"ส่วนเกิน"
ลัทธิอรรถประโยชน์
สำนักปรัชญา
Imprest ออกเสียง แต่มันimpressนะที่ชาร์หมายถึง
หนังสือcounter point ของAldoux Huxley
ทำไปทำมาชาร์ได้เจน
เป็นคู้คิดคู่ขา แต่เราไม่มีอะไรกัน"
พวกทาสที่เขนัวร์และพวกดามุกคิดว่าเตนเป็นเทียลับของชาร์แต่เจนทำทีว่าเป็นคนใช้มีเงินปีจากคฤหาสน์ แต่ชาร์กัยเจนไม่ทีอะไรกันท้ามห้พวกดามุกเชิงลบมาตั้งวงตรปิดแอบดูได้เพราะเดี๋ยวนี้มีกล้องวจรปิดชนิดละเอียดสุดขีดแล้วเฉียดคาร์บอนส์14 และดีเอ็นเอ
ขาดไปคือกลิ่นคือส่งกลิ่นทางมือถือ ทำได้ "เพราะเจนเชื่อว่า มรุษย์ทำได้ทุกอย่าง"วันหนึ่งเจนาารภาพกับชาร์" ชาร์หัวเราะเมื่อได้ยินคำนี้แต่คล้อยตา
มเจน เพราะเตรเป็นคนใ
ช้ แต่เจนก็เป็นปัญญาชน
"ชาร์ไม่สะอึกในคำพูดของเจน"
พวกดาทุกคิดว่า ชาร์นี้โง่
บัดซบ เป็นเศรษฐีส่วนเกิน
มีแต่อดีต และดามุกอิจฉาและริษยา
คอยจ้องว่า ชาร์น่าตะโอนส่วนเกินมาให้พวกตน แต่
ดามุกทำไม่ได้ แต่มีทาง
By -passคือทางเบี่ยง
เขากำบัวทำกัน
บองติดคามแนสคิดของดามุก ว่าเขาจะทำอย่างไรต่อไป "ชาร์นั่งครุ่นคิดอยู่
อย่างภาพปั้นของ.......ครุ่นคิด :Le Penseur- The Thinker) งโดยโอกุสต์ รอแด็ง
ปฏิมากรชาวฝรั่งเศส ที่ตัวจริงปั้นตอนนี้อยู่ที่ กรุงปารีส ในประเทศฝรั่งเศส รูปชายนั่งคิดเหมือนมีความขัดแย้งภายใน รูปปั้นมักจะใช้เป็นสัญลักษณ์ของปรัชญา
โดย...Auguste Rodin..(ออกุส โรแดง=ภาษาฝรั่งเศส..สำหรับรูปจำลองมีหลายๆแห่ง ในส่วนที่ปรากฎหลางถนนในในเมือ
งของปารีส(Arrondissement
เขตที่....)เขามีไว้เป็นอนุสรณ์ ที่ชาร์เห็นขณะเดินเชื่อว่ามิใช่ตัวจริงเพราะตัวจริงเป็นบร็อนซ์แบะหินอ่อน
อย่างไรก็ตามชาร์ไม่ชอบเป็นคนอ่อนอ้างอิงหลักฐานคือเมื่อไม่แน่ใจตะไม่นำมาพูดอ้าง
ทุกอย่างในชีวิตชาร์จึง
เน้นการอ้างอิงเหมือนกับการมีโอกาสได้ปรากฏตัวบนที่หน้าบัลลังก์ศาล
ชาร์จำได้ที่เที่ยว และหลงทางไป เลยเหลือบไปเห็นเข้าเป็นอาหารตา (food of visions) อาหารใจ(food of thoughts)
ก็นี้งัย ที่ชาร์ชอบปั้นแกะอย่าง ปฏิมากรทำ
เคยเรียนบ้างเป็นวิชาโท ในระดับอนุปริญญา และสอบได้
!แต่เมินเสียเถอะ'ดามุก' คิดหรือว่าข้าจะทำให้ส่วนเกินที่ข้ามีอยู่นี้นี้หายไปจากตัวข้า ! "ชาร์ทนงใจในตัวเองอยู่ในใจอย่างเงียบ" เพราะมันเป็นมรดกชิ้นสุดท้ายที่ขาร์เหลือมันพร้อมกับลมหายใจชุดสุดท้ายก่อนตายที่มันดื่มกินได้ "ปณิธานของชาร์"
!โง่บัดซบ! ดามุกมองชารฺด้วยใจหนยามเหยียดต่อชาร์
