่นมันเป็นอดีต

"ชาร์มั่นใจ"

นั่นมันเป็นอดีต"ชาร์ย้ำ

เราไม่ใช่เด็กอมมือ"ชาร์ปรามตนเอง"

"จะมาคิดเรื่องรักๆ

ใคร่ๆอะไ่รอีกป่านนี้แล้ว"

ชาร์ลั่นวาจาอยู่ในใจ

แต่ปรากฏการณ์นี้ไม่จบแค่นี้

ชาร์คิดว่าจำเป็นต้องคิดต่อไปเพราะสมองมีไว้เพื่อคิด

"อะไรก็ได้ แม้จะคิดมากหรือมากคิด"

ชาร์จึงคิดต่อไปทันทีที่ชาร์บอกใจด้วยประโยคนี้จบลง

คือทบทวนความคิดเสียใหม่

"แต่เสียงแว่วๆ ที่ได้ยินไปสักครู่เมื่อตะกี้ คือสงสัยว่า

มีใครจริงๆไม่รู้มากระซิบเบาๆว่า

"วิเวียนน์งัย"

ชาร์รู้ว่า"เจน"ไม่กล้ามาดอดทะเล้นกับเจ้านายของเธอแม้เจ้านายของเธออย่างชาร์เองจะดู "บ๋องๆ"ซักหน่อยก็จริง

"ผีแน่" ชาร์คิดอย่างสงบและสงสัยขึ้นมา

ทันที

จึงหวนคิดถึงหนังสือเล่มหนึ่งที่ชาร์เคยอ่านนานมาแล้ว

ที่เกาะสุมาตรา ขณะชาร์โดยสารเรือข้ามไปสุมาตราจากสิงคโปร์มันเป็นฉบับภาษาอังกฤษชาร์จำได้

"ไม่มั่นใจว่าที่ท่าเรือชื่ออะไร"

ต่อท่าอะไรติดต่อกันไป

ในการเดินทาง "แต่เป็นกลางทะเลระหว่างเกาะ"ที่เรือกำลังแล่นไป

เพราะตอนนั้นเป็นเว

ลากลางคืน " และชาร์ยังจำได้ว่า

ออกมาเดินเล่นที่ท้ายเรือ พบน้ำทะเลและเรือพาเร

าที่กำลังพุ่งหน้าไปสู่จุดหมายปลายทาง "มันเป็นเรือโดยสาร" เพราะแรงปั่นของเรือแล่นไปข้างหน้าอย่างเร็ว อันนี้มิใช่เรือประมงหาปลา

ที่"เราอาศัยมา'" เพราะเหตุจำเป็น

แต่จำได้ว่าถึงเกาะสุมาตราตอนเช้าอย่างปลอดภัยพร้อมความเหนื่อย

ก็ที่จะบอกคือ

มีหนังสือเล่มหนึ่งที่คาบิน (Cabin)ของเรือ

ที่ชาร์นอน หนังสือเล่มนั้

นดูเหมือนหรือเกี่ยวกับที่มีชื่อว่า Extra sensory perception: transmeditation by Lubsang rampa

เป็นหนังสือเกี่ยวกับสมาธิทางจิต และวิญญาณ และตาที่สามและและ ประสาทที่6 แม้จะคาบเกี่ยวยาหรือความจริงที่ทำให้คิดอย่างนั้นนี้โน้น คือมิใช่หนังสือเรื่องยาและผลข้างเคียงขอ

งผู้เสพยาLSD( Lysergic acid diethylamideสกัดจากราบนข้าวไรย์ สารเสพติดชนิดรุนแรง คนเสพเข้าไปลืมตัวอาจจะกระโดดจากที่สูงเช่นตึกได้ ชาร์จำได้ว่าหมอทางจิต"ทีโมที"ทำให้ยานี้มี

ชื่อเสียงรู้จักปรากฏไปทั่วทั่งเชิงลบเชิงบวก

ต่อมา ชาร์คาดว่าผลจากการทดลองของ หมอทิมอที

แลรี :Timothy Learyผู้ดังกับยาขนานนี้เขาเป็นหมอจิตบำบัดที่เป็นภัยกับประธานาธิบดีนิกสัน)สมัยนั้น ยากล่อนประสาทอะไร

ก็อันนี้ ชาร์เลยมองว่า ระบบESP ตามที่หนังสือนี้กล่าว ถึงมันคือทาวอ้อมใหม่ของคนติดยานี้คิดหรือไม่ คือคิดแบบตาสามคือคิดแบบเสพLSDที่ไม่อาศัยสูตรเคมีทางเชื้อราแต่เป็นการอาศัยสูตรเคมีทางจิตสมาธิแบบที่ปรากฎในหนังสือ เกี่ยวกับที่ชื่อ "ลุบซางรามพา"Lunsan-rampa อันนี้สื่อไปทาง

ทิเบต

และเรื่องฝ่ายจิตที่มีสภาพนามธรรม สัมพันธ์กับเรื่องสมาธิที่ธิเบต สมัยหนึ่ง

sixth sense ที่พบหนังสือเรื่องนั้นเรียกมันว่าคือESP:Extra Sensory Perception(เรื่องนี้ชาร์ไม่นำมาเขียนเป็นประเด็นหลักในนิยายเป็นเพียงแสวงหาเหตุผลมาสนับสนุนเรื่องที่ไม่มีข้อเท็จจริงชัดเจน เช่นเสียงเพรียกร้องเรียกที่ชาร์ได้ยินขณะแต่งเพลงอยู่และสดุดลงและเสร็จได้ยินเสียงเพรียก