และชาร์ก็ยอมรับว่าตนเองนะโง่ในสายตาของพสกดามุก "แต่เดี๋ยวก่อนสหาย
'เราจะขายความโง้นี้แก่เจ้า' เพราะเราไม่คิดคิดคดโกงทรยศต่อคใามรู้สึกของใครๆเหมือนพวกเจ้า"
เราจะทำความโง่ของเราให้ฉลาดให้เป็นสิ่งใช้ได้เหมือน ดังที่าำนักปรัชญา
Unitarian สื่อเอาไว้'ลัทธิอรรถประโยชน์'
ให้ได้เจ้าจงรู้ไว้ ข้ามีส่วนเกินของข้าเป็นเดิมพัน
ก็ดพราะพวกเจ้าคิดลบอย่างที่พวกเจ้ากำลังคิดงัย พวกเจ้าจึวเป็นคนมีบาปในสายตาของสังคมเชรัวร์"
ชาร์กล่าวในมิตินี้ในใจของตนเองที่สุด
ผ่านม่านหน้าต่างเชนัวร์ออกไปที่ที่ทุ่งมีหญ้าป่านาและฟ้ากว้างอย่าง (impress)ประทับใจ
ของช่วงเช้าวันหนึ่ง
คนเขารวยกันตูมตาม
แต่ชาร์ไม่มีวี่แววว่าจะรวยเหมือนเขาบ้าง 'ท่าดีทีเหลว'
'ดามุกเหยียดชาร์กัรถ้วนหน้า"
"อ้าว!ทำไมพวกเธอยังมาคงตามล่าความโง่ของ(ชาร์)เราอีกล่ะ"
ชาร์กล่าวโต้ความรู้สึกของพวกดามุกอยู่เงียบๆ
และ
คิดต่อไปพูดต่อไปในใ
จอันสดใสและปราศจากอคติของตนเองว่า
:
ก็ถ้าตนเองคิดว่า 'เราโง่ เจ้าจงไปตามคนที่รวย และรีดไถ และจ้องเอาความมั่งมี
และส่วนเกินของคนรวยเหล่านั่นซิ' "แต่นี่พวกเธอไม่"
แสดงว่าพวกเธอแย่มาก ตามหากินกับคนมีแต่ส่วนเกินเยี่ยงอย่างเรา ส่วนคนที่มีป
มเกินกว่าเรา ทำไมเจ้าไม่ไปจ้องเอาของเข
าเหล่านั้นล่ะ..หรือว่าเขาไม่เปิดทางให้ ไม่ให้ช่อง
โหว่แก่พวกเธอ พวกเจ้าจึงไม่มีปัญญาทำ
พวกเจ้ามีดีแต่จะคอยรังแกคนด้อยกว่า เหมือน
'พรานนฝนตกพรำ'ดักช้อนจับกิน"อึ่งปากขวด"ที่ลอยคอพรอดรักกันในหนองนาแล้วไปทอดหมกเกลือกินซึ่งง่ายกว่าจับกบทำกิน !ใช่มั้ย!
'อย่างนั้นใช้มั้ย' ชาร์ย้ำ
ก็นี่ละ แววแห่งแรงอิจฉาริษย่ขอวพวกเจ้านี้ละ่
เป็นบาปติดตัวเป็น(Sin)ทำให้พวกเจ้าเกิดมาเป็นทาสทางความคิดของพวกดามุกงัย..
พวกสูเจ้าจงรู้ไว้
'คนเราทำอะไรลงไปมันมีบัญชีทั้งนั้น ทุกๆอย่างทั้งการกระทำงในที่ลับที่แจ้ง
ที่พวกเจ้าทำมา
!มันเหมือนแผลเป็นจากมัดที่หั่นปลาทำกินแล้วเผลอไปบาดมือเอา
งัย...
และพวกเรา"ที่เป็น"พอตายไปพวกมึงจึงถูก
'ยมพบาล'
เปิดบัญชีกำหนดโทษานุ
โทษ....ดั่งที้มโนคติแห่งความดีความชั่วหรือมโม
คติเชิงบวกและเชิงลบที่เคยทำไว้แสดงไว้ตอนมี
ชีวิตงัย
พวกมึงอยู่กินไปวันๆหนึ่ง
โดยไม่คิดถึวชีวิตหลังความตายแบบคนกินข้าวเสร็จแล้วไม่ล้างหม้องั้นรึ
"ไปเถอะ ..พวกเจ้าจงไปเสียจากมโนคติอันเลวทรามของ
เจ้า"ชาร์กล่าวในที่สุด
ความรู้ท่วมหัวเอาตัวไ
ม่รอด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น