ดังมา:วิเวียนน์งัย:แม้วิเวียนน์ตายไป เสียงนี้มันเกิดขึ้นได้งัย แล้วมันเกิดขึ้นได้อย่างไร "ถามซ้ำ": การให้คนนอกและตนเองยอมรับ เช่นเรื่องนี้จึงอ้างเรื่องในหนังสือที่เป็นเรื่องของ"ลุบซางรัมพา": Lunsang Rampaใมโนคติของตาที่สาม

แม้ชาร์เคยเรียนเทววิทยามาบ้างแต่มิใช่ประเด็นจะมาสมอ้างเรื่องลี้ลับนี้ แม้ตอนนี้ชาร์เองก็มี"มิเม

ย์"และ"หิมะ"เป็นตาที่สามของชาร์อยู่ตลอดเวลาว่า

"วันนี้ควรทำอะไรและไม่ควรทำอะไร"

"อย่าไปตรงนั้นไปตรงนี้มีงูมีอันตราย" ซึ่งชาร์เองรับรู้จน ชาร์เองไม่มั่นใจว่าอันนี้เป็นตาที่สามที่มิเมย์และหิมะบ่งถึงจริงๆ หรือเพราะความปกติของชาร์ที่ต้อง

คิดเอาเอง

เพราะมิเมย์และหิมะเป็นสัยว์แม้ขาร์ยกให้เป็นนางเองและนางรองของชาร์คือเป็นเมียหลวงเมียน้อยของตนเองนั่นเอง

ต่อมาชาร์

ตัดสินสรุปไม้ได้ว่าอะไรคืออะไร แน่

ชาร์ก็รับฟังในข้อเชื่อว่าตาที่สามมีจริงไว้นอกจากหนังสือที่พบในที่เรือข้ามทะเลไปเกาะสุมาตราวันนั้นที่ห้องนอนบนเรือ

ชาร์ได้อ่านและะสนใจและวางไว้ที่เดิม ที่สำคัญเป็นภาษาอังกฤษสื่อและมีข้อน่าอ่านสัมพันธ์กับลัทธิในประเด็นศาสนาและจิตวิญญาณผสมอยู่มากที่เกิดขึ้นในทิเบต

และตอนนี้

จึงเอาหนังสือเล่มนี้มาเปรียบเทียบความคิด

หาข้อสรุปจากการได้ยินเสียงคนตายไปแล้ว

ว่าจริงเท็จหรือประสาทหลอนที่ไม่ได้เสพLSDกันแน่ ไปเท่านั้

นเองอันเป็นประเด็นสำคัญ

)

เอาละทันทีหนังสือเล่มนี้วางลง ชาร์หลับสนิทเพราะเหนื่อยจากการเดินทาง

หลังชาร์นอนหบับไปงีบใหญ่

พอลุกขึ้นมาอีกครั้งจึงได้ความคิดว่า

"ในสังคมมนุษย์

มีอะไีรอีกหลายอย่างที่เรายังไม้รู้กันคือ เช่น

เรื่องวันนั้น มีเสียงดังกล่าว

"ก็วิเวียนน์งัยละ"นั่นเป็นเสียงของเมียตนเองที่ตายไปนานแล้ว

เพราะฉะนั่นเสียงนั้นคือ

ผี หรือคน

เป็นหนึ่งคำถาม

หรือโจร หรือเสียงใครอำพรางล้อเล่น

หรือผู้ร้ายหรือ"ดามุก"แอบมาทำหลอนประสาทให้สติอ่อนไปรึป่าว

ที่ชาร์คิดว่าทั้งหมดนั้น"เราประสบมาตลอดทุก

วินาทีที่เราอยู่ที่คฤหาสน์เขร์นัวร์"

และอีกต่างหากคือ

รวมทั่งเวทย์มนต์

ที่มีอันตรายบ้างไม่จริงบ้าง จริงบ้าง สงสัยบ้าง การเมืองบ้าง

แต่ขาร์ไม่เคยใช้สารเสพติดทุกชนิดแม้ระดับยาหลอนประสาทLSD

นอกจากกาแฟและชา

เมื่อหวนกลับมาคิดถึงเรื่องเมื่อวานนี้

เป็นเสียงว่า"วิเวียนน์งัย" ทันทีที่เสียงนี้หยุดสงบลง

และเงียบไป

ชาร์มั่นใจว่านี่คือ"คุณ"วิ "นิ"

แต่คุณวิตายไปแล้วเกือบ10ปี แล้วจะมาทำ

อะไรอีกล่ะ"ที่รัก"

ชาร์โพล้งตอบทันควัน

ผีกับคนรักกันไม้ได้ตามสูตรของคนและมันเป็นไปไม่ได้แน่นอน "ชาร์ย้ำ"

แต่ถ้าบังเอิญวิเวียนน์ฟื้นคืนชีพขึ้นมา โอ้ย!ชาร์ชอบถ้าจริง

"เจน"นั่นไม่มายุ่งกับเรา

เมื่อชาร์มาวิเคราะห์แล้ว

อาจจะเป็นเสียงวิญญาณของ"คุณวิ"ก็ได้

เพียงการคิดการนึก จิตสัมผัสแนวใหม่ของคนอาจจะมีการสื่อทางวิญญาณ มันอา

จจะมีได้

เพราะบางอย่างมีวิชาการยอมรับอยูแม้แบบ

คลับคล้ายคลับคลาแต่ก็มีเหตุผลหนุนรอ เหมือน

ในหนังสือตาที่สามมี

หนังสือนั้นกล่าว

รองรับอยู่พอฟังได้บ้าง

เพราะฉะนั้น

ไม่จำเป็นเสมอไปที่จะปฏิเสธว่า

"ผีไม่มีจริง"

หรือว่าวิเวียนน์ฟื้นคืนชีพ

มาจริงๆ

ถ้าจริงพรุ่งนี้ไปหลุมฝังศพคุณวิ ศพคุณวิต้องหายไป

ชาร์หยุดคิดไว้เท่านี้

แล้วไปฟังเสียงเพลงจากมือถือต่อ เพราะนั่นคือ

"ความสุข"

ต่อไปคือเสียงของสุภาพสตรีผู้นี้ที่เคยฟังมากในสมัยเรียนมหาวิทยาลัย

แต่ก็อยากจะฟังอีก..มันไม่เบื่อนั่นคือเสียงของ

ของ

Connie Francis

มี

เนื้อ

เพลงด้วย

เนื้อร้อวดังต่อไปนี้ สมัยก่อนฟังไม่มีเนื้อร้องให้ได้ดู

"Women in Love

Barbra Streisend

Life is a moment in space

When the dream is gone

It's a lonelier place

I kiss the morning goodbye

But down inside you know

We never know why

The road is narrow and long

When eyes meet eyes

And the feeling is strong

I turn away from the wall

I stumble and fall

But I give you it all

I am a woman in love

And I do anything

To get you into my world

And hold you within

It's a right I defend

Over and over again

What do I do?

With you eternally mine

In love there is

No measure of time

We planned it all at the start

That you and I

Live in each other's hearts

We may be oceans away

You feel my love

I hear what you say

No truth is ever a lie

I stumble and fall

But I give you it all

I am a woman in love

And I do anything

To get you into my world

And hold you within

It's a right I defend

Over and over again

What do I do?

I am a woman in love

And I'm talking to you

You know, I know, how it feels?

What a woman can do

It's a right

I defend over and over again

I am a woman in love

And I do anything

To get you into my world

And hold you within

It's a right I defend

Over and over again

อ้างซ้ำจากGoogle.com

07/08/21

ตอนวิเวียนน์ยังไม่ตายเธอชอบกิน

น้ำปลาญี่ปุ่นชนิดเหยา

ะๆสายพันธุ์ซอสถั่วเหลืองโชยุญี่ปุ่น คล้ายตราตราทาคูมิ-อายิปัจจุบันเธอชอบ

มากกับไข่ดาว

อันนี้อันเดียวของ

สำนักผงชูรส

"อายิโนะโมะโต๊ะ"

ต่อไปอีก

เพลงที่ชื่นชอบที่ทำให้ชาร์มกำลังใจทบทวน

ตรวจทานและเพิ่มเติมงานวรรณกรรมของคุณวิ

ผู้เป็นเมียและนางเอกผู้อาภัพของชาร์ใน

เรื่องนี้ที่ตายไปแล้ว

แต่ศพยังไม่เผาโดยฝั

งไว้ตามสูตร จนกว่างานวรรณกรรมคฤหาสน์เชร์นัวร์นี้เสร็จสิ้นลงสมบูรณ์

เพลง

ืคือเพลงในอดีต ยุค -50 -60 -70 (นับแบบจากปีคริสต์ศักราช)มีเพลงเหล่านี้เป็นอุทาหรณ์ ที่ชาร์โปรดปรานเป็นพิเศษ

Kiss Me Good Bye

Petula Clark และ

Kelvin Williams

"We choose it, win or lose it

Love is never quite the same

I love you, now I've lost you

Don't feel bad, you're not to blame

So kiss me goodbye and I'll try not to cry

All the tears in the world won't change your mind

There's someone new and she's waiting for you

Soon your heart will be leaving me behind

Linger awhile, then I'll go with a smile

Like a friend who just happened to call

For the last time pretend you are mine

My darling, kiss me goodbye

I know now I must go now

Though my heart wants me to stay

That girl is your tomorrow

I belong to yesterday

So kiss me goodbye and I'll try not to cry

All the tears in the world won't change your mind

There's someone new and she's waiting for you

Soon your heart will be leaving me behind

Linger awhile, then I'll go with a smile

Like a friend who just happened to call

For the last time pretend your are mine

My darling, kiss me goodbye

My darling, kiss me goodbye"

พบเพลงนี้ในช่วงโควิด-19ระบาดและอ้างเชื่อมโยงและอ้างซ้ำจากGoogle.com

07/08/21

ประเด็นเขียนและการอ้างเพื่อไม่ให้เกิดการละเมิดสิทธิ์ในเอกสารที่เรียกว่าลิขสิทธ์นี้

ชาร์ยอมรับเรื่อง

Economic value fair use in copyrights

ในการอ้างอิงและเวอชั่นส์ของชาร์คือจะไม่เว่อร์ เช่นการนำเนื้อร้องมาผนวกในงานเขียนแม้อันนี้วิเวียนน์เขียนไว้ทั้งหมดแต่ตอนนี้ชาร์รับผิดชอบและกำหนดว่าอะไรควรไม่ควร ลิขสิทธ์หมดอายุหรือยังไม่หมดอายุรวมทั้งการขออนุญาต

ชาร์มั่นใจว่าต้องให้ถูกต้องเสมอ ถ้าไม่ถูกทำเสียให้ถูกอันนี้เป็นมอราลเลี

ย

ก่อนเราจะได้พบกันอีกกับตัวหนังสืออันมากมายนี้ รวมทั้งข้อกำหนดของสังคมที่ชาร์ไม่ชอบละเมิด

ในสิทธิของผู้อื่นในการธำรงตนที่คฤหาสน์เชร์นัวร์และที่อื่นใดอย่างเป็น

สุ

ขและนอนได้ตาหลับเ

มื่อ"ชาร์"ได้ตายลงอย่างสมบูรณ์พร้อมใบมรณะบัตรอันทรงเกียรติแด่ผี

ผู้วายชมน์ต่อไป

แต่ช่วงก่อนตายและหลังตาย" ดามุก"ต้องมารับผิดชอบในการกระทำทุกเรื่องที่ที่มันทูตกันด้วยเพราะพบว่าดามุกชอบมากวนสมาธิชาร์และคณะทำให้เรือของ

ชาร์เสียหลัก อันนี้เป็นคำสาปจากเทพเจ้าแห่งความจริง

ตอนที่41 "ส่วนเกิน"

"ส่วนเกิน"

ลัทธิอรรถประโยชน์

สำนักปรัชญา

Imprest ออกเสียง แต่มันimpressนะที่ชาร์หมายถึง

หนังสือcounter point ของAldoux Huxley

ทำไปทำมาชาร์ได้เจน
เป็นคู้คิดคู่ขา แต่เราไม่มีอะไรกัน"
พวกทาสที่เขนัวร์และพวกดามุกคิดว่าเตนเป็นเทียลับของชาร์แต่เจนทำทีว่าเป็นคนใช้มีเงินปีจากคฤหาสน์ แต่ชาร์กัยเจนไม่ทีอะไรกันท้ามห้พวกดามุกเชิงลบมาตั้งวงตรปิดแอบดูได้เพราะเดี๋ยวนี้มีกล้องวจรปิดชนิดละเอียดสุดขีดแล้วเฉียดคาร์บอนส์14 และดีเอ็นเอ

ขาดไปคือกลิ่นคือส่งกลิ่นทางมือถือ ทำได้ "เพราะเจนเชื่อว่า มรุษย์ทำได้ทุกอย่าง"วันหนึ่งเจนาารภาพกับชาร์" ชาร์หัวเราะเมื่อได้ยินคำนี้แต่คล้อยตา
มเจน เพราะเตรเป็นคนใ
ช้ แต่เจนก็เป็นปัญญาชน

"ชาร์ไม่สะอึกในคำพูดของเจน"

พวกดาทุกคิดว่า ชาร์นี้โง่
บัดซบ เป็นเศรษฐีส่วนเกิน
มีแต่อดีต และดามุกอิจฉาและริษยา
คอยจ้องว่า ชาร์น่าตะโอนส่วนเกินมาให้พวกตน แต่
ดามุกทำไม่ได้ แต่มีทาง
By -passคือทางเบี่ยง
เขากำบัวทำกัน
บองติดคามแนสคิดของดามุก ว่าเขาจะทำอย่างไรต่อไป "ชาร์นั่งครุ่นคิดอยู่
อย่างภาพปั้นของ.......ครุ่นคิด :Le Penseur- The Thinker) งโดยโอกุสต์ รอแด็ง
ปฏิมากรชาวฝรั่งเศส ที่ตัวจริงปั้นตอนนี้อยู่ที่ กรุงปารีส ในประเทศฝรั่งเศส รูปชายนั่งคิดเหมือนมีความขัดแย้งภายใน รูปปั้นมักจะใช้เป็นสัญลักษณ์ของปรัชญา
โดย...Auguste Rodin..(ออกุส โรแดง=ภาษาฝรั่งเศส..สำหรับรูปจำลองมีหลายๆแห่ง ในส่วนที่ปรากฎหลางถนนในในเมือ
งของปารีส(Arrondissement
เขตที่....)เขามีไว้เป็นอนุสรณ์ ที่ชาร์เห็นขณะเดินเชื่อว่ามิใช่ตัวจริงเพราะตัวจริงเป็นบร็อนซ์แบะหินอ่อน
อย่างไรก็ตามชาร์ไม่ชอบเป็นคนอ่อนอ้างอิงหลักฐานคือเมื่อไม่แน่ใจตะไม่นำมาพูดอ้าง
ทุกอย่างในชีวิตชาร์จึง
เน้นการอ้างอิงเหมือนกับการมีโอกาสได้ปรากฏตัวบนที่หน้าบัลลังก์ศาล

ชาร์จำได้ที่เที่ยว และหลงทางไป เลยเหลือบไปเห็นเข้าเป็นอาหารตา (food of visions) อาหารใจ(food of thoughts)
ก็นี้งัย ที่ชาร์ชอบปั้นแกะอย่าง ปฏิมากรทำ

เคยเรียนบ้างเป็นวิชาโท ในระดับอนุปริญญา และสอบได้
!แต่เมินเสียเถอะ'ดามุก' คิดหรือว่าข้าจะทำให้ส่วนเกินที่ข้ามีอยู่นี้นี้หายไปจากตัวข้า ! "ชาร์ทนงใจในตัวเองอยู่ในใจอย่างเงียบ" เพราะมันเป็นมรดกชิ้นสุดท้ายที่ขาร์เหลือมันพร้อมกับลมหายใจชุดสุดท้ายก่อนตายที่มันดื่มกินได้ "ปณิธานของชาร์"

!โง่บัดซบ! ดามุกมองชารฺด้วยใจหนยามเหยียดต่อชาร์
และชาร์ก็ยอมรับว่าตนเองนะโง่ในสายตาของพสกดามุก "แต่เดี๋ยวก่อนสหาย
'เราจะขายความโง้นี้แก่เจ้า' เพราะเราไม่คิดคิดคดโกงทรยศต่อคใามรู้สึกของใครๆเหมือนพวกเจ้า"

เราจะทำความโง่ของเราให้ฉลาดให้เป็นสิ่งใช้ได้เหมือน ดังที่าำนักปรัชญา
Unitarian สื่อเอาไว้'ลัทธิอรรถประโยชน์'
ให้ได้เจ้าจงรู้ไว้ ข้ามีส่วนเกินของข้าเป็นเดิมพัน
ก็ดพราะพวกเจ้าคิดลบอย่างที่พวกเจ้ากำลังคิดงัย พวกเจ้าจึวเป็นคนมีบาปในสายตาของสังคมเชรัวร์"
ชาร์กล่าวในมิตินี้ในใจของตนเองที่สุด
ผ่านม่านหน้าต่างเชนัวร์ออกไปที่ที่ทุ่งมีหญ้าป่านาและฟ้ากว้างอย่าง (impress)ประทับใจ
ของช่วงเช้าวันหนึ่ง

คนเขารวยกันตูมตาม
แต่ชาร์ไม่มีวี่แววว่าจะรวยเหมือนเขาบ้าง 'ท่าดีทีเหลว'
'ดามุกเหยียดชาร์กัรถ้วนหน้า"

"อ้าว!ทำไมพวกเธอยังมาคงตามล่าความโง่ของ(ชาร์)เราอีกล่ะ"

ชาร์กล่าวโต้ความรู้สึกของพวกดามุกอยู่เงียบๆ
และ
คิดต่อไปพูดต่อไปในใ
จอันสดใสและปราศจากอคติของตนเองว่า

:
ก็ถ้าตนเองคิดว่า 'เราโง่ เจ้าจงไปตามคนที่รวย และรีดไถ และจ้องเอาความมั่งมี
และส่วนเกินของคนรวยเหล่านั่นซิ' "แต่นี่พวกเธอไม่"

แสดงว่าพวกเธอแย่มาก ตามหากินกับคนมีแต่ส่วนเกินเยี่ยงอย่างเรา ส่วนคนที่มีป
มเกินกว่าเรา ทำไมเจ้าไม่ไปจ้องเอาของเข
าเหล่านั้นล่ะ..หรือว่าเขาไม่เปิดทางให้ ไม่ให้ช่อง
โหว่แก่พวกเธอ พวกเจ้าจึงไม่มีปัญญาทำ

พวกเจ้ามีดีแต่จะคอยรังแกคนด้อยกว่า เหมือน

'พรานนฝนตกพรำ'ดักช้อนจับกิน"อึ่งปากขวด"ที่ลอยคอพรอดรักกันในหนองนาแล้วไปทอดหมกเกลือกินซึ่งง่ายกว่าจับกบทำกิน !ใช่มั้ย!

'อย่างนั้นใช้มั้ย' ชาร์ย้ำ

ก็นี่ละ แววแห่งแรงอิจฉาริษย่ขอวพวกเจ้านี้ละ่
เป็นบาปติดตัวเป็น(Sin)ทำให้พวกเจ้าเกิดมาเป็นทาสทางความคิดของพวกดามุกงัย..

พวกสูเจ้าจงรู้ไว้
'คนเราทำอะไรลงไปมันมีบัญชีทั้งนั้น ทุกๆอย่างทั้งการกระทำงในที่ลับที่แจ้ง
ที่พวกเจ้าทำมา

!มันเหมือนแผลเป็นจากมัดที่หั่นปลาทำกินแล้วเผลอไปบาดมือเอา
งัย...

และพวกเรา"ที่เป็น"พอตายไปพวกมึงจึงถูก
'ยมพบาล'
เปิดบัญชีกำหนดโทษานุ

โทษ....ดั่งที้มโนคติแห่งความดีความชั่วหรือมโม
คติเชิงบวกและเชิงลบที่เคยทำไว้แสดงไว้ตอนมี
ชีวิตงัย

พวกมึงอยู่กินไปวันๆหนึ่ง
โดยไม่คิดถึวชีวิตหลังความตายแบบคนกินข้าวเสร็จแล้วไม่ล้างหม้องั้นรึ

"ไปเถอะ ..พวกเจ้าจงไปเสียจากมโนคติอันเลวทรามของ
เจ้า"ชาร์กล่าวในที่สุด

ความรู้ท่วมหัวเอาตัวไ
ม่รอด

39โอเคเมื่อแรงจันทร์บดบังกลีบเมฆา และนกเค้าแมวใต้เงามืวบดพุ่มไม้จามจุรี(ต้นก้ามปู)

39โอเคเมื่อแรงจันทร์บดบังกลีบเมฆา และนกเค้าแมวใต้เงามืวบดพุ่มไม้จามจุรี(ต้นก้ามปู)

39เมื่อแรงจันทร์บดบังกลีบเมฆา และนกเค้าแมวใต้เงามืดพุ่มไม้จามจุรี(ต้นก้ามปู)

ที่คฤหาสน์เชร์มัวร์ เชร์มัวร์ ชาร์ ตนเองพบว่า

จากข้อสังเกตุด้วยตาเปล่า ด้วยตาเปล่า กล้วยไข่และกล้วยหอมเหลือยาว(กล้วยหอมใหญ่) ในภาวะสุกงอมมีหนอนตัวสีขาวฝังร่างในเนื้อกล้วย

แต่ไม่พบในกล้วยน้ำหว้าและกล้วยตานีและกล้วย"โอชารส"ในภาวะเดียวกัน

ที่จะเม้นต์นิดนึวคือ กล้ายตานีกอมหวานละมุนชื่นหฤทัยเลยเมื่อกินมันตอนเปลือก

เป็นสีเหลือง(beta carotine)ไม่มีขายที่คฤหาสน์มีต้นเดียวปลูกยาก พวกดามุกกลัว

ไม่กล้าขโมยหน่อเพราะผีดุ มันจึงเป็นหุ่นไล่กาให้คฤหาสน์เลยตอนนี้

ขาร์ชอบกล้วยเป็นชีวิตจิตใจ เพราะกินง่ายและกลิ่นดี ตอนคุณ"วิ"มีชีวิตอยู่คุณ วิก็ชอบกินกล้วย

นกกาผี(นกกะปูด)เริ่มมาทำรังมาหางู

หากินเพิ่มมากขึ้น นกกะปูดมีกลิ่น คนที่เชร์นัวร์ไม่นิยมยิงมากิน แต่นกกวักนี่ไม่เหลือ ถ้าชาร์เห็นใครมายิงนกกวักในเขตคฤหาสน์ ชาร์จะเดินออกไปห้ามทันที เมื่อไปแบก

ปืนยาวยิงกระรอกติดบ่าติดตัวไปเดินไปด้วย

"ชาร์จำได้"

หลังคุณ"วิ"ตายลงที่คฤหาสน์เชร์นัวร์นี้

พบว่าได่แต้มีการฟักไข่ของไก่แจ้เถื่อนตัวหนึ่ง

ชอบไจ่

เรี่ยราดตามซุ้มใบไม้แห้ง ไข่เรี่ยราดไปทั่ว และฟักไปทั่ว ไข่แตกไม่พร้อมกันและออกมาทีละครั้งฟองตัว

ครั้งสองตัว

ด้วยความพายามของมัน คงจะเป็นวิธีเอาชีวิต

รอดแบบ

"Fit to live" ตามที่ Darwinนักชีววิทยาชาวอังกฤษพยากรณ์ในปรากฏการณ์ทางชีว

แน่นอน

เป็นอาหารตาที่ได้มาแยู้รับมรดกจากเมียที่คฤหาสน์เชร์มัวร์นี้

"ทุกครั้งตอนเที่ยง ชาร์ต้อวเอาข้าวเปลือกไปโปรยไว้ให้ เพราะสงสาร

พงกดามุกวางแผนกลืนคฤหาสน์เชนัวร์และคณะด้วยวิธีการ

มากมายตามคำนิยามคำนี้ ที่ชาร์จะกล่าวถึง

Absorbingถูกกลืน

เช่นเผ่าชนใหม่เมื่อแรกเข้ามาแล้วถูกชนเผ่าใหญ่กว่ากลืนสัญชาติเผ่านั้นเสียด้วยการสมรสและกลืนด้วยวิธีทาง

วัฒนธรรมและประเพณี

เป็นต้น

การหาค่าตัวนี้คือ

ค่าprobeคือค่าเป็นไปได้

ที้นักประกันศาสตร์ใข้คำนวณการรับและการรอจ่ายประกันที่นิยมใช้กันงัย

ชาร์คาดว่าการประกันเป็นสิ่งดีและทำไว้

แต่วิเวียนน์ไม่ได้ทำให้ตน มีแต่พินัยกรรม

วิเกลียดการลงทุนด้งยประกันแต่ชาร์ชอบมาก

เจนแจ้งมาว่า

ดามุก ขโมยแม้แต่กระถางรองน้ำยางเพียงใบเดียวสองใบเพื่อไปตั้งตัวมา

ก็หลงมาในรูปมักง่าย วิสาสะกับชีวิตทรัพย์สินที่เชนัวร์

คนรู้จักกันด้วยแต่อันนี้ถือว่าไม่มีมอรัลเลียจึงกลายสภาพจากคนมักคุ้นรู้จักกันมาเป็นดามุกเชิงลบนั่นเอง ยังมีอีกขั้นคือmagna moralia คำว่า

Magna เป็นภาษากรีก

อุปสัคแปลว่ามากกว่าธรรมดา

นิยายคฤหาสน์เชร์นัวร์นี้เขียนไปเขียนมา

จะกลายเป็นนิยายงานเขีบยเรื่อง

Point counter point ของAdous Huxley นั

กเขียนชาวอังกฤษ แค่ชาร์ปฎิเสธว่าไม่ คงเป็นตัวหนังสือและโครงสร้างในนวนิยายนี้

"อาจจะใช่"

Private eyeนิตยสารขำชั้นสูงของอังกฤษ

Punchนิตยสารชั้นสูง

Satirical ชั้นสูงของอังกฤษ

Encouterนิตนสารวิชาการชั้นสูงของสหรัฐ

มีคนคิดๆแต่มีแย้ความรู้ถ่กถางสัวคมยืนยันตนเองและอัตลักษณ์

แต่ไม่ยืนความมั่งคั่งตนเอง

เหมือนคนที่่รวยยุคใหม่

เช่นFacebook Google

Computer ...ก็หาไม่

ท้ายสุด นักเขียนนักปรัชญาเหล่านั้นก็เหลือแต้คสามดีและอนุสาวรีย์หินอ่อนให้คนรุ่นหลังได้เชยชมเล่น

ไม่เหมือนคนคิดหาเงินไว้

หลังตายทิ้งมรดกมหาศาลไว้จากการพัฒนาwealthทรัพย์สิน

ไว้ให้คนรุ่นต่อมาไม่ แม้ยาวคนรวยแบ้วมาตายอย่างเย็นชาอันโลดโผนเพราะคสามมั่งคั่งมั่งมีของตนเป็นปัจจัย เช่นHuge เรือบินตกตายแต่สปิริ

ต (spirit)สูงไกลมอบมีมดกให้คนจนเป็นต้น

อดีตคนีรวยสุดขีดนับหน้าได้คือ

ตระกูลFords andRockyfeller

และเศรษฐีจากกลุ่มเชื้อ

ชาติยิวเช่นตระกูลRotchildeดป็น

ต้นเรามัฝักรู้ตักบริษัทยามหาศาลจากสสิสงัย

ยิสนิยามนี้ที่โลกต้องยอม

คือEinstineนักฟิสิกส์

ที่โลกคงระบือไปด้วยเรื่องระเบิดนิวเคลียร์งัย

ชาร์เคยคอรเด็กเมื่อเรียนๆตอนอยู้ใรตะวะนตกคิดเบียนแบยเชร์ กูวาราคนรักการค่อส๔้ทางก

ารเมืองปฏิรูปแบะถูก

ลอบสัวหารจนกลายมาเป็นเฟชั่นให้กับชนขั้น

ทั่วโลกแต่ไม่ใช่การเมือง

เช่นทำเป็นสื่อโฆษณาข่ยสิ้นค้าไปแทนหลายแนว

เชร์แพ้คาาสโตร์Castro ของคิวบา แม้เคยเป็นเพื่อนกันมาก่อน อ่านนิยานการเมืองเหล่านี้สนุก

เพราะระยะหลังกลายเป็นpopไปไม่เกี่ยวการการเมืองสักหน่อยเดียวเช่น

กรณีชาร์ชอบเชและไฝ่ฝันอนาคตอยากเป็นอย่างเชแต่ไม่ตายอย่างเชตอนเรียนตะวันตก เพราะsex driveตามคติของกามวิมยาทางจิตเช่น Froidนักจิตวิทยาชาวเยอรมันเ

ชื้อสายยิว

กล่าว วฝสาเหตุเกิดเพราะความผลักดันทางเพศเพราะหนุ่มชาร์จึวคิดอน่างนั้น แต่เมื่อโตเต็มวัยก็เปลี่ยนไปกอร์ปกับ"แม่ของของชาร์เองไม่ชอบให้ลูกของตนคิดแปล

กแยก"

ชาร์จึงเป็นคนสงบสมถะ

จนมาพบรักกับนา

งเอกคือ "วิเวียนน์"ที่ตายไปแล้วนี่งัย

จนท้ายสุดมาท้ายสุดทั่ฝั่ง

ชล(น้ำ)คือเป็นพระเอกของ

นิยายเรื่องคฤหาสน์เชมัวร์นี้นี่เอง

ชาร์ใช้กาแฟเป็นฝิ่นดิ

บและชาเป็นกัญชาแห้งใ

นเรื่องการเสพประจำวัน

แต่เดี๋ยวนี้เปลี่ยนเป็นนมและข้าวโอ้คร้อนมากกว่า กาแฟใช้เมื่อารมณ์มันติด

เท่านั้น ส่วนฝิ่นและกัญชา ชาร์ชอบแต่เมื่อเป็นอาญาเภสัช " ชาร์จึงเลิกชอบ"

เพราะในโลกนี้มีสองอย่างคือ เป็นอาหารและไม่เป็

นอาหารของมนุษย์

อะไรที่เป็นชาร์"เน้นและชอบ" ส่วนที่ไม่เป็นอาหาร"ชาร์ขอคิดก่อนทำ"

ชาร์

น้ำจิ้ม"พริกเกลือ"ที่ฝืนเรียกมันน่าจะเป็น"น้ำจิ้มพริกมะนาว" แต่เอาเถอะ

ไปตามfolk law ruleแล้วกันยึดติดตามที่เคยใช้มาเนิ่นนานแล้ว "ไม่ขัดใจ"

แม่ของชาร์ชอบน้ " น้ำจิ้มพริกชนิดนี้มากคือน้ำจิ้มพริกเกลือ ขาดเสียได้แทนน้ำจิ้มพริกกะปิที่ชุมชนเชมัวร์ชอบกินทุกวัน

พบว่าแม่ชอบพริกที่สุกแล้วทำตำส่วนหนึ่งกินทันทีส่สนหนึ่งใส่กระปุกสุญญากาศเก็บไว้ค้างคืนหบายวัน ยิางฝากตู้เย็นไว้ยิ่งเก็บได้นาน

ชาร์สัวเกตพบเมื่อมนใช้ชีวิตกับท่านในบางเวลา

และแม่ไม่เคยสอน หรือใช้ให้ตำให้ คือแม่ทำเองทุกอย่าง เห็นแล้วหลังแม่ตำเสร็จน่ากินดูแล้วมันหลั่งน้ำย่อยได้จนน้ำลายไหล

จิ้มกับหมูเค็ม น่ากิน

ต่อมาโตขึ้นหลังรับมรดกเลือดแล้ว

มาที่วิเวียนส์นางเอกของชาร์ผู้ตายไปแล้ว ไม่ขอบน้ำพริกเกลือ แต่กลับชอบ

ปลาซูซิมิจิ้มน้ำปลาคาโยเกะ แต่สำหนับขาร์ขอบปบาซูซิมิเช่นกันแต่จิ้ม กับ"วายาบิ" มันเผ็ดขึ้นจมูกเชื่อว่าแก้หวัดได้

"ชอบกินสิ่งนี้"

แต่มาที่สมัยรับมรเกตกทอดอันเป็นทรัสต์ของ

วิเวียนส์

ชาร์ไม่เคยเนียกเจนมาทำครัวให้แม้เจนจะเป็นคนใช้

ชาร์ทำเองตำเอฝน้ำพริกเกลือพบว่ามช้พริกเกลื

อเป็นพริกแดงสุกแดงสุก

จากพริกจึงกลายเป็น

พริกเกลือสุก

ดูสวย และกินดี เก็บไว้หลายวันได้ แค่ถ้าใช้พริกขึ้หนูเขียวมันเก็บไว้ไอ้ไม่นายคือสองสามวันถ้ามากวันไปเก็บไว้จะมีหนอยพีิกหนอนน้ำส้มเกิดขึ้น

สรุปะริกเขียวใช้ตำเกลือเพื่อกินทันที

ส่วนพริดแดงไว้ใช้ตำเพิ่อกินนานได้

จะอร่อยมากเมืาอเคงราต้องคดข้าวห่อเดินทาง

วงไกล หรือไปลงแขกงานลงแขกแลบนารวม

ชาร์ใช้จิ้มหมูและสารพัดจิ้มเหมือดกับข้าวอร่อยดี

โดยเฉพาะกับปลาเค็มไ

ม่ทรงเครื่อง"กินอิ่มอร่อยและนอนดี"

แม่ไม่เคยสอนบอกชาร์ คงคิดว่า ะอโตขึ้นไป

เมียจะบอกให้หรือเป็นเอง

แต่พอโตขึ้นมา หัดเองรู้เอง เมียไม่บอกเช่ยกัน

แล้วเมียของชาร์กินพริกเกลือไม่เป็นกินเป็นแ

ต่พริกกะปิและพริกวาซาบิ

เน้นน้ำปลาของญี่ปุ่น

ส่วนชาร์ชอบวายาบิ มันคงแก้หวัดไดเเต่แพง

หลับสบาย

ชาร์ชอบเพลง

Kiss Me Good Bye of Petula Clark นักร้องยุค 60ตอนต้น

และMary Hopekin Those Were the Day

มาก

Once upon a time there was a tavern

Where we used to raise a glass or two

Remember how we laughed away the hours

And think of all the great things we would do

Those were the days my friend

We thought they'd never end

We'd sing and dance forever and a day

We'd live the life we choose

We'd fight and never lose

For we were young and sure to have our way

La la la la la la

La la la la La la la la la la

Then the busy years went rushing by us

We lost our starry notions on the way

If by chance I'd see you in the tavern

We'd smile at one another and we'd say

Those were the days my friend

We thought they'd never end

We'd sing and dance forever and a day

We'd live the life we choose

We'd fight and never lose

Those were the days, oh yes those were the days

La la la la la la

La la la la La la la la la la

Just tonight I stood before the tavern

Nothing seemed the way it used to be

In the glass I saw a strange reflection

Was that lonely woman really me

Those were the days my friend

We thought they'd never end

We'd sing and dance forever and a day

We'd live the life we choose

We'd fight and never lose

Those were the days, oh yes those were the days

La la la la la la

La la la la La la la la la la

la la la la la la

La la la la la la

La la la la La la la la la la

Through the door there came familiar laughter

I saw your face and heard you call my name

Oh my friend we're older but no wiser

For in our hearts the dreams are still the same

Those were the days my friend

We thought they'd never end

We'd sing and dance forever and a day

We'd live the life we choose

We'd fight and never lose

Those were the days, oh yes those were the days

La la la la la la

La la la la La la la la la la

La la la la la la

La la la la La la la la la la

อ้างซ้ำจาก

Google.com

07/08/21

และของ

Connie Francisชอบมากเลยฟังแล้วสดุดทุกลมหายใจ ชัวร์"ยืนยันโดยชาร์"

เนื้อหาไม่อยากมากไปเจอปัญหาEconomic value and fair share เพราะฉะนั้นเอาไว้เท่านี้ก่อน เดี่ยวมีปัญหาลิขสิทธิ์บางอย่างถ้าในศาลแพ้แล้สเค้าจะมายึดคฤหาสน์เชร์มัวร์ ก่อนชาร์ตายลง เจนไม่มีที่ทำงานและนอนงีบแน่ๆ แต่"ชาร์"ชอบเพลงกดเลยยูทูบใส่ชื่อคนร้องชื่อเพลง

แป้บเดียว! จะได้ยินเสียงเพลงใครๆจนมือถือเเทบกระเด็น...เลยคุณ.จากคุณ" วิ"อดีต บก. นิยายนี้แนะไว้